ემოციების მსხვერპლი (სრულად)

სტანდარტულად უხერხული სიჩუმის გამო, თავი სულაც არ მიგრძვნია ცუდად, პირიქით ერთმანეთს თვალმოუშორებლად ვაკვირდებოდით და აზარტში შესულები, სულაც არ ვგრძნობდით რაიმე კომპლექსს. სახეზე მშვიდი გამომეტყველება ჰქონდა, არ იკითხებოდა არც ირონია, არც აღელვება,

კომა. თავი 7. წარსული. ნაწილი 3.

ივნისის მშვიდი საღამო იყო...ჩემს სულში კი ედემის ბაღივით გაფერადდა სამყარო...სამყარო, სადაც ამდენი წელი გაუჩერებლად თოვდა...ის დაბრუნდა...ის აქ არის...რეალურია? არ ვიცი...მაგრამ, თუ სიზმარია, მინდა რომ არასდროს დასრულდეს...

მე ჩემთვის, შენ — შენთვის.

უღრუბლო ცაზე მეხის გავარდნასავით იყო შენი ჩემს ცხოვრებაში გამოჩენა. კითხვაზე, თუ რა ვიყავი შენამდე და რა ვარ ახლა პასუხი უმარტივესია. შენამდე მე მხიარული, სიცოცხლით სავსე და კეთილი ვიყავი, შენს შემდეგ — უგულო, ცივი და ჩაკეტილი.

დრო {3}

-ცხელ შოკოლადს. -წვრილი ხმით ჩაილაპარაკა და თავი ოდნავ ამოსწია მამის ყელიდან კაცის უკეთ დასანახად. -ახლავე ქალბატონო. -თბილად გაუღიმა ბავშვს, მერე ტელეფონით თავის მდივანს დაურეკა და თვალი ლუკას გაუსწორა. -გისმენ. -დაბრუნება უნდა გთხოვო. -როგორც კი

ბალერინა(სრულად)

ქუჩაში მივდიოდი ნაცნობმა სურნელმა ცხვირის ნესტოები რომ ამიწვა. კედელს ინსტიქტურად მივეყრდენი და თვალები ძლიერად დავაჭირე ერთმანეთს. „ოღონდ ეს არა..ოღონ შენ არა!“

დრაკონის ვაჟიშვილის ცხოვრება (თავი 7)

ის საღამო კარგად არ მახსოვს მაგრამ მაშოზე ძალიან გაბრაზებული ვიყავი, ისეთი გაბრაზებული ვიყავი, რომ თვალებშიც კი არ ვუყურებდი. ის კი გიჟდებოდა ჩემს თვალებზე მე კიდე მხოლოდ იმას ვეკითხებოდი გაბრაზებული ელაპარაკა თუ არა ანჩოს.

განსხვავებულნი (19)

არ წყდებოდა ლენკას ხმა,შორიდან მესმოდა მისი ერთ ადგილას მქონდა თვალი მიშტერებული და წარსულის კადრები ტრიალებდა ჩემს ირგვლივ.-ანანო გაიხსენე მია და გოგა,გესმის ანო? რამდენიმე შემორტყმის მერე გონს მოვეგე და ავქვითინდი,მოაჯირს

აქ სიტყვები ზედმეტია (მეორე ნაწილი) პროლოგი

თითქოს არ მსიამოვნებდა ის ფაქტი, რომ ჩემს ცხოვრებაში როცა მოეპრიანებოდა მაშინ იჭრებოდა და ყველაფერს თავდაყირა აყენებდა, თითქოს არ მსიამოვნებდა რომ არ მაძლევდა იმის საშუალებას, მის გარეშე კარგად ვყოფილიყავი (ძალიანაც რომ მოენდომებინა

თმენის ვალდებულება - IX

იმ ღამეს კეკე ვნახე სიზმარში, ოღონდ ვერ ვიტყვი, თვალები ძლიერად დავხუჭე, გამომეღვიძა, ოფლად ვიღვრებოდი, ისევ მაკანკალებდა, რა ჯანდაბა დამემართა არ ვიცი, მაგრამ ეს რა იყო ესეც არ ვიცი, ვერ ვიტყვი, სხეულის და საკუთარი თავის დამშვიდებას სევუდექი, ცივი

Lacrimosa [10]

კასანდრას თაყვანისმცემლების რიცხვი არ იკლებდა. ხშირად უწევდა საუზმის, სადილისა და ვახშმის შეწყვეტა, რომ მასთან მოსასალმებლად მოსულ ხალხს მისალმებოდა.