ცხოვრებავ, ირონია დამალე... (თავი 8) +18

-რატომ?-არ ვიცი ალბათ სტრესის ბრალია-გინდა წავიდეთ საავადმყოფოში?-არა კარგად ვარ მალე გამივლის-იქნებ მაინც წავსულიყავით?-არა იო არ მინდა წასვლა, ერთადერთი რაც მინდა შენი ჩემს გვერდით ყოფნაა სხვა არაფერი

ცხოვრებავ, ირონია დამალე... (თავი 7) +18

მანქანიდან გადმოსვლისთანავე ჩემმა თვალებმა იოანეს დაუწყეს ძებნა, ყველა მიმართულებით ვიხედებოდი, მაგრამ ვერსად შევნიშნე, რატომღაც მეგონა რომ გარეთ დამხვდებოდა. ვიფიქრე რომ უკვე შენობაში იქნებოდა და მეც შიგნით შესვლა გადავწყვიტე, როგორცკი ჩემი

ცხოვრებავ, ირონია დამალე... (თავი 6) +18

უჯრა გადმოვწიე და ორი სასაჩუქრე ყუთი დავინახე, არც მიკითხავს ორივე ჩემი იყო თუ არა ავტომატურად მივითვისე და პატარა ზომის ყუთის გახსნით დავიწყე. წარმოუდგენლად გამიხარდა ის რაც შიგნით დამხვდა, ყოველთვის ვნანობდი სიბრაზის გამო ცხელ გულზე, იოანეს

ცხოვრებავ, ირონია დამალე... (თავი 5) +18

რატომღაც არ მეგონა ასე ცივილურად თუ განვითარდებოდა მოვლენები, მაგრამ იოანე ხომ ყოველჯერზე გაოცებას იწვევს. სკამებზე დავსხედით, იოანემ ორ ღერ სიგარეტს მოუკიდა,ერთი მე მომაწოდა და ფეხები მოაჯირზე შემოალაგა, მეც მივბაძე

ცხოვრებავ, ირონია დამალე... (თავი 4) +18

დილით ვახელ თვალს და ვიღაცის ხელს ვხედავ, მსხვილი ვენები მდინარესავით მიუყვება მტევნებამდე, გაოცებული ვუყურებ და ვიხსენებ წუხანდელ ღამეს... ვაცნობიერებ რომ მისი ხელები უფრო და უფრო მიჭერს და მისკენ მიზიდავს, ცხვირს ყოფს

ცხოვრებავ, ირონია დამალე... (თავი 3) +18

კართან არავინ იდგა და გავაღე, ძირს იდო უზარმაზარი ვარდების თაიგული გვერდით პატარა პარკით... გავხსენი ეს პარკი და ჩემი საყვარელი სუნამო... დავუწყე ბარათს ძებნა, დიდი იმედი მქონდა იოანეს ამოვიკითხავდი, მაგრამ „იმედია მოგეწონა, ა ლ ე ქ ს ი“

ცხოვრებავ, ირონია დამალე... (თავი 2) +18

მივხვდი რომ შენ ხარ ის ქალი რომელთან ერთადაც მე დაბერებას ვისურვებდი... შენ მე მჭირდები ემილი და მე შენ აგირჩიე... ცხოვრებავ, ირონია დამალე... იმიტომ, რომ მე ამჯერად მართლა ბედნიერი ვარ!

ცხოვრებავ, ირონია დამალე... (თავი 1) +18

ცხვირში უცნაური სურნელი მიღიტინებს, ძილბურანში ვარ და ვერ ვხვდები რა არის, შეხება მაფხიზლებს ვიღაც მთელს სხეულზე შემომხვეოდა. მუცელზე თითქმის მკერდამდე ვიღაცის ძლიერი ხელი მიჭერს...

ცხოვრებავ, მეხუმრები ხო? (თავი 5)

დავსახე გეგმა რომ უცბად გავქცეულიყავი. მუტანტს ხელზე ვუკბენდი, ის გამიშვებდა, მე კი გავიქცეოდი და ჰოი თავისუფლებავ, მე მოვდივარ. მოქმედება როდესაც დავიწყე და მუტანტს ვუკმინე, მოსალოდნელმა ხელის გაშვებამაც არ დააყოვნა, თუმცა...

ცხოვრებავ, მეხუმრები ხო? (თავი 4)

- სერიოზულად? - გავიფიქრე ჩემთვის და ნერვები ამეშალა კიდევ უფრო. სად ვარ ახლა? სად და იმ ქოხში, სადაც ადრე მე და ნიტა ვიპარებოდით, რადგამ აქვე ძალიან კარგი ვენახია და გემრიელ რაღაცეებს ვჭამდით. ჯანდაბა, სხვაგან წასასვლელი მართლაც