ქიმია ორისთვის (თავი 14)

ვიცი ნუცა ვიცი, მაგრამ შინაგანად ცუდად ვარ, ვცდილობ რომ მას არაფერი ვაჩვენო, მაგრამ მიჭირს, ახლა მხოლოდ საკუთარ თავზე ვბრაზობ. იქ დაჩაზე ყოფნის დროს ყველაზე კარგად შევიცანი დანიელი. ყველაფერზე ვილაპარაკეთ მათ შორის ბავშვებზეც. გამიმხილა როგორ

დროის სასჯელი (მეორე თავი)

ზაქარია აფორიაქებული და დაძაბული ზის დიმიტრის ავტომობილში, ეს მისთვის რაღაც უცხოა, დიმიტრი კი მას მოუწოდებს რომ აქ საშიში არაფერია... ამ დროს დიმიტრის მობილურ ტელეფონზე გაისმა ზარის ხმა, რამაც აფორიაქებული ზაქარია იმდენად შეაშინა რომ სახეზე ხელები

ორ სამყაროს შორის (თავი 3)

მასწავლებლის წასვლის შემდეგ რაღაც არაამქვეყნიური ენერგია მქონდა, მაინც. სასწავლი მხოლოდ ქართული მქონდა, რადგან ახლა გავაცილე მასწავლებელი, ეგ კი ცოტა არ იყოს აღარ მინდოდა და სხვა დროისთვის გადავდე. ვშიშობ ასე თუ ვიყავი, მთელი ღამე მეღვიძება. ასეთი

გერგეთისკენ მიმავალნი (თავი 6)

ტყის პირას, ნიქოზის სასაფლაოსთან გამაგრებული, დაქანცული მე-2 ქვეითი ბრიგადის 21-ე ბატალიონის ჯარისკაცები საფლავებთან ჩამომჯდარიყვნენ. ბეტონით შემოსაღვრულ საფლავთან მიყუდებული ჯარისკაცი, სულს ითქვამდა და გადამფრენ ჩიტებს გახედავდა ხოლმე. მესამე დღე

გააჩერეთ დედამიწა, ჩავდივარ! (თავი 6)

- როგორ ხარ დემეტრე?- ეს უფრო ის კითხვა იყო, რომელიც გამოსავალია მაშინ, როცა არ იცი რა თქვა. მის სახეს მომენტალურად სიხარულმა გადაურბინა, წამსვე ხელი დამტაცა, შიგნით შესული კი დახურულ კარზე ამაკრა და ტუჩებზე დამაცხრა, ღმერთო ჩემო როგორ მომნატრებია,

ნაჩუქარი გული (თავი IV)

უბრალოდ ვერ ავეწყეთ,უცნაური მეგობრები გაიჩინა ,ყურადღებას აღარ მაქცევდა,მე კი ვეღარ ვუძლებდი დარდებს ეულად.

ჩიხი II

მჭიდი გადაამოწმა. ყელსახვევში ფრთხილად გადაახვია და უკან გამობრუნდა. ბოლოჯერ მოავლო თვალი სახლს - რამე, ხომ არ მრჩებაო? მანქანის გასაღებს ხელი წამოავლო და კარი გაიხურა.

აგონია

ისევ ღამღამობით მდევნი შუქი არსად ჩანს, გითიშავ და მაინც მირთავ განთიადზე ჩატს, აღარ მძინავს ღამღამობით დავემგვანე გიჟს, ამ სამყაროს უშენოდ სულ რაღაც რატომ სჭირს?!

მგლის გული(3-არჩევანის გარეშე)

-მინდა რომ გაავიღვიძო. ვთქვი ტირილით ძაალიან სუსტად,რაზეც ბიჭი ჩემსკენ გაადმოიწია ,ისე რომ ყურთად გააჩერდა ბოლოს. -ვერ გააიღვიძებ...მიჩურჩულა ჩუმად და ცოტახანი პაუზის შემდეგ მიამატა! -რადგან ეს სიზმარი არაა.

გერგეთისკენ მიმავალნი (თავი 5)

- შენ... შენ. - რუსულად ლუღლღებდა რუსი. - რით ვერ გაძეხით?! - ტკივილით დამანჭულ სახეს ზიზღით დახედა სნაიპერმა. - მფრინავი ჰოლანდიელი... - გახლავართ. - ირონიულად გაიღიმა ბიჭმა. - არიან ახლოს სხვა მზვერავები? - წადი შენი! - ძლივს ამოიხავლა მომაკვდავმა.