ხევსურეთი XVIII

დროის ინტერვალი ისეთი მოკლე იყო,რომ დასაფლავებაც არ გვქონდა გადაწყვეტილი.ცხედრები რომ დაგროვდა,დარაჯმა ყველა ერთად წაიყვანა სატვირთო მანქანით ტყეში და ყველა ერთად დამარხა

უგულო (მე-4 ნაწილი)

-ანგელოზებს არ შეუძლიათ,შეაჩერონ? ბაჩო იხსნან? -შეეძლებოდათ კიდევ როგორმე,მაგრამ ის თავად დათანხმდა. ჩვენი უზენაესი წესია,ადამიანთა არჩევანშიბარ ჩავერიოთ,თუკი ამას მნიშვნელოვანი საფუძველი არ აქვს. ამ შემთხვევაშიც ისევ მწერლებს იყენებენ,ბედს

სიგიჟემდე შეშლილი (თავი 1)

თაია! ქალის სახელს ისე მკაფიოდ გამოთქვამდა უცნობი, რომ მისი ხმა უფრო ჭკუიდან შლიდა. -თაია მე შენი კოშმარი ვარ! მხოლოდ შენი! სიცილმა, იქაურობა გააყრუა...

თვითმარქვია №1

ახალი შებინდებული იყო. სამხედრო გზაზე თურქული ნომრების მქონე "ლექსუსი"-ის მარკის მსუბუქი ავტომობილი დიდი სიჩქარით რომ გადაადგილდებოდა.საჭესთან მჯდარი მამაკაცი თითებს,სალონში გაჟღერებული

არჩევანი(5 დასასრული)

ის ღამე ლაშამ ფიქრში გაატარა, ვერ ისვენებდა , მთელი ღამე ვერ დაიძინა , აივანზე გავიდა , თამარი კვლავ აივანზე იყო , მაგრამ არ მეცადინეობდა , ამჯერად დაქალთან ერთად ფილმს უყურებდა და იცინოდნენ , ლაშა თამუნას თითოოეულ მოქმედებას აკვირდევოდა, დიდ ხანს

მე და ჩემი ტყუპისცალი (თავი მეშვიდე)

ეზოში ვიჯექი როდესაც მაია მოვიდა,ბედნიერებით აღსავსე ვიყავი როცა დავინახე მისკენ წავედი,მაგრამ მან თვალი ამარიდა.არაფერი არ უთქვამს ისე შევიდა,სახე ძალიან მოწყენილი და გულნატკენი ქონდა.ცრემლები წამომივიდა,მივხვდი რომ ამდენი ტყუილად ვიწვალე,აქ უნდა

წაგებული გრძნობები

ვნანობ, საშინლად ვნანობ დროს, რომელიც ფუჭად დავკარგე შენთან ომში, ნეტა შეგეძლოს კიდევ ერთხელ გაღიმება ჩემთვის, დაე თუნდაც იყოს ფარსი და სიზმარი, მთავარია მე ვიგრძნო, რომ ვიღაცას ვჭირდები, არსებობს სამყაროში ადამიანი რომელიც ჩემზე ფიქრობს და ისე

განსაკუთრებული არაფერი {თავი 1}

ნაცრისფერი თუ თეთრი? მაინც ვერ გადავწყვიტე ამ შავ შარვალზე რომელი ზედა უფრო წავიდოდა, ამიტომ ნახევარი საათი დავყვავი სარკის წინ და ხან ერთს მივიდებდი სხეულზე, ხან მეორეს. საბოლოოდ კი როცა დედობილმა განგაშის სიგნალი ატეხა "გაგვიანდებაო", არჩევანი

მეწილე (2თავი)

ადლობთ ჩემი შეფასებისთვის ნიკა - ოთახში კაკუნით შემოვიდა ლილიანა ,უფროს ავალიანს გაუღიმა და ნინოს წინ დადგა -მოგესალმებით,მე ლილიანა იოსებიძე ვარ,თქვენი ახალი ოჯახის წევრი -ხელი გაუწოდა ნინოს და გაუღიმა,ქალმა ჯერ გამოწვდილ ხელს შეხედა ,შემდეგ

დამოკიდებულებიდან, დამოკიდებულებამდე (თავი2)

დგება მომენტი როცა ყველაფერი უნდა აღიარო, საკუთარი ნაჭუჭიდან გამოხვიდე და ყველას დაანახო თუ როგორ გტკივა, როგორ განიცდი, როგორ გეშინია. ჩემს წინ იდგა მარიამი, ჩემი და რომელიც 6 წელია არ მენახა და გაშეშებული ვიყავი, გაქვავებული, ალბათ ისიც რადგან