ელფერის სასახლის ქურდი (თავი 17)

ელიმ ხელები შემოიწყო თავზე და თვალები ახლაღა აეხილა: აი თურმე რატომ ამბობდა მძულხარ და ჩემი მტერი ხარო! თურმე ამ სასახლის გამო...

და ალბათ… (თავი 5)

ალბათ, თითქმის ყველას ცხოვრებაში დგება მომენტი როცა , საკუთარ თავში იკეტები , და ფიქრობ რომ , საკუთარ თავს არ ეკუთვნი, ეს ფიქრი თავს არ განებებს შინაგანად გჭამს , და გაიძულებს რომ საკუთარი თავის რწმენა საბოლოოდ მიწასთან გაგათელინოს , თუმცა დადგება

დანაშაული{8}

-აბა? მომიყვები რა ხდება შენს თავს?-ბაღში მაგიდასთან ისხდენენ, ლილიანმა რომ წამოიწყო. -რა გინდა რომ მოგიყვე?...კარგი რაა! ნუ მიყურებ ეგეთი სახით!...ლილიან, ხომ იცი ვერ ვიტან ამ მზერას!-თვალები გადაატრიალა და ქარს სახე შეუშვირა. -დათა, ამდენი ხნის

სულ ქვა (სრულად)

ძალიან ჩუმად, ძლივს გასაგებად ვკრუსუნებ მის სახესთან, რომ ამის მოსმენა მინდა. ისე გამომდის, თითქოს ხმის გაღება არ მინდა, რადგან მეშიანია, ქეთისთან ჩახუტებისგან მიღებული სიამოვნება არ გადმომვარდეს სიტყვებს შორის.

და ალბათ…( თავი 4)

ალბათ, თითქმის ყველას ცხოვრებაში დგება მომენტი როცა , საკუთარ თავში იკეტები , და ფიქრობ რომ , საკუთარ თავს არ ეკუთვნი, ეს ფიქრი თავს არ განებებს შინაგანად გჭამს , და გაიძულებს რომ საკუთარი თავის რწმენა საბოლოოდ მიწასთან გაგათელინოს , თუმცა დადგება

ელფერის სასახლის ქურდი (თავი 16)

ფერიიი... ფერიიი... რატომ მესროლეე... სასახლიდან გაგდება რომ გიხსენე, იმიტო?.. რატომ, ფერიი... რატომ გძულვარ და გეზიზღები... რატომ მომკალი... რატომ მესროლე... _ ესმოდა ფერის და პირზე აიფარა ხელი. ცრემლები გადმოუგორდა და როგორც კი კლარა ზურგისკენ

შურისძიების მსხვერპლი 4 თავი

კახა არასწორად მსჯელობ-მოიღუშა თამუნა- თუკი ამდენი წლის მერე თათიამ შეძლო და მაინც აღადგინა მასთან ურთიერთობა ესე იგი ამის გაკეთება დავითსაც შეეძლო -როგორც ვიცი მთელი ეს წლები თავად მია იყო წინააღმდეგი მამამისთან ურთიერთობის

ვტყუივარ შენთან (თავი 2)

მეშინია რომ თუკი ყველაფერი კარგად იქნება, ისევ არ იქნება მყარი თავის გადაწყვეტილებაში, ისევ გამიშვებს, ისევ მარტივად გამიშვებს ხელს, და მეორედ ამას ვეღარ გავუძლებ, არავინ არ იცის რა გადავიტანე იქ ტატო. ახლაც კი როცა მის გვერდით ვარ, ისეთი

ჩემი აზრაელი ( ნაწილი 2 - თავი 1 )

- ფრთხილად შევეხე იარას რომელიც მარჯვენა მხრიდან იწყებოდა მთელ მკერდს სერავდა და მუცლამდე ჩამოდიოდა, ჩამოვყევი და წამით შარვლის სათავესთან შევჩერდი, აცახცახებული თითებით გავუხსენი ღილები...

მამი ...

ახლა შორი ხარ... ცაზე შორი... ფიქრებზე შორი... რა უცნაური სიმახინჯით გათენდა ეს დღე. გემშვიდობები სამუდამოდ და შუბლზე კოცნით, გაცილებ სადაც კვლავ შევხვდებით დიდი ხნის შემდეგ.