სამუდამო მონატრება ხარ მისი ნეკნის. (თავი 2)

- სახლში მივედი მოვწესრიგდი და მაშინვე გამოვარდი შენთან.. ახლავე ამიხსეი ვინაა დიმიტრი-სწრაფი ნაბიჯით შემოვარდა ნინი სახლში და ამოუსუნთქავად მომაყარა სიტყვები. -კაი ნინ დამშვიდდი დაჯექი ამოისუნთქე-სიცილი ვერ შევიკავე.

მწარე რეალობა

ღამეა, ოდნავ უჩვეულო, მთვარის გარეშე ჩვენ, ოღონდ უკვე ცალ-ცალობით სადღაც გვიცდიან...

წამის მეასედი (თავი 3)

სახლში დავბრუნდი და პირდაპირ ლიზას ოთახისაკენ ავიღე გეზი, საწოლზე მუხლებმოკეცილი იწვა და ეძინა,გვერდით დავუწექი და ხელი მოვხვიე,თავიდან შეკრთა მაგრამ რომ დამინახა ისევ განაგრძო ძილი. -ლიზ... -მმ.... -ნუ გეშინია,ყველაფერი კარგად იქნება,ის ბიჭი არც კი

მომავალი ბედნიერება {9 თავი}

გული საშინლად მეტკინა. რამოდენიმე წუთი გაშეშებული ვიდექი. ვტიროდი გაუჩერებლად. "ანამარია, ძალიან შეცდი, რატომ ენდე, გულთან ასე ახლოს რატომ მიუშვი". ვუჩიჩინებ თავს და ტირილ-ტირილით მივდიდივარ სახლში. კარები გავაღე და სახლში შევედი. ნენე იმწამსვე

პირველი და უკანასკნელი (1თავი)

-ვაჩე-უცებ მიბრუნდა დემეტრე და ძმაკაც შესძახა,მაგრამ პასუხი ვერ მიიღო. -ბიჭო-ახლა დამი შებრუნდა,მაგრამ ისევ იგნორი. -ვაჩეე-დემეტრემ დაუყვირა. -ვერ ხედავ მესიჯობს,არ ცალია თქვენთვის-ანამ დაიჩურჩულა და წინ შებრუნდა. -ყურსასმენები მაიმც არ მაქ გათხრილი

ვერ გაპატიე

იცი?ვერ გაპატიე!გეფიცები ვცდილობდი მაგრამ ვერ!ვცდილობდი და ვხვდებოდი რომ ყოველი წარუმატებელი დასასრულის შემდეგ ნელნელა მზიზღდებოდი,მე კი არმინდოდა იმის შეზიზღება ვინც ოდესღაც აღუწერლად

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( სრულად )

ზოგადად დაწერილ მოთხრობებს შემდეგ სრული სახით აღარ ვდებ ხოლმე , მაგრამ ეს გამონაკლისია, რადგან ძალიან დიდი ინტერესი გამოიწვია. ახალი მოთხრობით აუცილებლად დაგიბრუნდებით, ოღონდ მხოლოდ მაშინ, როცა

ღმერთო ...

გუშინ სხვანაირად წვიმდა, სევდას არ მიქრობდა ზეცა,ახლა როცა კვდომის წინ ვარ, დედის დიდრონ თვალებს ვხედავ.უნდა მივატოვო ვიცი, უნდა შევერიო ღრუბლებს,ღმერთო ვუყურებ და მიკვირს, ამდენს თუ რა ძალით

წყურვილი [ნაწილი მეორე, თავი 10] (18+)

კოვაქსი ცოფიანი მხეცივით აწყდებოდა გალიის გისოსებს, მაგრამ მსხვილი ფოლადის წნულების დამსხვრევა და საპატიმროდან თავის დაღწევა მის ძალებს აღემატებოდა. უკვე მესამე წელიწადი იწურებოდა,

შენს მკლავებში დავლევ სულს 18

სახლის კარი გამოვხურე და სწრაფად ჩავირბინე კიბეები.ისეთი სისწრაფით მივრბოდი,წინ როგორ შევეჩეხე ჩემს წიმ მდგარ ადამიანს,ვერ გავაანალიზე,მასზე მთლიანად მიკრული ვიყავი,თუმცა ნაცნობმა სურნელმა