ცხოვრება რომელიც მოულოდნელია...

მე ვარ გოგონა რომელიც არ დაგაინტერესებთ, როდესაც ცხოვრებაში არის რთული მომენტები რომლის გადალახვა არცისე იოლია ფიქრობ ბევრ სისულეზე მგონია რომ მხოლოდ ერთადერთი უბედური ვარ მოდით თავიდან დავიწყყებ ... დავიბადე მე დავიბადე და დაიბადა ჩემი ცხოვრებაც,

სხვა საქართველო აქ არის

მანანა წარბშეკრული დამხვდა. თითქოს ჩემი გუშინდელი თრობის ამბავი შეიტყო, ახლა მიბღვერს - რატომ არ შეიძლება იცხოვრო ადამიანურად? -გამარჯობა! -გაგიმარჯოს, სად ჯანდაბაში დაიკარგე?- მანანამ სიგარეტს მოუკიდა, -საქმეები… -მთვარალი ხარ? -გული მერევა….

11 რამ, რაც მხოლოდ ხვეულთმიანებმა იციან

1. არა - სავარცხელს. 2. ეს მუდამ 80-იანი წლების დისკოთეკაა, რაც არ უნდა მოიმოქმედოთ. 3. ხვეული თმა არასოდეს გამოიყურება 2 დღე ზედიზედ ერთნაირად. 4. თქვენი ცნობა შორიდან უზარმაზარ ბრბოშიც არის შესაძლებელი.

ღალატი კვოტირებით 6

თამბაქოს მოვუკიდე და პასუხს დაველოდე. - ჩემთან ერთად აპირებ ნომრის აღებას? - არა, შენ არც ისე კარგი ხარ საამისოდ. - არც მე ვისურვებდი შენთან სექსს. არ დააყოვნა და დამტოვა კიდევ პირღია. კარგი პასუხი იყო, მომეწონა.

სიყვარულის უარმყოფელი(ნაწილი 9)

-რა გაარკვიეე? სახლში დაბრუნებულ ქალიშვილს მაშინვე დაეტაკა ბატონი ვახუშტი. სოფო ადგილზე გაიყინა. -შენ გეკითხები რაც ცისანამ თქვა მართალია თუ არა? -კიი მართალია, მაგრამ... სოფომ რაღაცის თქმა დააპირა, მაგრამ მამამისმა

მათხოვარი (16 თავი)

მეთექვსმეტე თავი კარებში გვერდზე ვიწევი და ბიჭებს შემოსვლის საშუალებას ვაძლევ. ხმას არც ერთი არ იღებს, უსიტყვოდ მომყვებიან საძინებელში. სანდროს ასეთ მდგომარეობაში ნახვას აშკარად არ ელოდნენ: - რა გჭირს, შე ჩემა?! - ირაკლი შეშფოთებული დაჰყურებს

სიყვარული,ეს ბრძოლაა

-მამა ჩემოდნები ჩავალაგე.... -კარგი ნიკა...მაშინ დროა წავიდეთ... -მოიცა ფრენა 2 საათშია მანამდე ბიჭებს ვნახავ -კარგი არ დააგვიანო და არ დალიო

შენი სიყვარულის ფობია მემართება (38)

ჯადოსნური მომენტია, როდესაც შენს საყვარელ ადამიანთან ერთად იღვიძებ - რამდენიმე წუთი უაზროდ ვუყურებდი მის სახეს და ცვეტში ვტკბებოდი მისი სილამიზით, ბავშვივით დავუწყე ფერება, ნელი მოძრაობით შევეხე ჯერ თვალებს შემდეგ კი

My Moonlight (CH.1)

ლონდონი ყოველთვის ცივი იყო, განსაკუთრებით წლის ამ მონაკვეთში, როცა შემოდგომა ნელ-ნელა იწურება და ზამთარი მოდის. დღე მოკლდება, ამინდი ცივდება, ტანსაცმელი კი უფრო თბილი და კომფორტული ხდება. იმ ოთხი წლის განმავლობაში რაც აქ ვცხოვრობდი ყოველთვის

თქვენთვის წერილია!

მეშინია სიჩუმის ახმედ.ლილიმაც ხომ ვერ გაუძლო უსიტყვო ცხოვრებას?მეც ვერ ვუძლებ.ხალხი მაბიჯებს და პირველად ვგრძნობ ამგვარ ტკივილს და გაოცება ძრავს ჩემს არსებას.არ ვიცი რატომ ხდება ასე,არ ვიცი რატომ არ ვგავარ სხვებს.ყველაფრისთვის პატარა ვარ ახმედ.ამ