- გამარჯობა 100 დოლარიანო ! ( 1 )

შავ, თვალუწვდენელ, უსასრულო სივრცეს ვუყურებდი, რომელსაც თითქოს ლაქად აჩნდაო სავსე მთვარე. ცივი და პირქუში. რომელიც თავის ცივ შუქს ჰფენდა დედამიწას. ახალი ნაწვიმი ჰქონდა, მაგრამ მაინც თბილი, აპრილის ღამე იდგა. არც ისე კარგია როდესაც ღამის პირველ

მზე

დღეს პირველი მარტია და მზიანი დილა გათენდა...ისეთი ლამაზია ცა კამკამა ზღვას გავს თითქოს გამჭვირვალეა და კოსმოსი მოჩანს ჩემი ფანჯრიდან. ადგომის დროა უკვე რვა საათია ,რომელ ნორმალურ მოსწავლეს უხარია სკოლაში წასვლა? მგონი არც ერთს , მაგრამ მე ბედნიერი

მე, რომ გაპატიო, სიყვარული თუ გაპატიებს?! ...19... დასასრული

სადღაც გულის სიღრმეში, მარტო დარჩენილს ალბათ გაგვივლია ფიქრად, რომ დღის ყოველი წუთით თუ წამით უნდა დავტკბარიყავით, რომ არცერთი წუთი არ უნდა დაგვეკარგა უქმად. კედელზე ჩამოკიდებული საათის წიკ-წიკი მუდამ გვამცნობს რეალობას, რეალობას, რომლის ყოველი

ჩემი ყველაზე ტკბილი

ოდესმე რაღაც უკიდეგანო, საოცრად დიდი სიყვარულით გაბერილხარ? სიხარულით, რომელიც გეგონათ დაგკარგავდა, გიტირია? მოფერებიხარ ფიქრებს, რომელსაც დასასრული არ წერებია? განგიცდია რაღაც ისეთი, რასაც შეეძლო დაეკარგე და აღარასდროს დაებრუნებინე რეალობაში?

ირონიის მეფე და ცინიკოსი დედოფალი

-ვაიმე, გამოვიდა ქალო ნადია, ნუგზარა, მაკრინე, ნანული, ლამზირა, ინოლა და გამოვიდა მთელი სამეზობლო რა გაღრიალებს ანრი ჯოხაძე ხარ?! -უიმე, არ დაგეზარა მაინც ჩამოთვლა? ნუ ახლა ინოლა თუ გაბრაზდა ან ნაძია რაღა გადამარჩენს მაშინ სამუდამო

როიალები (5)

მესამე კვირა მიწურულიყო, რაც ბელა უგონოდ, უსიცოცხლოდ იწვა რეანიმაციის განყოფილებაში და აპარატზე მიერთებული უიმედოდ სუნთქავდა. მუდამ მოვლილი, ნაზი კანი გათეთრებოდა, თითქოს მეტად დამჭკნარიყო ვარდებივით, რომლებსაც აღმერთებდა. წითელი ტუჩსაცხი ძველებურად

სამი გზა (თავი 11)

ბიჭმა ჯერ უფრო მეტად შეკრა წარბები, უფრო მეტად გამოეხატა სახეზე ბრაზნარევი გაკვირვება, შემდეგ კი ცალყბად ჩაეცინა და თვალი აარიდა გოგონას მზერას. -თამაშობ. -მოკლედ მოუჭრა მან და სახე უმალვე დაუსერიოზულდა.

უცხო ( პერსონაჟები)

ეს ჩემი პირველი ისტორიაა, ეს დღიური მართლა არსებობს.. მაგრამ რაღაცეები მე ჩავამატე, უფრო საინტერესო, რომ ყოფილიყო. რამდენად კარგი, გამომოვიდა არ ვიცი, ეს უკვე თქვენ უნდა გადაწყიტოთ. პერაონაჟები ჩემი ფანტაზიით ავირჩიე..

რეისი-თეკლა იორდანაშვილი

გოგო ბიჭს რაღაცას უხსნის ისტერიულად, ბიჭი კი უემოციოდ აბოლებს “მალბორო ლაითს”, აშკარად არ უსმენს გოგოს. იქვე, პატარა ბავშვი დარბის, ასე, 4-5 წლის, ძალიან ჰგავს ბიჭს.. მისი ასლია… ოღონდ ბევრად უკეთესი ვარიანტი. ვზივარ და საათს არ ვაშორებ თვალს… ისე

უცხო ( თავი 9 )

მენატრები ისე მენატრები, რომ სული მეხუთება, უშენობა მახრჩობს და ნელნელა მგუდავს. იცი ყველაზე ძალიან, რისი მეშინია?! - შენი ხმის ტემბრი, ნაზი მიხვრა-მოხვრა, ნატიფი ნაკვთები, შენი სურნელი, დროთა განმავლობაში არ ამოიშალოს, ჩემი მეხსიერებიდან.დედიკო,