მე და წილოსანი (სრულად)

_მუსიკა დამთავრდა (სწრვულად გავუღიმე)_როდის იყო ტასო სხვის დაკრულზე რომ ვცეკვავდი?! (ეშმაკურად ჩაეცინა მას და ცეკვა განაგრძო)_არვიცი.უბრალოდ ეხლა უხერხულია,საუბარი არმაქვს იმაზე რომ ჩემებიც აქარიან და მგონი მოსაწონი არარის ხო ყველას წინაშე შენს ყოფილ

მე და წილოსანი ( დასასრული)

უსასრულობაში ყოფნა იმაზე მეტად გამიგრძელდა ვიდრე სხვებს ეგონათ,თვალების გახელისთანავე კაშკაშა შუქმა გუგები ამიწვა და მეც იძულებული გავხდი მოჭუტულ მდგომარეობას დავჯერებოდი.თვალებდასებული ნინას დანახვა,ჩემთვის სიურპრიზს არ წარმოადგენდა და შემორჩენილი

მე და წილოსანი ( ნაწილი მერვე)

წარმოსადგენლადაც რთულია თუ როგორ შეიძლება ადამიანთან იყო ესე ახლოს და ამავდროულად ასე შორს.სანტიმეტრები რომლებიც წილოსანს მაშორებდა მეზედმეტებოდა.აი იმ წამს დაუფიქრებლად დავთმობდი ყველაფერს,რათა ერთხელ მაინც მეგრძნო წილოსანის ხელები ჩემს წელზე და

მე და წილოსანი ( ნაწილი მეშვდე)

_კიმაგრამ ნინა? _ნინას ეხლა მგონი ყველაზე ნაკლებად მის გვერდით შენი ჩაკვეტება უნდა (გაეცინა მას და ლექსოსა და ნინაზე მიმითითა,რომელბიც ერთმანეთს თვალებს უჟუჟუნებდნენ,მე კი უკმაყოფილოდ ამოვიფრუტუნე და დემეს კალთაში მივყუჩდი,ბიჭს ჩაეღიმა.

მე და წილოსანი ( ნაწილი მეექვსე )

შემეშვა,შემომხედა,გამიღიმა,ხელი ჩამკიდა და მაგრად მომიჭირა.მერე ნინასთან მივიდა,გადაკოცნა,ყურში რაღაც უჩურჩულა,შემდეგ მე შემომხედა,ხელი დამავლო,მანქანაში ჩამსვა და ელვისუსწრაფესად მოსწყდა ადგილს.გონს მხოლოდ ეხლა მოვეგე და შეშინებულმა გავხედე.ის

მე და წილოსანი ( ნაწილი მეხუთე)

მიყურებდა-ვუყურებდი ვუყურებდი-მიყურებდა შემდეგ არვიცი რამოხდა,ერთი ისვიცი,რომ გავფრინდი ალბათ,სახეზე მისი ცხელი სუნთქვა მომეფრქვია,დამბურძგლა,ჟრუანტელმა დამიარა,გაქცევა მინდოდა,მაგრამ ვერ გავრბოდი,ლურსმანივით ერთ ადგილას ვიყავი გაჩერებული,კიდევ

მე და წილოსანი ( ნაწილი მეოთხე )

_გიჟი ხოარხარ!!გული არ გამიხეთქო გთხოვ (ვთქვი და შეშინებულმა ღვედი გადავიჭირე) _შენ არა,აი იმ ორს კი გავუხეთქავ (თქვა და ელვისუსწრაფესად მოსწყვიტა მანქანა ადგილს,ის ის იყო ვიფიქრე,ბიჭებს ვეღარასდროს ვნახავ და ცოდვები ღმერთმა შეუნდოს თქო,მკვეთრი

მე და წილოსანი ( ნაწილი მეორე )

ეს იყო...ეს..ეს..ეს ისეთი რამე იყო,რაც თითოეულმა ჩვენგანმა ცხოვრებაში ერთხელ მაინც უნდა გამოსცადოს...როცა ივიწყებ,ყველას და ყველაფერს,ხართ მარტო შენ და ის,დაძინებულ ქალაქში,თავსხმა წვიმაში...სრულიად თავისუფალი,თითქოს დაფრინავ,ისეთ სიმსუბუქეს

მე და წილოსანი ( ნაწილი მეორე )

-ჩემს ოთახში ( ორი წლის ბავშვივით ენა გამოვუყავი და სამზარეულოში ჩუსტების ფლატუნით შევედი,ორი წუთი არიქნებოდა გასული თვითონაც რომშემოვიდა თან 2 აყლაყი ახლდა,მაინც მებადება კითხვა სამივე ერთმანეთზე სიმპატიური სად შეიკრიბნენ ეს ოხრები,მაღლები

მე და წილოსანი ( ნაწილი პირველი )

ზედმეტს,გავბრაზდი,მაგრამ როდესაც მათი სახეები დავინახე უნებურად გამეღიმა და მანქანასთან როგორმე კუთვნილი ადგილის დასაკავებლად მივედი,მაგრამ შევცდი და სრულიად შემთხვევით უკანა ‘’სიდენიაზე’’ ბიჭებზე გაწოლილი ავღმოჩნდი ჩვენში დარჩეს და საკმაოდ