ზოი. თავი 8 (პირველი ნაწილის დასასრული)

ძვირფასო მხატვარო, შენ ჩემს სიცოცხლეს განსაკუთრებული და ერთობ დასამახსოვრებელი ცეცხლი შეუნთე. დიდ მადლობას გიხდი ამისათვის. შენთან პირველი შეხვედრის შემდეგ დაიწყო ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე უბედური დღეები, უსიამოვნო ფაქტები

მორჩი !

მორჩი ! ცრემლების უსაფუძვლოდ დაღვრას, დაცემას, თორემ ეგ გუბე შენს ფეხებთან იქცევა ზღვებად... დასერილ ხელებს, დღეებს წყევლი და შენს გაჩენას, მივდივარ ! მინდა ეგ ცრემლები გიქციო შვებად.

დადიანი და დეისაძე

თბილისში ცხოვრობს ორი გავლენიანი პიროვნება დადიანები და დეისაძეები. დადიანები: დადიანების სახლში ცხოვრობს საკმაოდ სიმპატიური 20 წლის ალექსანდრე მას ყავს ძმა სახელად სანდრო ის 22 წლისაა ალექსანდრეს და სანდროს საკმაოდ კარგი ურთიერთობა აქვთ ასევე მათ

პატარძალი 《9》

_რას ეძახი შენ ჭკვიანად მოქცევას _ხვალ , მთელი შაბათი დღე ჩემი იქნება _სხვა დღეებში სხვისი ვარ და არ ვიცოდი? მე რატომ მიმაჩნდა თავი შენს მონად _დამშვიდდი ძვირფასო ამდენი ნერვიულობა ჯანმრთელობას დაგიზიანებს და არ მაწყობს უცებ გამომეცალო ხელიდან ...

შენ რას გრძნობ?!(12)

-ნიჭიერი როიყო კივიცოდი მარა როარ ამჟღავნებდა მაგაზე სულ ვეჩხუბებოდი. ერთადერთი თეატრი იყო და იქაც სულს და გულს ატანდა ყველაფერს, სხვა არფერი არსებობდა ჩემი პატარა გურული ქალბატონისთვის. -მიყვარხარ იცი?-დამიანეს მიეხუტა დაჩის ახლახან მოშორებული სესი

კაპიტანი (სრულად)

-ფეხსაწმენდზე დავიძინებ და არ წავალ.-პოზიციას არ თმობდა რატი. -რატომ მოხვედი?-კარი გააღო და შეხედა მონატრებულ მამაკაცს, როგორ უნდოდა ჩახუტებოდა, როგორ უნდოდა თუმცა სიამაყე არ აძლევდა უფლებას.

ჩხუბით დაწყებული ურთიერთობა 6,

-შენ კი ყველაზე ლამაზი დაიკოს მსოფლიოში ყველაზე სიმპატიური ძამიკო ხარ. მიყვარხარ.-თაქსის მძღოლი მოხუცი კაცი იყო და გაღიმებული გვიყურებდა.მალევე მივედით ბარში და დავიწყეთ გართობა. ნატალი სამითვეა უკვე მოწყენილი დაბიჯებს რადგან თორნიკე ვერჩამოვიდა ამ

ჩემი წილი ბედნიერება 8

-ბოდიში, მართალი ხარ რომ ჩემზე ნაწყენი ხარ მაგრამ არ მინდა, რომ ასე ვიყოთ..... მომენატრე. -მადლობა, მაგრამ საბოდიშო შენ არაფერი გაქვს. -აბა რა პრობლემაა? დამელაპარაკე გთხოვ, იქნებ შეგვიძლია ერთად მოვაგვაროთ. თუ ჩემი ბრალია რაიმე გამოვასწორებ.

კაფანდრა [26] [დასასრული]

თარაშმა სახლში ასასვლელი სამი ხის კიბე აიარა, ჩემოდანი კართან დადო და ჯიბიდან გასაღები ამოიღო. ლოლამ ცნობისმოყვარე მზერით გადახედა ეზოს, ცდილობდა სადმე მაინც მოეკრა თვალი სხვა სახლებისთვის, მაგრამ გარშემო ერთადერთი სახლი რომელიც ნახა ეს არის. ხის

მე გხედავ შენ! (სრულად) +18

უცნაურია, როცა მახსენდება,რომ ოდესღაც მზად ვიყავი შენთან ერთად ყველგან და ნებისმიერ დროს წავსულიყავი, ახლა კი ერთ ნაბიჯსაც არ გადმოვადგამ. იყო დრო ,როდესაც ცხოვრებას უშენოდ აზრი არ ჰქონდა და სიტყვა ´უშენოდ´ შეცვალა ´შენთან ერთად´მა.