ბიჭი ყვავილების თაიგულით (1) ეძღვნება 20 ივნისის ღამეს

მე იქ ვერ დავინახე შეშინებული სახეები, მე ყველას თვალებში ცეცხლს ვხედავდი, რომელიც მალე ამოიფრქვეოდა, მე ვხედავდი გამწარებულ თვალებს, ახალგაზრდებს, რომლებიც იბრძოდნენ საქართველოსთვის და ამ თვალებში მე კიდევ

შემდეგ...(6)

ზარი შეწყდა და მაშინვე მარიამის ხმა გაისმა, ისე მიაყარა სიტყვები დემნამ ხმის ამოღებაც ვერ მოასწრო. -ვერც კი წარმოიდგენ რა გაგირკვიე, არაა ლილე დემნას ცოლი, სულ ტყუილად ეჭვიანობდი. ...ჯანდაბა, მარიამ.

ამდენი ხნის შემდეგ...

ალბათ იმიტომ რომ სხვას ვერავის ვეუბნები... უფრო სწორად არის ადამიანები ვისაც “ვერ” და არის ადამიანები ვისაც “არ” ვეუბნები. ღმერთო როგორ ამოვიდა ეს ყველაფერი ყელში...

მოდი, მაგრამ არა ! წადი !

წამში მონაგონი სტროფი წუთში აცდენილი წამი როცა ვამბობ უკვე მორჩა... მოდი, მაგრამ არა! წადი!

ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 22)

-ჯერ არ დამიმთავრებია.შენ ზღვარს გადააჭარბე და ამისთვის როგორც წესი ისჯებიან. თვალები დააწვრილა და ტუჩის კუთხე ჩატეხა.მია საწოლში შეწოლას აპირებდა ცალი ფეხი რომ გაუშეშდა ჰაერში და სწორედ მაგ დროს ინანა, რომ ეს გეგმა ამოიჩემა.თუმცა მისი რაღაც ნაწილი

არეულები , ჩხლართულები (1)

გაუფერულულებული თვეები, დღეები , საათები, წუთში წამები. გულის ფეთქვა და დამპალ ფილტვებში ჩასული ჰაერი, არასდროს მაწუხებდა ისე , როგორც ახლა.. სულ რაღაც 24 წელი... ნუთუ წლები ასეთი მნიშვნელოვანია? არა! უამრავი ტკივილი გროვდება,

ნათლის მფენი თავი 2

- ელიზაბეტ დაწყნარდი ვიცი შენთვი ეს ყველაფერი შოკის მომგვრელი და თავზარდამცემია მაგრამ ეხლა საღი გონება გჭირდება რადგან ყველაფერი სწორად განსაზღვრო და გაანალიზო

ბაიკერის ცხოვრება (სრულად) 1 ნაწილი

სიმართლე გითხრათ, არც მანჩაჩო მქვია და არც ნინჩო. არც მწვანე თვალები მაქვს და არც ცისფერი. არც მთელი თბილისი ლაპარაკობს ჩემზე და სულ ზმანები არ მაცვია. და არც თბილისში ყველაზე სიმპატიურ ბიჭს ვუყვარვარ. არც მდიდარი მშობლები მყავს და არც ჩემ ძმას ან

პატიება(სრულად)

კარეზე გაბმულმა კაკუნმა გამოაფხიზლა, საძინებლში, ემბრიონის ფორმაში მოკუნტულს ტანსაცმლით ეძინა.

მე ის მიყვარდა (სრულად)

გაეცინა, ისევ გაეცინა და მიმიხვდა, რომ გულში ჩარჩენილმა პატარა წყლის წვეთმა მზის სხივის დაცემისთანავე გაანათა, აციმციმდა და ცდილობდა უფრო დიდი გამხდარიყო, მაგრამ გიო ხმას მაინც არ იღებდა.- რატომ მოხვედი?დამაბნია, ჩემი საყვარელი