წყვდიადის გვირილა

კიტა დათიაშვილი,ბიჭი რომელიც ვერ იაზრებს ცხოვრების არსს.მისთვის ყველაფერი სულერთია,სანამ იურისტ გოგონას ლეა ახვლედიანს შეხვდება.მათი ქიმია დიდ ატომურ ბომბად იქცევა,როცა ნელ-ნელა მათი ბნელი საიდუმლოებები ამოტივტივდება ფსკერზე.

წყვდიადის სულნი

ღამის დარაჯნი დაძრწიან გარეთ, მათ მზერას მისწვდა უცხო ზმანება, ერთი შეხედვით არ ჩანს ცვლილება მაგრამ,თუ კარგად დავუკვირდებით შორეულ კუთხით ისმის ფაჩუნი კუპრივით შავ-ბნელ,შესუდრულ ღამეს,

წყვდიადის აჩრდილი [სრულად]

რამოდენიმე საათში, ისევ ძველ რუტინას დავუბრუნდით. ნოე სამსახურში წავიდა, მე კი სახლში... ბედნიერი ვიყავი, რომ ბებიაჩემის საყვარელი ადამიანის სული გავანთავისუფლე. ეს ყველაფერი ერთი დიდი სიგიჟე იყო ჩემს ცხოვრებაში, სიგიჟე, რომელსაც ნოე დაემატა და

ღმერთი წყვდიადის

ზოგჯერ ვფიქრობ და არვიცი ვინვარ, სხვების შექმნილი, ვერ ჩამომრეცხა წვიმამ ნეტავ ოცნება ცვიოდეს ციდან, რომ დავიჭირო მეც მქონდს მინდა. სათხოვარი მაქვს ღმერთთან, თან იმდენი, რომ ვინ მოთვლის ნეტავ, გული, რომელიც ჯერ კიდევ ფეთქავს ასე ქცეულა გრძნობების

წყვდიადის შეთქმულება -7- (დასასრული)

''ნოდარი სხვაა... მას საყვარელი ჰქვია, თორემ ფულის გამომუშავებელი ქარხანაა, გაიგე? სურვილების ასასრულებელი! რასაც ჩაუთქვამ, წამში რომ გისრულდება. კოსტას შეეძლო ამდენის შემოთვაზება? იმ ზომამდე რატომ მიმიყვანე, რომ თავი შემაძულე, ადამიანური გრძნობები

წყვდიადის შეთქმულება -5, 6-

''სულ რომ სამუდამო პატიმრობისთვის განწირული გავხდე, სულ რომ ჩამოხრჩობა და დახვრეტა მომესაჯოს, ამას მაინც გავაკეთებ, რადგან ყოველთვის, როცა ეფი ატირდება და მეტყვის, ის დღეები გამახსენდაო, მე ჩავიხუტო და იმით დავამშვიდო, რომ იმ ადამიანებმა უარესი

წყვდიადის შეთქმულება -4-

''-მაპატიე, რომ არ გითხარი, კონსტანტინე. სხვა გზა არ მქონდა.-ჩურჩულებს და მაგიდის გადასაფარებელს ხელში ჭმუჭნის. -გაპატიებ, ოღონდ ჯერ ყველაფერი უნდა მომიყვე.-ისე გულგრილად ვპასუხობ, რომ მე თვითონვე მიკვირს. -ეფი მკვდარია, კონსტანტინე. უნდა იცოდე

წყვდიადის შეთქმულება -3-

''არასოდეს მომსვლია აზრად, რომ სანამ ჩემი ცოლი ადგებოდა, მანამდე გამღვიძებოდა და მისთვის სურპრიზი მომეწყო თუნდაც დამწვარი ომლეტის სახით. ყოველთვის, როცა ვიღვიძებდი და ხელს გვერდით საწოლზე ვაცურებდი, მას ვერ ვპოულობდი იმიტომ, რომ უკვე სამზარეულოში

წყვდიადის შეთქმულება -2-

''მენატრებოდა გონებიდან გულამდე, გულიდან სულამდე და სულიდან უსასრულობამდე... უმისობაც კი საჩუქარი იყო ჩემთვის, რადგან ერთხელ მაინც რომ გამოჩნდა ჩემს ცხოვრებაში, სამი წელი მაინც რომ გაატარა ჩემ გვერდით, ასეთი მწარე და ამავე დროს უტკბილესი მოგონებები

წყვდიადის შეთქმულება

''ხომ შეიძლება აქ რაღაც ბოროტება ტრიალებდეს? მე მაქვს საშუალება ეს ბოროტება აღმოვფხვრა, მაგრამ ამას იმიტომ არ ვაკეთებ, რომ სურვილი არ მაქვს. ასეთი სუსტი და გამოუსადეგარი როდის აქეთ გავხდი? თუ თავიდანვე ასე ვიყავი? იქნებ არც არაფერი ხდება და ეს