ირონიის მეფე და ცინიკოსი დედოფალი^^(საცდელი თავი)

-ნასწია მოკალი ეგ ნაძირალა-ვსკდები სიცილით და სანამ თავს შევიკავებ უკვე ასფალტზე ვარ გართხმული. -აეეეეეე, აცეეეე ვიროოოო-ღმუის ნასწია და უკვე სუნთქვა ისე მეკვრება ეჭვი მაქვს მალე აბადონს ვნახავ. -ნასწია, შემიბრალე რააა-მთელი გულით ეხვეწება მისტერ

გრძნობების მორევში

ცხოვრება სიურპრიზებითაა სავსე,ისეთ დროს გეწვევა ბედნიერება როდესაც არ ელი, ნათქვამია განსაცდელი წავა და დიდი ბედნიერება მოვაო, ჩემს შემთხვევაშიც ასე მოხდა....... ბაბუას გარდაცვალების შემდეგ თითქოს ცხოვრება ჩემთვის უხალისო და უინტერესო გახდა, რთულია

მინდა მიცნობდნენ ბანდიტ ქალად...

უნდა მოვიპარო მთელი გაზაფხული მერე ნაქურდალი ხელში ჩაგითვალო შენზეც გავილაშქრო, კოცნა მოგაცალო გული წაგართვა და ჩუმად გავიპარო........

CELEBRATION OF LOVE (პირველი და მეორე თავები )

ზღვა რა ლამაზი და უკიდეგანოა, არა? მაგრამ ამავდროულად საშიში. მაგნიტივითაა, მისკენ გიზიდავს, გექაჩება და ცდილობს ჩაგითრიოს. ვისაც ცურვა შეუძლია ფსკერამდე ჩასვლას შეძლებს და მის უკიდეგანო სილამაზეს ბოლომდე იხილავს. ის კი, ვინც ცურვა არ იცის მხოლოდ

და აფრიალდა შავი მანტია...

ისევ შემოდგომა მიმაცილებს. შავი მანტიის წინაშე რომ წარვსდგები, ვიტყვი, რომ უბრალო ვარ. სიჩუმე იყვირებს, ეს ყვირილი ამაცილებს ეშაფოტისკენ მიმავალ კიბეებზე. მერე ალბათ თოვლიც წამოვა...

სულ მეყვარები!

სიყვარული ხომ მაგრად ასწორებს ჩვევად გექცევა ესეც ასწორებს არის უბრალოდ მარტივი ტიპი თითქოს ცოცოხალი სტერეოტიპი ის მელოდია საოცრად ჟღერდა ცარიელ ქალაქშიც მოგვაწვა სევდა ცარიელ ქუჩებშიც ბევრი ვიარეთ ძველი გავატაროთ ახალს მივაწვეთ არ მეყვარები

დაბრუნება (თავი 1)

მონატრება ყველაზე საშინელი გრძნობააო ამბობენ. ალბათ თქვენც ბევრჯერ გაგიგიათ ეს ბანალური და უკვე ყველა მხრიდან გაცვეთილი ფრაზა. ეს ის შემთხვევაა, როცა ჩვეულებრივი, ბანალური სიტყვები რეალობას ზუსტად აღწერს. ბევრი რამე განმიცდია ცხოვრებაში. კარგიც და

ერთმანეთისთვის (თავი 1)

-გიყვარს და უთხარი რა! რამდენ ხანს უნდა იარო ასე, ვერ ვხვდები-უკვე მეასედ უმეორებდა ამ სიტყვებს რატი ირაკლის -ვერ ვეტყვი რატი, ვერა ვახ! არ იცნობ? იმ დიდი ტკივილის მერე აღარ უნდა არც შეყვარებული, არც ქმარი და არც არავინ ეგეთი -ირაკლი შენ რაიცი რა

ძველი პიანინო - 31

ფიფოს გული შეკუმშა, დანაშაულის გრძნობა ისე მოაწვა ყელში, ლამის სუნთქვა გაუჩერა... მხატვარი ღიმილით შეჰყურებდა... ნახატი მართლაც მშვენივრად შესრულებული. ფიფო თვალს ვერ აცილებდა მიმის მოშიშვლებულ ზურგს... არა რა... მართლა დამნაშავე იყო, ნამდვილად

მე ცას ავწვდები...

მე ცას ავწვდები თვალახვეული... ღრუბლებს შევანჯღრევ და წვიმებს ჩამოვყრი გაყინულ ფიფქებად...ფიქრი გავხდები რომანტიული,ახსნა ვიქნები სიყვარულის...ერთბაშად რომ ითქვას და თბილ ჩახუტებას რომ დავიმსახურებ...მერე ავდგები და ფანჯრებს გავაღებ,რომ არ დავდნე...