ქაღალდის ჭიქა ( სრულად)

უცნაური რამეა იცით გალავანი? მაგალითად ბედნიერ ადამიანებს ის სულ არ სჭირდებათ. ასეთები სამყაროს არსად ემალებიან. მაგრამ ტკივილგადატანილი ხალხი სულ აგურ _აგურ იშენებს გარშემო მსგავს გალავანს....

ქაღალდის ჭიქა (თავი ხუთი)

ნეტა რამდენის მოყოლა მოასწრო? ან რამდენს გაიხსენებ შენ? მაინც რატომ? რატომ იყრით თავს ერთად? რა უნდა გააკეთოთ და რას არ აკეთებთ? _ მანქანას მოუარა და საჭესთან დაჯდა._ მგონი დროა, ყველა დავუბრუნდეთ ათვლის წერტილს. გადადება აღარ შეიძლება.... თქვა და

ქაღალდის ჭიქა (თავი ოთხი)

თოვლივით თეთრ კედლებზე სიმეტრიულად ეკიდა მათი სურათები. ერთი შეხედვით თითქოს ექვსი სრულებით განსხვავებული სამყარო ჰქონდათ შექმნილი, მაგრამ თუ დაუკვირდებოდა ადამიანი, დაინახავდა, რომ ეს უცნაური ნახატები ერთმანეთში მეორდებოდა.

ქაღალდის ჭიქა (თავი სამი)

კოლოფი ფრთხილად დადო რუმიმ და მუხლებზე წამოიწია. კიდევ ერთხელ სურდა ენახა, უნდა კიდევ ერთხელ დარწმუნებულიყო, რომ არაფერი მოელანდა. ნელა_ ნელა დახარა თავი და სცადა მისთვის თვალებში ჩაეხედა.

ქაღალდის ჭიქა (თავი ორი)

აროს თვალებში მზის ფერი ყვითელი ნათება ელავდა. არა, ეს არ იყო რაღაც უბრალო ფერმკრთალი ლუმინისცენცია. ეს სულ სხვა რამ იყო... იგრძნო, რომ ვეღარ სუნთქავდა. ცდილობდა და ჰაერი აღარ ავსებდა მის ფილტვებს......

ქაღალდის ჭიქა თავი 1

ცალი თვალით გახედა პატარა ქაღალდის ჭიქას და სცადა მასზე გამოხატული სმაილის მსგავსი ემოციის გამეორება. ზუსტად გამოუვიდა, თუმცა თავად ვერ მიხვდა.

ჭიქა.

ჭიქა შენთვის,ნახევრად ცარიელია თუ ნახევრად სავსე?მე ვიტყოდი,რომ ნახევრად სავსე. მაგრამ ამ ჭიქას,ერთი ხელის გაკვრა სჭირდება,რომ დაიცალოს. მაგრამ ასევე,ერთი ხელის გამოძრავება,რომ შეივსოს.

იასამნისფერი შარფი (სრულად)

-ხომ არ დათვერი შენ?-არა!.. ღადაობ, რა დამათრობდა! კაკი სულ თვალებში მიყურებდა, ორი ჭიქა ძლივს დავლიე წესივრად.-აბა, რა გვინდა ახლა მთაწმინდაზე, შუაღამეა!-ისე პროსტა. თბილისს მინდა გადმოვხედო

უნებლიე შეცდომა (4 თავი)

-ოოო, მაშინ ერთი ბოთლი ცოტაა_კარადიდან მეორე გამოუღო და დაჩიც მოვიდა. ნაზად აკოცა ლილიას, ღიმილით ჩამოართვა გოგი და ბავშვიც ტირილამდე კოცნა. რამდენიმე წუთში კაცები სამზარეულოში განმარტოვდნენ და დაჩი წარბ აწეული ათვალიერებდა კაცს ერთიანად რომ გადაკრა

გიჟური დღეები (თავი 10)

-მე არასდროს შემიგინებია მანდატურისთვი! - ჩაიცინა მიშომ. მე და ვაჩემ ერთდროულად გადავატრიალეთ თვალები და სულმოუთქმელად ჩავცალეთ ჭიქა. -შენც ტო? - მომიბრუნდა შეზარხოშებული ვაჩე.