7 უცნაური წვიმით ნაპოვნი მეორე ნახევარი თავი I-II-III

წვიმის წვეთები უტიფრად ეცემოდა ფანჯრის მინას,ეს ისე იყო თითქოს ჩემს სხეულს ქვები ხვდებოდა,მე შევიგრძნობდი წვიმის ყოველ წვეთს ღრმად და მძიმედ.წვიმა თითქოს ჩემში ყოველთვის სასიამოვნო შეგრძნებას ბადებდა, რატომ ღაც ყოველთვის მიყვარდა,ახლა კი მტკივა და

ყველაფერი თავდაყირა (სრულად)

N1 - დიმიტრი რომანოვი. რუსი. 58 წლის. ყოფილი პროფესორი. დაოჯახებული. ჰყავს ცოლი - ნადია, შვილები - ივანე და ალექსეი. ამაყობს თავისი არისტოკრატული გვარით. საქართველოში ცხოვრობს 1996 წლიდან.

ამანთე

ამანთე! არ მომცე ჩაქრობის უფლება. ამანთე! რომ ერთად გავუძლოთ ცხოვრებას. იყავი იმედი და ჩემი სინათლე, ჩემი რეალობა და ჩემი ოცნება!

სტოკჰოლმის სინდრომი, არ უნდა გამეშვი (სრულად)

_არ უნდა გამეშვი!_ ვურტყამდი მუჭებს საავადმყოფოს კედლებს და ხმამაღლა ვეძახდი, მაგრამ იმედგადაწურულ ძახილზე ხმას არავინ მცემდა. არც ჩემი ღმერთი და არც ჩემი ადამიანი!

ერკე მიდასი - სიცოცხლის ბოლო

სიცოცხლის ბოლოს დამპალ კედლებში ამომხდება სული. უკანასკნელ ამოსუნთქვას ბინძურ კლინიკაში დავტოვებ და გავეშურები სრულ უკუნეთში, საიდანაც ჩემს ცხოვრებას მთლიანად სხვაგვარად დავინახავ. როგორ ვიცხოვრე, რა მიკეთებია, ვის დავეხმარე და ვისი ცხოვრება ვაქციე

რაღაც მთავრდება, მაგრამ ამავდროულად რაღაც იწყება (სრულად))

არა მარიამ ასე გაგრძელება უკვე აღარ შეიძლება... ვეღარ გცნობ! ძალიან შეიცვა ლე! არარაობა ხარ! სარკეში ჩაიხედე რას გავხარ? სად გაქრაის მხიარული და კარგი ადამიანი?! სად გაქრა ჩემი შვილი მარიამ!

სულ'არეული (სრულად)

-ეს ქალი „იმ „სიტყვას თუ ეტყოდა რომელსაც ვერ იტანს? აი იმას რომ ეგონა არასდროს იტყოდა. ერთადერთხელ გამოყენების უფლება რომ აქვს და მარტო მას რომ ეტყვის. მერე ? შემდეგ რას გააკეთებს ...ჯანდაბა რა დღეში ჩამაგდე დადიანო , შენ ყველა ჩემ ქმნილებაზე

„მუნჯი“ უფრო მომწონდი... თავი XI (დასასრული)

მშვენიერ სიჩუმეს ოთახში სამზარეულოდან შემოსული ბიჭების სიცილი და წამოძახილები არღვევს.გოგონას კი სულაც არ აწუხებს,მის ოთახში შემოსული ხმაური.ფანჯარასთან ზის ჩუმად და გამვლელებს აკვირდება

ექოდ ქცეული

ალექსანდერის ცხოვრება არასოდეს ყოფილა ბედნიერებითა და ემოციებით სავსე. მუდმივად ბნელი ღრუბლებით გარშემოტყმული დაიარებოდა და იმდენად დიდი კედლით იცავდა საკუთარ გულს, ხშირად მხოლოდ მის გულში გაჩენილი სიცარიელის შეგრძნება თუ შეეძლო.

გამოღვიძება (თავი.6)

_ადგილი აირჩიე პატარავ_ოდნავ დახრილმა ჩამჩურჩულა. _ელისი_გაღიზიანებული მზერით ავხედე,მიზეზი მომეცა,რომ მის თვალებში კიდევ ერთხელ ჩამეხედა.გუგები გაფართოვებოდა და სახიდან ღიმილი არ შორდებოდა.