ასი წლის მერეც

ასე მგონია წლები გავა ძალიან ბევრი... და არაფერი არ დარჩება ამაზე მეტი, რომ შენს თვალებში მსურდეს ისევ დანახვა ჩემი! არც არაფერი იარსებებს ამაზე წმინდა...

14 წლის ბავშვის პოეზია

ლამაზ ოცნებებს დაგიხატავ, მე შენს ფიქრებში. გაგიჭირდება, ამოგიდგები ყოველთვის მხრებში. გაჩუქებ ლამაზ სიმფონიას, მოცარტის მაგვარს. ჩემი გრძნობები, სტანდარტულ გრძნობებს ნამდვილად არ გავს.

როგორი ვიქნები 10 წლის შემდეგ?(თავი 2)

ტატომ, რომ გაიაზრა ლანაც იქ იყო მისკენ მიტრიალდა. გოგონა ამას არ დაუბნევია, პირიქით, მზერის მოუშორებლად დაუდგა წინ. გაუკვირდა, გაუკვირდა ის, რომ ტატოს თვალებში ემოციას საერთოდ ვერ კითხულობდა. არც ლანას მოულოდნელი ქცევები იყო მამაკაცისთვის

როგორი ვიქნები 10 წლის შემდეგ? (თავი 1)

- იქნებ თვალებში მაინც ჩამხედო! უბრალოდ ახლა მოტრიალდე ჩემკენ და სულ მინიმუმ ეგ მაინც გააკეთო. - გაშეშებული იდგა და ზურგს უკნიდან მომავალ ხმას უსმენდა. - უბრალოდ შემომხედე ალა. - ლანას ცრემლები წამოუვიდა თვალებიდან. მაგრამ მაინც გაუსწორა

,,ანგელოზის ქმედება"- გასული წლის ნაწერებიდან.

სარეცხს ფენდა ანათებთა  აივნიდან მთელს ეზოს. ქალი აფრის შესადარი  ალმასივით ბრჭყვიალა. იხრებოდა აქეთ იქით კოხტად ნელა საქმობდა . ნამსხმანს რაცხამ დამბურძგლა და ოხრად გამაჟრიალა.

ახალი წლის მთავარი გმირი-სანტა

მადლიერნი უნდა ვიყოთ ჩვენი ძვირფასი სანტებისა თუ თოვლის ბაბუების.ისინი მართლაც,რომ ყოვლიშემძლენი არიან ბავშვების თვალში კი ყველაზე კეთილი,მოსიყვარულე,თბილი არსებები მთელს სამყაროში.

2020 წლის ბოლო სიტყვა

2020 წელიც მიიწურა.დღეს 2020ის ბოლო დღეა,ამბობდნენ მრგვალი წელია და განსაკუთრებული და დასამახსოვრებელი იქნება-ო.თუმცა ამ წელმა პირიქით,მსოფლიო და ადამიანები შეძრა.

,,ინატრე და აგიხდება-ახალი წლის სასწაული,,

ახლაც დეკემბერი დადგა, ხუთი წელი გავიდა იმ დეკემბრიდან როცა ბოლოს გნახე,წახვედი და ფიფქებიც გაგყვა,მე რომ ძალიან მიყვარდა. წესით აღარ უნდა მწამდეს ახალი წლის სასწაულის,მაგრამ მწამს.წუთები დარჩა ახალ წლამდე, უკვე ახალი წელია,მიუხედავად შენი წასვლისა

ახალი წლის ღამეს, ალაპარაკებული მე

მისალმება ცოტა უცნაური გამოვიდა, მაგრამ ეს ალბათ, სულის ამოძახილი უფრო იყო. დღეს, ახალი წელია. დღე, როდესაც ყველაზე ნაკლები ადამიანი მსტუმრობს. რატომ? ამაზე პასუხი, დარწმუნებულივარ თქვენს გონებაში უკვე არის, უბრალოდ ცოტა ტვინს უნდა მიხმარება, რომ

მზერის მარადისობა (ანუ შეხვედრა ოცი წლის შემდეგ)

ყოველი მიახლოებული ნაბიჯი უფრო და უფრო ამსგავსებდა მას ნაცნობს.. ვიგრძენი როგორ ამიჩქარდა გული და ამიკანკალდა მთელი სხეული, როგორ მახრჩობს ცრემლები, რომლებსაც გარეთ გამოღწევის საშუალებას არ ვაძლევ. ჩემს წინ გაჩერდა.. არ შემშლია, ან როგორ შეიძლებოდა