იყალთოელი ბიჭები ,,წვიმიან ღამეს"" (ნაწილი 1)

ხეების ჭრიალსა და ქარის ქროლას ქუხილი აყრუებდა. ცას პირი მოეხსნა და ღვარად მოდიოდა წვიმა.აქოთქოთებული ნიაღვრები თავქვე ეშვებოდნენ და იყალთოს პირქაფიან ხევს უერთდებოდნენ. სულიერი არ ჭაჭანებდა გარეთ, ძაღლებიც კი აივნებქვეშ მობუნძღულიყვნენ და ცხვირები

დედა

ქალი ბევრია ამ ქვეყანაზე, მაგრამ დედა კი - მხოლოდ ერთია. დედა ერთია ვით მზის ამოსვლა. ვით უკდავება, დედა ერთია,

Loving A Bad Boy (სრულად)

ჩაბნელებული ქუჩები. დანები. ჩხუბი. საქმეების გარჩევა. სიგარეტი. სასმელი. გინება. დაბალზე შეჭრილი თმები და ეგოიზმი. ნათელი დღეები. წიგნები.ფილმები. სერიალები. მეგობრები. კოკა-კოლა. სიცილი. გრძელი თმები და უცოდველობა. ორი განსხვავებული სამყარო და ორი

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 1 და 2)

-რატომ კანკალებ?! -მკითხა მოულოდნელად. -შემეშინდა. ახლაც მეშინია... მეგონა მოვკვდებოდი -ერთი ცრემლი ჩამომიგორდა -როცა ჩემს გვერდით ხარ არ მოკვდები ნინა!

ყველა გოგო ვიღაცის დედოფალია. (3,4,5,6,7)

ჩავიცვი და დავწექი მერე კი წელზე ხელშემოხვეული სანდროს ხელები მახსოვს...მას შემდეგ ისე ტკბილად დავიძინე როგორც არასდროს მძინებია. დილით , რომ გავიღვიძე თავი დედოფალი მეგონა იცით რატომ? მეფე მეწვა გვერდით...აუ ეს ბიჭი მართლა რა სიმპათიურია რაა! ნუ

ყველაფერი ისევ შენთვის (სრულად)

-რა გჭირს? -რა მჭირს? -რაღაცნაირ ხასიათზე ხარ. -რა ხასიათზე უნდა ვიყო იმის მერე რაც შენმა ძმამ ცხოვრება თავდაყირა დამიყენა.

მივიწყებული ანგელოზები (სრულად)

1935 წელი იყო, როდესაც ალექსანდრე გავიცანი. საშუალო სიმაღლის, ქერა თმებითა და ლურჯი, ზღვისფერი თვალებით... სოფელში მასზე ლამაზი თვალები არავის არ ჰქონდა. მართალია ერთ სოფელში ვცხოვრობდით, ერთ სკოლაში დავდიოდით, მაგრამ მას არ ვიცნობდი, იმ მშვენიერ

შენ სხვას არ გავხარ (1)

ყველაფერი ზუსტად ზამთარშო დაიწყო, ფოთლები გაფანტული იყო ქუჩაში ,დილით ადრე გამეღვიძა ავდექი და გადავწიე ფარდა დავინახე რა საშინელი ამინდიც იყო ბურუსი იდგა და ალბათ ციოდა კიდეც დამეზარა წასვლა სკოლაში ამიტომაც ყავა გავიკეთე და წიგნები გადმოვიღე

გაყინული სული

ცივ დეკემბერში გარდაცვლილ ხელებს სულის კანკალით დააყრი მიწას და მოიგონებ იმ უხეშ ყმაწვილს, ბოლო სუნთქვამდე მუდამ რომ გიცავს.

მისტერ ირონია და მისი ალქაჯი#1

ო ღმერთო როგორ ვერ ვიტან 17 იანვარს....დღეს როდესაც ყველაფერი თავდაყირა დადგა ჩემს ცხოვრებაში...მოდი მოგიყვებით რომ გაერკვეთ რატომ მძულს ეს დღე: მე და მამა წყნეთში მივდიოდით, ვიცინოდით, ვმღეროდით და ვმხიარულობდით....წვიმდა.ყველაფერი ნისლს