ჯაშუში. (თავი 4)

ვუყურებ, როგორ გამოდის დათა ქალდანი ვახო ბუჩუკურის სახლიდან და ვერ ვხვდები რა ხდება. ორი ვერსია მაქვს და ვერ ვხვდები, რომელი უფრო რეალურია, ან პირადი ანგარიშსწორების გამო მივიდა მასთან ან უბრალოდ შეკრულები არიან და მე ერთერთი

ზიზღნარევი სიყვარული (თავი16)

მარიამი დაიძაბა, ერთიანად დაეჭიმა სხეული მღელვარებისა და შიშისაგან, გაფითრდა და მისი შემხედვარე ანა უფრო ატირდა, მარიამმა ღრმად ჩაისუნთქა და დამშვიდება სცადა მიხვდა რომ ზედმეტად ეშინოდა ნიკასი და ანასაც აშინებდა

წვიმაში

მე მიყვარს წვიმა, მიყვარს ადგილი სადაც სიჩუმეს წვიმის ხმა ფარავს სადაც ხეები ფოთლის შრიალით ჩემი სულის ღრმა ფსკერამდე დავა მიყვარს, გორაკის მაღალ წერტილზე წვიმის წვეთბს, რომ სახეს მივუშვერ ვეტყვი, ძვირფასო, აქ ვარ, შემოდი

და რად უხდება ლექსი ტურფას, ეგ თუ არ იცი...

მე უშენობის აგონიამ სულში ჩამხედა,იქ, ობლად მიყრილ ოცნებებზე ვეგდე თავხედი,რომ არ შეგეძლო ჩემნაირი გველის გახედვნა,ალბათ ამადაც გაბედე და ჩემგან წახვედი..ბედის ბადეში თუ გავაბამ მხოლოდ ლამაზებს,აბა სისინი ჩემიც მყოფნის, სხვისი რად მინდა,

სტატუსები #1

-რახან წახვედით ჩემგან ზოგზოგიერთი ეს თქვენი გადაწყვეტილებააა, მაგრამ უკან რომ ბრუნდებით ეს უკვე ჩემი გადასაწყვეტია,ნაგავი ვისროლო თუარა ისევ ნაგვის ბუნკერში !!! ასე რომ ცოტა მოდუნდით.

ფრეა ჯონსი თავი 5

"შავებში ჩაცმული შვიდამდე ჯადოქარი რომელიც ცეცხლის ალში იყვნენ გახვეული გარშემო რიტუალს ატარებდნენ, წრიულად ისხდნენ შუა გულში კი ეს გველი ეჯდათ რომელმაც ახლახანს მიკბინა.თავიდან ჩემთვის გაუგებარ ენაზე საუბრობდნენ, მაგრამ ნელნელა ჩემთვის გასაგები

ზოი. მეორე ნაწილი. თავი 10

-სულელო, ნუ მაცინებ. სულ მომწონდა, როცა გულწრფელად აღიარებდი ყველაფერს. მაგრამ ახლა აღარ მომწონს. გულწრფელობაც გაგიხუნდა, იცი? ამ ბოლო დროს ზედმეტად უფერული მეჩვენები. უკვე აღარ მაინტერესებს რას იტყვი ხოლმე, რადგან უეჭველია, მხოლოდ იმ თემებზე

მიზიდულობა მინისტრთან (დასასრული)

-დემე, გიხარია ჩვენი პატარას დაბადება?-ვკითხე და გავუღიმე, თვალები დახუჭა და რღმად ჩაისუნთქა.-რათქმაუნდა მიხარია რომ მამა ვხდები მაგრამ გასაგიჟებლად ბედნიერს ის მხდის რომ შენ იქნები ჩემი შვილის დედა და ქალი რომელიც ჭირშიც და ლხინშიც გვერდით

ისევ მეწერება

ისევ მეწერება ხო და დაე მოსახდენი მოხდეს,სიახლეებია ცოტა,დიდი არაფერი მოკლედ.ნელა საწოლისკენ ვიწევ,ცხრაა, ველოდები ათ მარტს,შენ კი გალაკტიონ ისევ ჩემს წინ დაენარცხე ასფალტს.ზოგი ისევ სახეს მალავს,ზოგი ებაძება ღორებს,ისევ მაბრალებენ ღალატს,

წითური ღმერთები (1)

დილით , ყელში საშინელმა სიმშრალემ გამაღვიძა. შებერილი ქუთუთოები ძლივს გავახილე. თვალები ისევ მეწვოდა და ადგომა საშინლად მეზარებოდა. ნერწყვი გადავყლაპე იმ იმედით რომ წყურვილს მოვიკლავდი მაგრამ არ მიშველა. თავი ისე დამიმძიმდა,