ყვირილი (სრულად)

მინდოდა ყველაფერი მეთქვა. მდუღარე ცრემლების ფონზე, გულსაკლავი მიმიკებით, გულის ბოლომდე მოოეხებით. თუმცა ყველა გზა, რომელთა გავლა სურვილების ქმედებაში მოყვანას მიქადდა, უკვე მოჭრილი მქონდა. ამიტომ თავი ხელში ავიყვანე და ლამის ჩურჩულით ვთქვი:

{ალში}

გარეთ თოვდა, აივანზე შიშველი ვიდექი და საკუთარი წარსულის ნარჩენებს ვათვალიერებდი დროდადრო. - გმადლობ რომ იცხოვრე. - ღიმილით ჩავულაპარაკე საკუთარ თავს და სიგარეტის ბოლთან ერთად სუფთა ჰაერი ჩავუშვი ფილტვებში.

ეშმაკი

ვიგრძენი რომ ოთახში ჩვენ სამის გარდა სხვაც იყო, იქაურობას თვალი მოვავლე და ზედა სართულზე ბიჭი შევამჩნიე. შავგვრემანი მაღალი და საკმაოდ სიმპათიური იყო, მაგრამ რატომღაც შიშისგან სხეული დამეჭიმა, ძალიან მკაცრი

მინდვრის ყვავილები (ნაწილი IV)

გაგა წავიდა თუ არა, იმ წამიდან თავში რამდენიმე გეგმის მოფიქრებას შევუდექი. სახლში მხოლოდ მე და ეს ხანშიშესული ქალბატონი ვრჩებოდით და ვფიქრობდი პროლემა არ უნდა ყოფილიყო ჩემი აქედან გასვლა. პირველი გეგმა

ენ ჯეინის პატარა ისტორიები (1)

მათ თვალებს ვაკვირდებით და ღიმილს ვდარაჯობთ.ღიმილი ისეთივეა, მაგრამ ჩვენი აღარ ჰქვია. მოულოდნელად, ავდექი და დავსნეულდი. მონატრებამ დამაავადა. ისე მომენატრა, თითქმის გადავირიე და თან იმანაც გადამრია, რომ ყველა განშორების მიზეზი მე ვიყავი.

არასდროს თქვა არასოდეს

მხოლოდ ამისთქმა მოასწრო და მანქანა  ხევში გადავარდ კარები, იღება და გოგონა,მანქანიდან ვარდება.გოგონა,ნელე-ნელა წამოდგა და.მანქანასთან მივიდა. უნდა ეჩქარა თორე სადაცაა აფრთქდებოდა.როგორღაც გადმოიყვანა ბიჭი და.. 

ნაბიჯები 2 თავი

ფურცლებს, რომლებზეც ჩემი წარსულის წერა დავიწყე, თავს ვუყრი და საგულდაგულოდ ვინახავ. რეპეტიცია თერთმეტზე იწყება. ჯერ რვა საათია. წყალს ვივლებ და ყავას ვიკეთებ. ვერაფრით ვხვდები, ამას რატომ ვაკეთებ, მაგრამ ახლა, როცა ვიაზრებ, რომ ჩემი ფიქრები მხოლოდ

"სიცოცხლე დამრჩა!"

რადგან ტკივილი იძირება მოლურჯო ზღვაში,ჩემი ცხოვრება ამღვრეული შეიძენს ბინას,მჯერა,მწამს,ვიცი... არ გაიცვლება არასდროს სხვაში,ვერ დაემსგავსება ვერასდროს წინას..რადგან სინანულს ძლიერ სურდა მქონოდა სევდა,

გაყიდული ღირსება (18 თავი)

ცოტნემ მიას შეხედა და მისი ალეწილი სახის დანახვისთანავე ტუჩის კუთხეში ღიმილი შეეპარა, მიამ ჯიუტად გაუსწორა მზერა მის ცისფერ აციმციმებულ სფეროებს

საკურას ცრემლში სიყვარული შემოხვდა სიკვდილს

სადღაც, კიოტოში, ნამგალა მთვარე კიაფობს ახლა..სადღაც კიოტოში ახლა ღამეა...მიჯრებად მიყრილ ბამბუკების ხეივანს, სტუმრად ორი აჩრდილი ახლავს... ერთი დაჭრილი.უსახელო თეთრი ხალათით..ისე ჩაუცვამს,