ჭრილობა (IV სრულად)

ზემოდან უყურებდა,როგორ მიდიოდა მანქანა დაღმართზე ხედს მზერა მოავლო ბოლო გვერდზე გადაშალა და პირდაპი უკანასკნელი წინადადება ამოიკითხა -„ჩემთვის ერთადერთი ხარ . ყველა’ფერი გაქვს . მხოლოდ შენთვის ვარ . ჭრილობები გაუფერულდნენ, ჩემში ჩვენს ნაწილს

ჭრილობა (III სრულად)

-როგორი მძიმეა ეს დანაშაულის შეგრძნება არა? ჩვეულებისამებრ შემტევი არ ხარ, არგუმენტები არ გაქვს . ისევ იქ დავბრუნდით , ამჯერად სამუდამოდ -არა -როგორ თქვი? „ჩემთვის ერთადერთი ხარ . რა კარგია , რომ ხარ ... მაპატიე ,რომ ვარ“ -ასე ვერ წახვალ

ჭრილობა (II სრულად)

თეთრად დაფარულ მთებს შორის გამავალ ვიწრო გზაზე ჩქარა მიჰყავდა თავისი ალისფერი მანქანა და ციდან წამოსულ ფიფქებს ღიმილით უყურებდა. თოვლი ნამდვილად უყვარდა, და ერთი სული ჰქონდა როდის მივიდოდა დანიშნულების ადგილამდე. ფიფქების ზომა სულ უფრო და უფრო

ჭრილობა {სრულად}

ერთად ვერ შეძლებენ და ერთმანეთისგან შორს, სხვადასხვა გზაზე განაგრძობენ სიარულს დასასრულამდე. მაგდას გზას ვერავინ შეუერთდდებოდა,ნიკო ბევრს დაიმგზავრებდა ,მაგრამ დასასრულამდე ვინ გაჰყვება არავინ იცის. თითქოს მაგდა მზე იყო , მარტოდ მარტო დარჩენილი.

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეთოთხმეტე)

თბილისამდე ხმა არ ამომიღია.განსხვავებული კადრები ცვლიდნენ ერთმანეთს. თათიასთან გატარებულმა სამმა წელმა და მასთან დაშორების შემდეგ განვლილმა დრომ თვალწინ ჩამიარა. თითქოს, მისი

მე შევიხორცე ეს ღიმილი როგორც ჭრილობა...

მე შევიხორცე ეს ღიმილი როგორც ჭრილობა... და როცა ვიღაც მეკითხება რატომ ვიღიმი... უცნაურია მაგრამ ვამბობ "ისე უბრალოდ"... თითქოს არც არაფერიო(ისევ ვიღიმი) ეს ღიმილი შრამია ჩემი, ყელში მობჯენილ მძიმე ბურთსაც აკავებს დიდხანს... სანამ არ იგრძნობს

მივიწყებული ჭრილობა...

ვენებ გადახსნილი შენი მაჯებიდან სისხლი არ ჩერდება... თითქოს სიგიჟეა...

წყევლა 16 (გახსნილი ჭრილობა)

ივაშკოვები და ასეთი წვრილი სამეფოები მუქსისხლლიანები არიან ისინი კბენით გადაიქცნენ.ივაშკოვებთან დრაგომირები დიდი ხანია იბრძვიან და ისიც არ ვიცით როდის დაიწყო ეს მტრობა თუმცა ფაქტი ფაქტად რჩება ისინი ხოცავდნენ დრაგომირებს დრაგომირები კი

ჭრილობა (2)

მეთქი ზუკასთან წავალთქო, მარა არა ,დედამისი დედაჩემს იცნობს და დაურეკავს, არვიცოდი რამექნა მთელი გადანახული ფული წამოვიღე, და ბათუმის მატარებელში ჩავჯექი, ჩავედი თუარა იაფასიანი სასტუმროს ძიება დავიწყე, და დიდი ხანი ძიების შემდეგ ვიპოვე, პატრონმა

ჭრილობა (1)

გამარჯობათ, მე ლუკა ვარ 17 წლის ვცხოვრობ თბილისში ჩვეულებრივად , ჩვეულებრივი ცხოვრებით . ბავშვობიდან სხვებისგან არაფრიდ გამოვირჩეოდი, ვიყავი ჩვეულებრივი ბავშვი, ვცხოვრობდი და ვცხოვრობ ვერაზე ეგრეთწოდებულ "კაი ბიჭების" ქუჩაზე, ნუ მოკლედ, ჩემზე