ზოი. თავი 4

-ანგარიში, თუ შეიძლება! -მათე, იქნებ ცოტახანს კიდევ ვიყოთ? სახლში წასვლა არ მინდა. -მგონი, აჭარბებ. -იცი, ზოგჯერ მგონია, რომ ჩემი არ გესმის. -აი, მე კი გეუბნები, რომ ეგ საერთოდ არ შეესაბამება სიმართლეს. ზოი, უბრალოდ უნდა იცოდე, რომ სახლში მისვლა

ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 14)

მეგობრებო!წინა 14-ე თავში რაღაც შეცდომაა.ამ თავში გავასწორე ყველაფერი რიგზეა.ბევრი რომ არ იწვალოთ აქ წაიკითხეთ.

90-იანების ბავშვები (9 თავი)

ერთი თვე იყო გასული,რაც რია ციხიდან გამოუშვეს, ოცხდაცხრა დღე რაც სანდრო აღარ უნახავს და შვიდას ოცი საათი რაც თავისუფლების გემო სრულყოფილად იგემა.ამჯერად შავად შეეღება თმა,თითქოს რაღაცას ან ვიღაცას გლოვობდა მაშინ, როდესაც ცხოვრება ახალი ფურცლიდან

თხოვნა ღმერთს

ღმერთო დალოცე ქართველთა დედა, დალოცე ჩვენი სიყვარულით აღსავსე ენა. დალოცე ქართველის გული, რომ სამოთხეში იყოს ჩვენი ლამაზი სული.

გზა აბნეული (2 თავი)

სასწავლებლიდან რომ დავბრუნდი ცოტა დავისვენე და სუფთა ჰაერზე გავედი. მშვიდი საღამო,სავსე მთვარე,თითქმის დაცარიელებული ქუჩა ,მე და ჩემი მუსიკა, მშვენიერი კომპოზიციაა სრული სიმშვიდისთვის და ბედნიერებისთვის.ფეხით დაახლოებით ნახევარი საათი ვიარე და

ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 14)

აქ კედლების მაგივრად სამივე მხარე მინებს ეკავა,ჭერიც, ჩარჩოები კი ხის იყო.წინ ზღვის ხედი იშლებოდა და მთელ არემარეს გაჰყურებდა.იატაკზე დავიხედე. ოქროსფერი ქვიშა,მაგრამ ჩემს ფეხებს და მის შორის ბარიერი იყო ,კიდევ ერთი მინის სახით. მართალია ვერ

პარადოქსია

პარადოქსია ახლა შენი ჩემთან არ ყოფნა, უშენოდ ისევ შევეჩვიე ძველებურ ვერლიბრს ... ალბათ უნდოდა ღმერთსაც ჩვენი ცალკე გაყოფა , ღმერთი რომელიც ჩემსკენ მომართულ სამიზნეს ტენის .

ურთიერთობები და მათი სპეციფიკა- სალომე ფროდიაშვილი

ყველაფერი ქრება. ოცნებებიც, იმედებიც, მოლოდინებიც. შემდეგ კი სიყვარულიც. შეშა იწვის. ნაკვერჩხალი ნელდება, აღარავის წვავს, აღარც კი ათბობს, შემდეგ კი ცივდება კიდეც. მხოლოდ ნაცარიღა მოჩანს ბუხარში, და შემდეგ სიცარიელე. პატარა ნიავსაც კი იმხელა ძალა

პატარძალი 《4》

_ანა ჟორდანია ... ვინ იფიქრებდა რომ თარაშის პატარძალი იქნებოდი ოდესმე _კახი ? _ თვალები გაახილა და მთვრალს მზერა გაუსწორა _როგორ მოახერხე ... ჟორდანიებმა როგორ მიგიღეს . ეგ თუ იცოდი იქნებ ჩემთვისაც გეთქვა _ძალიან ახლოს იდგა , აივანი ისედაც პატარა

შენ რას გრძნობ?!(8)

დილით მთლიანად დაბუჟებულმა გავიღვიძე, თავი წამოვწიე მაგრამ ისე მეტკინა ყველაფერი რომ მაშინვე ჩემს ადგილს დავუბრუნდი. დამიანეს გადავხედე, ჩემკენ იყო გადმობრუნებული და მისი დიდი ტორი მუცელზე მედო. მისკენ გადავბრუნდი და სახეზე თითებით ფერება დავუწყე,