გიჟივით შეყვარებული(თავი 14)

რომ გამომეღვიძა თავის ტკივილი საშინლად მაწუხებდა, გონს ძლივს მოვედი და დავინახე დაჭრილი გაგა და ჩემს გვერდით შეკოჭილი ლიკუნა. ამ ფსიქოპატმა გადაწყვიტა ,რომ მომკლას რადგან მისი დაუძინებელი

ა.ც.

ამაყ და ამ საოცარ დღეს ნელი სვლით მსურს ზღვა ღელავდეს. არ მინდა, რომ დღეს შენს გარდა ჩემს წინ აქ ვინმე ელავდეს. ცრემლს ღიმილი მოჰყვება და ქარს კი მზის ფრთა სულ თან ახლავს. ის ლექსი მე რომ მებადა, ტკივილს ამ მიწაში ჩაფლავს. ისარს ვესვრი მე ჩემს თავს

•ერთი ჩახუტების ამბავი•

მიყვარდა.განა არ მიყვარდა, მაგრამ ცოცხალი თავით არ ვიმჩნევდი.ტირილი მინდოდა ხოლმე, ყვირილი...მაგრამ ხმას ვერასდროს ვიღებდი.ყოველთვის ჩემი სიამაყე მაბრკოლებდა.მასაც ვუყვარდი ალბათ,

ცოდვილი {9}

გაფითრებული სახით და ჩაწითლებული თვალებით შეაღო კარი,მთლიანი სხეული უთრთოდა ნერვიულობისგან, ფეხები არ ემორჩილებოდნენ, რომ გზა განეგრძო. ნელი, თითქმის უხმო ნაბიჯით დაფარა მანძილი,

მიყვარხარ!

თითქოს სამყარო მენგრევა თავზე ჩემი მაშველი კი არსად არ ჩანს მინდა რომ ვიყო ეხლა შენს მხარზე და ძილისათვის ვისმენდე ამბავს თითქოს შენ ჩემი წაიღე გული მე შენს გარეშე ჰაერიც არ ვარ

ვნებების ქარცეცხლში (7 თავი)

იოანეს სურნელში გახვეულს მეძინა. უზომოდ მშვიდი ღამე იყო. მომხდარზე უკვე ვეღარც ვფიქრობდი იმდენად ვიყავი გაბრუებული მისი არომატით. ნაადრევი დასკვნების გამოტანიდან თავი შევიკავე, რადგან როცა ბევრს ვფიქრობ და მივდივარ რაღაც დასკვნამდე, ბოლოს მაინც

უმართავი (ნაწილი მეოთხე)

როგორც იქნა ახერხებდა ქალის დამშვიდებას დევდარიანი, ჯერ კიდევ მის მკლავებში ყავდა მოქცეული და თმაზე ეფერებოდა -ნუღარ გეშინია.... ნუღარ გეშინია... ნუღარ გეშინია.... (რამოდენიმე წამის ინტერვალით უმეორებდა ქალს)

უკანასკნელი წერილი ელისთვის...

მისი ბედნიერების საიდუმლო მხოლოდ რამდენიმე კათხა ლუდი იყო და ღიმილი, ღიმილი რომელსაც ის ყოველდღიურად ჩემგან ითხოვდა... ღიმილი, რომელიც არაფრად მიმაჩნდა მის დაკარგვამდე. გამომშვიდობება ელთან არ ნიშნავს დასასრულს...

№9 (IV)

წინასწარ იცოდა უკვე მაიკოსკენ მიმავალ გზაზე, როგორ გაუბურღავდა ტვინს. ათას შეეკითხებოდა, ისევ უსაყვედურებდა და როგორც ხდებოდა ხოლმე, იჩხუბებდნენ. მზად იყო. მოამზადა ნერვები საამისოდ და უდარდელი გამომეტყველებით, თითქოს არც არაფერი დაეშავებინოს ისე

მარილისი |6|

ყველაფერს უშვებ ხელს, იმის შიშით, რომ თან არ გაიყოლო და იკარგები კიდევ უფრო შორს , გაუგებრობაში . თან მიგაქვს იმედები, გაუზიარებელი სითბო და სიყვარული , კეთილი სურვილებით გავსებული გული. მაგრამ, შენ უკვე იქ ხარ, სადაც ეს ყველაფერი არაფერში სჭირდებათ.