განყოფილება N14 (4)

ვიცი ძალიან დამაგვიანდა დადება, ამისთვის ბოდიშს გიხდით. იმედია ახალი თავი მოგეწონებათ ვეცადე კარგი გამომსვლოდა, ყველას დიდი მადლობა წინასწარ.

უიმედოდ

- საბა? სახლში ხარ? - არა გიოსთან ვარ - ისევ გიოსთან ხარ? გუშინაც მანდ არ იყავი? - მერე რა რას მი&რაკებ ვერ გავიგე ტო - კარგი წავედი -კაი ------

ძმები (თავი 18)

-მე თუ თქვენ? ლამის ნახევარი საათია სახლში დავბოდიალობ და არაფერი გაგიგია, მე კარგად გამიშვი და შენ გძინავს, ნწ ნწ ნწ, ასე მუშაობს პოლიცია?_თავი დამწუხრებულმა გადააქნია და ტუჩები მოკუმა სიცილის შესაკავებლად.

სად მიფრინავენ წეროები?!

ბავშვობა ჩვენი ცხოვრების დასაწყისია. დაბადებიდან გაზრდამდე, იქამდე სანამ ჩვენზე არიტყვიან გაიზარდაო. ზოგი ვიზრდებით, მაგრამ ხასიათი ისევ ბავშვური გვირჩება, ეს ცუდია თუ კაი? ვფიქრობ ნეიტრალურად. არც ბევრი ბავშვურობაა კარგი ჩვენს ასაკში და არც ბევრი

სიცარიელე

უყურებ ლეკვს , რომელიც კოჭლობს და ვერ დადის. უყურებ ემოციურ ფილმს , სადაც წყვილი კვდება. უყურებ როგორ მიდის საყვარელი ადამიანი ნელ-ნელა შენი ცხოვრებიდან და როგორ ხართ განშორების პირას. უყურებ დედაშენს , რომელიც ავად არის . აკვირდები შენს ყველა

მანგომ - მანგო [სრულად]

ვარსკვლავთა გადანაცვლება - მანგო. შენ - დგახარ ჩემი სახლის წინ. იქნებ, არც, მაგრამ მაინც ხარ. ჩრდილს ფანჯარა ირეკლავს და ჩემს კედელზე იხატები. მე - ფანქარს გაყოლებ და მეორე დილით, ვხვდები, ვერასდროს მოგიშორებ.

ვაიოლა ვუდი (თავი 1)

ყველა ადამიანს აქვს ოცნებები, ზოგი არ აღიარებს მათ, მაგრამ გულის სიღრმეში არსებობს მიუწვდომელი სურველი, რომელიც ნელ-ნელა უფერულდება და ქრება. მე ადელაიდა ქოქსი ვარ, ეს კი ჩემი ისტორიაა. დედა ყოველთვის მეუბნებოდა, რომ გავყოლოდი იმას რაც

ზღაპრული მთების ქვეყანა (სრულად)

- შენ წარმოგიდგენია ეს ყველაფერი თოვლის გარეშე?! მე მგონია, რომ თოვლი უფრო მატებს სილამაზეს. - როდესაც სვანეთზე იწყებ ლაპარაკს, სულ სხვანაირი გიხდება მზერა- მას ეღიმება და ხელებს ჯიბეებში იწყობს - სვანეთი ჩემი სულია ნინა. არ შეგიმჩნევია,რომ აქ

შეშლილი მერი "მეხუთე თავი"

ექიმი დამწუხრებული სახით გამოვიდა პალატიდან. კლინიკური სიკვდილი ჰქონდა და არავინ იცოდა როდის მოვიდოდა გონს. ან გამოვიდოდა თუ არა მდგონარეობიდან. რამდენიმე სიტყვა და სრულიად განადგურდა დუმბაძეების ოჯახი

აბლაბუდა (მეთხუთმეტე თავი)

მახსოვს მიუხედავად ნოემბრის თვისა, ნაადრევად დაზამთრდა თბილისში. ცხელ ყავას მეუღლესთან ერთად სამზარეულოში მივირთმევდი და ფანჯრიდან ვუმზერდი გარეთ მოფარფატე მსხვილ ფანტელებს. - წელს ცივი ზამთარი გველოდება. - იმ წუთას ადუღებული ჩაიდნიდან ქაფქაფა