მგლის ბილიკი თავი XX

მივიღე თქვენი წერილი, საყვედურს იწერებით, რომ ვერ გა მოვაცოცხლე მუშაობა, ამ სამი დღის წინათ ვრცელი წერილი გამოგიგზავნეო, სადაც შეძლებისდაგვარად, დაწვრილებით აღვწერე ვადიმ ურალოვის ბანდის წევრების შეპყრობა და კირა ზაბორას სიკვდილი, ეს წერილი ჯერ

დასასრულის-დასაწყისი (თავი 3)

დრიანად გავედი სამსახურში. გასვლისას, საშინლად გამაღიზიანა სადარბაზოსთან მდგომი სკვერიდან, კაცების ბუტბუტმა ჩემი დანახვისას, მაგრამ მე მაინც ვცდილობდი ოპტიმისტურად ვყოფილიყავი განწყობილი და აღარაფერი მითქვამს არც მათთვის და არც საკუთარი თავისთვის.

ფიქრი

ცაა ღრუბლიანი , ცაა მოღრუბლული ფიქრი წვიმიანი ,  ცა ...კი ღრუბლიანი ფიქრი მშვენიერი , ფიქრი სევდიანი ფიქრი ნაზი და ფიქრი ზომიერი. მაგრამ ფიქრი ფიქრად რჩება... გზაა არ უჩანს უკუნეთს . ღრუბელს მზე არ ანაცვლებს და ფიქრი ფიქრად თან   მისდევს , უცებ,

მოდი, სიკვდილო!...

დაწყნარდი სულო, ჩადექი გულო, გულო - ავგულო, და დაკარგულო.. ცხოვრების სარკეს ვხაზავ თითებით, ამით ვსაზრდოობ,ტანჯვით, მითებით, და ჩემს ნახატებს თუ მიმიხვდებით, ჩემი რითმებით ვერ შეგპირდებით.. ყვირილი ბნელში

უსათაურო

ერთიღა დამრჩა ღმერთისთვის ნატვრა ოცნებას სულთქმად გაეფანტა კვალად ჩემი სამყარო შევქმენი თვითონ გულით დამყავდა ბოროტი ვითომ მე ხომ ბევრისთვის ვიყავი თითო გასცდა ოცნებას ბოროტის სიტკბო ბედის ბორბალი ბრმებად მბორგავი

მგლის ბილიკი თავი XIX

"შუაღამე გადასულიყო. ქალაქს ეძინა. ქუჩაში სიჩუმეს დაესადგურებინა. ხანდახან თუ გაიქროლებდა ავტომანქანა დაგვიანებული მგზავრით. არ ეძინა მხოლოდ გუშაგ მილიციელს, ის თავს დასტრიალებდა საგუშაგოს და დაბალი ხმით ღიღინებდა."

დასასრულის-დასაწყისი (თავი 2)

მისი მწვანე, ჭაობივით და თან იმედით სავსე თვალები, დავინახე რომელიც მეუბნებოდა. ,,მოდი და მომენდე მე ვიქნები შენი სახლი, მე გაგათბობ, მე მოგეფერები, მე გაჩუქებდა მოგცემ ყველაფერს, რაც აქამდე არ გქონია და რაც აქამდე არ გიგრძვნია” როგორ…

ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის (ნაწილი 4)

ადამიანები სიმარტოვისთვის არ ვიბადებით, თუმცა ხანდახან ცხოვრების ბედი უკუღმა ტრიალდება და ნებით თუ უნებლიეთ სიმარტოვის ქარცეცხლში ვეხვევით. ხანდახან ისეთი მარტოსულები ვართ, იმდენად არავინ გვყავს, რომ ჩვენს თავს ვესაუბრებით

ძალდატანებული ქორწინება 8 თავი

ალექსანდრე კაბინეტში შეიკეტა, ვისკის ბოთლი გამოიღო კარადიდან, გახსნა და მაშინვე მოიყუდა, მჟავე სითხემ მალევე დაუწვა ყელი, ამიტომ უკმაყოფილო სახით დადგა მაგიდაზე

გზად

ტბაზე სკოლასთან ციხეებისკენ ორ ლარად ამიყვანთ?ნაცნობ სახეს ვუყურებ, ჩასაჯდომად ვემზადები, ტაქსის კარს ვაღებ და მივეშურები ადგილისკენ სადაც ყოველთვის ზღვის- ფერი სიყვარულით მელიან. გზაზე ყოფნის დრო ერთადერთია,