არ ვარგა ხომ ?

ამბობენ სიყვარული, ერთხელ მოდის და მეორედ არ ბრუნდებაო, ნეტავ დაიწვას, ის დღე როცა პირველად ვთქვი მიყვარდებაო, ისე დაიწვას, როგორც მე ვიწვი მთელი ცხოვრება შენთან ვიქნებიო კი თქვი მაგრამ შესრულებაც ხომ უნდა ამას,უშენოდ ხელს არ ვუშვებ კალამს,იმედი

სიყვარულის ვარდი

მე დაგიწერ ლექსს ჰო სიტყვებით მთელს ვარდის ფოთოლს სველს მოგიწყვიტავ დღეს ვარდის კოკორს დასცემია ცრემლები თითქოს ტირის მაგრამ რატომ ვერ ვხვდები ვარდი თურმე მწუხარებას უტირის დიახ თურმე ის სიყვარულს უღიმის ვარდი არის ნიშანი ერთად ყოფნის სიმბოლო

სიყვარულს ხომ ყველაფერი შეუძლია?! (ნაწ. 2 სრულად)

-ყველაზე საშინელი ქმარი ხარ-ამოვიტირე და გაბერილ მუცელზე ხელი მოვისვი -ვმუშაობდი ვანდა რამექნა?-თბილად მითხრა რომამ და წელზე ფრთხილად მომხვია ხელი -უკვე 6 თვის ორსული ვარ შენ კი არასდროს წამომყოფიხარ ექიმთან-უარესად ავტირდი მე -გპირდები აუცილებლად

სამუდამოდ ჩემში დარჩები(9თავი)

-ნიკა ისე წესით მე უნდა გისმენდე შენ, მაგრამ კარგი მე დავიწყებ, მაგრამ შენ უკვე იცი რა საკითხზეც უნდა ვისაუბროთ და იქნებ მითხრა, რა გჭირს? ჩემს ზარებს რატომ არ პასუხობ? ან რატომ ეჭვიანობ? ან საიდან მოიტანე რომ ირაკლი მიყვარს? -იცი ინა? მოდი პირველი

ვაკანსია სიყვარულით (4)

იმ ღამეს სულაც არ მიძინია, ბევრ რამეზე დავფიქრდი, უკვე ჩემს თავსაც გამოვუტყდი, რომ ერეკლე ძალიან მხიბლავდა და ერთი სულით ველოდი გათენებას. ლუკას ჩემს გვერდით ეძინა, ტკბილად და მშვიდად. დავეკონე და ოცნებებში გადავეშვი.

მკრთალი ნათელი წერტილები “5“

-ჭკუას მოკვდომია პატრონი-ბებიაჩემის ნათქვამი გამახსენდა. -ჰა მალე დააყენე საშველი,ჩაი გაცივდა. -დაიცა ხო,საწოლი არ მიშვებს. -საწოლი კიარა ქმარი არ უნდა გიშვებდეს-მესმის მისი სიცილი-ქმარი!-იმეორებს ისევ.

ნათელი წერტილი (7 თავი)

- იყო და არა იყო რა... - ვიწყებ ისტორიას მე - იყო ჩიტი მგალობელი, ღმერთი ჩვენი მწყალობელი, ერთ ინგლისის სამეფოში ცხოვრობდა ერთი ძალიან მდიდარი ლორდი, ლორდს ორი ტყუპი შვილი ყავდა, ერთი ვაჟი და ერთი ქალიშვილი, და-ძმას ერთმანეთი ძალიან უყვარდათ,

მტერი შემიყვარდა (თავი 6)

თანდათან აზრზე მოვდიოდი. ვგრძნობდი რომ მანქანაში ვიჯექი. ხელებიდა ფეხები შეკრული მქონდა. თვალები რომ კარგად გავახილე, წინ მჯდარი ო მამაკაცი დავინახე. სახეებს ვერ ვხედავდი, მაგრამ ვიცოდი რომ ჩემთვის უცნობი ადამიანები იყვნენ. მალე მანქანა რაღაც პატარა

ისევ შემიყვარე (10)

გული გამალებით მიცემდა,ბაქანი დავტოვეთ თვალებს აქეთ-იქით ვაცეცებდი,ყველგანმას ვეძებდი,და აი ნანატრი წამიც,დავინახე ჩემსკენ მოდიოდა და მიღიმოდა,ვერ ავღწერ მაშინ რა დამემართა,ალბათ მილიონი პეპელა მაინც დაფარფატებდა ჩემს მუცელში.ჩვენი პირველი შეხვდედრა

მ.პავლიაშვილის "უსათაურო ლექსი"

ფიქრები სადღაც მირბიან... ვცდილობ გავუძლო მარწუხებს, თავი სულელი მგონია, დრო კი ამაში მარწმუნებს... მივდივარ თითქოს უძრავად, ვტკეპნი ათასჯერ გავლილ გზებს, უკვე იმდენი მეტკინა, ცხოვრებაც ვეღარ გამიძლებს... მივდივარ ჩემთვის,ეულად ...