Vacuum

ბოლო დღეებია თითქმის არაფერი მესმის. არ მესმის მუსიკა, ქარის ხმა, კარების მიჯახუნება და საათის წიკწიკიც. სამაგიეროდ მშვიდად მძინავს, ნაგვის მანქანის ძრავა და ეკლესიის ზარების ჩანაწერი აღარ მაღვიძებს. მარტო საკუთარი ხმა მესმის, როდესაც ლაპარაკს

ჩვენ!

ყველას გავასულელებთ,ეგონებათ რომ სიყვარულმა დაგვღუპა,მაგრამ მხოლოდ ჩვენ გვეცოდინება,რომ დამნაშავე მხოლოდ სიკვდილი იყო. და ვინ თქვა რომ გრძნობების სიკვდილთან ერთად კვდებიან?არაფერიც,უფრო ღრმავდებიან,ჩვენს არარსებულ სისხლსძარღვებში ფესვებს იდგამენ და

ესმერალდა [10]

ლომია მისკენ მიტრიალებულ, თავის ესმერალდასთან ახლოს მყოფ მამაკაცთან მიიჭრა. მაშინვე გამოსტაცა ხელიდან, მკლავში მაგრად ჩაავლო და გარეთ უნდა გაეყვანა, როცა უკმაყოფილო მზერა იგრძნო, მერე კი მხარზე ხელი, რომელიც კარგს არაფერს უქადდა. -ჰეი, ძმაო...

ღამის აივნის შეხვედრა, ანუ რაც გინახავს კიდევ ნახავ! (თავი 12)

„სულ გააფრინეს?!“_ორმაგად გაბრაზებული ქვეცნობიერი ღრიალით მიყრუვებს თავს და ძალიან სწორადაც იქცევა. აბა მეტი რა რეაქცია უნდა მქონდეს როდესაც ათი წლის გაყრილ ცოლ ქმარს, რომლებსაც უკვე სხვადასხვა ოჯახები აქვთ, რამისაა კოცნაში ვუსწრებ.

სასახლე დაბურულ ტყეში 19

_კი ანდრია! ძალიან ვარ გაბრაზებული. მათზეც და შენზეც!-ელენის ხმას ბზარი გაუჩნდა და ტუჩები მოებრიცა. _ელენ? ელენ ტირი? მითხარი რა მოხდა? ახლავე დავბრუნდები უკან!ნელ-ნელა შთანთქა ბინდმა ნათელი და ელენი კიდევ ერთხელ გავიდა ბიჭებთან, რომ ეთხოვა სახლში

ევა დერენდისიე (1)

მე ევა ვარ, ერთი ჩვეულებრივი,ზედმეტად სერიოზული, ემოციური და მოსაწყენი ადამიანი.ვიღაცისთვის სწორედ ჩემნაირი ადამიანი შეიძლება ძალიან ძვირფასი იყოს, ვიღაცისთვის კი ეს სიძვირფასე იყოს ბანალური.ვისთის ასეა ვისთვის ისე. ზოგი სწორედ ასეთ თვისებებში

ვნება აშლილნი ..16..

ამბობენ, ბრაზს და წყენას ვერ აკონტროლებო, იშვიათად იღებ ცივი გონებით გადაწყვეტილებას და მასაც წამის მეასედშიო.კარი გაღიმებულ ბექას გაუღო, მეგი კი დივანზე ჩამოჯდა, ჩასახუტებლად წასულ ბექას ხელით ანიშნა გაჩერდიო. -მეგი რა მოხდა?- ღიმილით კითხა ბექამ

ცრემლიანი ღამეები (დასასრული)

-როგორ ხარ?-მომიკითხეს თანამშრომლებმა. -შესანიშნავად.კახა სად არის?-თვალში რომ არ მომხვდა მაშინვე ვიკითხე. -შვებულება აიღო. -რა?-გამიფართოვდა თვალები. -ჰო,განსატვირთავად წავიდა ერთი თვით სამოგზაუროდ.

გამტყდარი არ მთელდება !

ის: -არ მიყვარხარ! მე: მეწყინა…. ის:-მომეშვი… მე: ყელში ბურთი გამეჩხირა… ის:-სხვა მიყვარს! მე: გული მეტკინა… ის:-მასთან მივდივარ… მე: თვალები წვიმის ცხელმა წვეთებმა დაფარა, გულში გაჩნდა 1 ბზარი. ის:-ძალიან კარგი….

ლოლა (თავი 1)

თეთრი ოთახი,ოდნავ მბჟუტავი ნათურა და საწოლთან შეკრებილი ხალხი.სწორედ ამას ვხედავ ახლა ვერ ვიხსენებ სად ვარ,რატო ვარ,ვერ ვხვდები რა მოხდა გუშინ-ლოლიტაა - სიხარულით ყვირის დედაჩემი მართალი მას ვერ ვხედავ მაგრამ ლოლიტას