იმედის ნაპერწკალი

ყველაფერი ძალიან "ჩვეულებრივად" ხდება ჩემს ცხოვრებაში . ერთი შეხედვით ყველაფერი ასე ჩანს გარედან მაგრამ რეალობა სხვაა . მე ვარ ერთი "ჩვეულებრივი" გოგო, ეს რათქმაუნდა ხუმრობით ახლა კი ასეთი უცნაური შესავლის შემდეგ დროა წარგიდგინოთ ჩემი თავი . მე

ბრალდებულო! თავი 15.

გაშეშებული ვიდექი და არ ვიცოდი რა მექნა. აღარც სამსახური, აღარც დრო, არაფერი მახსოვდა. წამიერად გამოვეთიშე სამყაროს. უცნობი ხმა? რატომ იყო უცნობი? იოანესას ჰგავდა, მაგრამ თან არ ჰგავდა...რაღაც სიცივე მოდიოდა, თან ჰაერის თბილი ნაკადი მოჰყვებოდა.

სიყვარული მხოლოდ დაიწყო და გრძელდება

ველოდე ველოდე...მეტროდან პატარა ლამაზი გოგონა ჩამოვიდა...პატარა იყო წელამდე თუ მომწვდებოდა...თვალები ქონდა სევდიანი...ხელში ეჭირა წიგნები...ჩამოვიდა და ესკალატორზე ფეხი აადგა...ასე მეგონა მიფრინავდა...პატარა ფერია იყო...ლოდინით დავიღალე პირდაპირ

შუშის მიღმა.

შუშის მიღმა გხედავ, თეთრში შემოსილხარ, როგორც ანგელოზი, სახეს დავაკვირდი, თოვლის სიწმინდით გაქვს თითქოს შემოსილი,

ემიგრანტი-დედა(უბრალოდ ყველამ წაიკითხეთ)

დღეისთვის ყველაზე დიდ პრობლემას წარმოადგენს ემიგრაცია და ემიგრანტების ცხოვრება..ბევრ ადამიანს მოუწია დაეტოვებინა სამშობლო და წასულიყო სხვა ქვეყანაში,რადგან მას სხვა გზა არ ჰქონდა რათა თავი ან ოჯახი ერჩინა.. ხშირ შემთხვევაში და ძალიან ბევრი შემთხვევა

არჩევანი(თავი IV)

ნუკა გაიღვიძე დეე,უკვე პირველი საათია,სადილზე საუზმე არ გინდა ? – ხო დედა ვდგები ხოოო,არ დაგაძინებენ რაა – სულ დამავიწყდა დილაობით უჟმური რომ ხარ ხოლმე,წადი მოწესრიგდი მამას მოსვლამდე დაემსგავსე ადამიანს,

წვიმების სეზონი იწყება, ძვირფასო

წვიმების სეზონი იწყება, ძვირფასო, სეზონი – ბუხრების, ჩაის და პლედების… ჩამოვსხდეთ სარკმელთან და თვალი ვადევნოთ, ცას როგორ კვეთავენ ღრუბლები – დენდები.

პირველი და უკანასკნელი ჩემთვის (1 თავი)

გამარჯობა მე ვარ ნინა მაისურაძე არ მიყვარს ჩემს თავზე ლაპარაკი მაგრამ გადავწყვიტე დავწერო ვარ 17 წლის XII კლასის მოსწავლე საშუალო სიმაღლის წაბლისფერი თმით და ყავისფერი თვალებით მყავს დაქალი სალი ღვინიაშვილი ის ჩემზე ოდნავ მაღალია ქერაა და

ფსიქიკურობის შეშლილი მარში

დიდხანს ვფიქრობდი, მეთქვა თუ არა ეს ისტორია ხმამაღლა, ცხოვრება,რომელიც იმდონემდეა ბანალური,სავსე ტრაგიზმითა და იმედგაცრუებებით,რომ თავად მთავარი გმირიც კი იღლება. მთავარი გმირი კი მე ვარ.ჩემმა თავმა უკვე იმდონემდე დამღალა ამ 30 წლის განმავლობაში,რომ

ცოდვების გამო?..(9)

ლაშამ არ დააყოვნა და მალევე დამპატიჟა ყავაზე.. რამდენჯერმე შევხვდი კიდეც, ერთხელ ბინის მოწყობაზე მკითხა რჩევა და მთხოვა დახმარება, მე კი მეწყინა რადგან ეგ ჩემთვის არ უნდა ეკითხა, თუმცა თავი იმართლა, მეგობარი გოგოს რჩევა ძალიან დაეხმარებოდა:-ლაშა, ეგ