მე ანუ შენ (მე-5 ნაწილი)

ბიბლიოთეკა?-დაიჩურჩულა ტატომ და მიმოიხედა -სერიოზულად? -ერთადერთი ადგილია,სადაც არასდროს არავინაა.-მხრები აიჩეჩა ვიამ და სასწრაფოდ დაამატა-ახლავე ამიხსნით,რა ჯანდაბა გჭირთ და რატომ გემართებათ ეგ ჯანდაბა მაინც და მაინც მე რომ მხედავთ?-მობეზრებული

მე ანუ შენ (მე-4 ნაწილი)

ასე ერქმევა ჩვენს ოპერაციას. რადაც არ უნდა დაგვიჯდეს,ეგ გოგო უნდა ჩამოვაშოროთ,გესმის? სხვა გამოსავალი არ არსებობს. სანამ იქ,მომავალში,ტატო მკვდარია,მე აქ ვიქნები გაჭედილი. -ანტიკუპიდონი-ჩაიცინა ვიამ-მგონი,ყველაზე მეტად იმით დავეხმარებით ტატოს,თუ

მე ანუ შენ (მე-3 ნაწილი)

-აქამდე რომ ვერ შეგამჩნიე. ბევრი დრო დავკარგე,ჩემი სკოლელი ხარ,მთელი ეს დრო...-ჩაისუნთქა-ერთ ქალაქში ვცხოვრობდით. ვერ გაპატიებ! -რა?-დაიბნა და ინტერესით შეაჩერდა. -შენს თავს რომ მიმალავდი ,მაგას ვერ გაპატიებ!-მოულოდნელად მიიწია,თმაზე ხელი ნაზად

მე ანუ შენ ( მე-2 ნაწილი)

დეკემბრის დასაწყისი იყო,წვრილი წვიმა ცრიდა და საკმაოდ ციოდა. ვიას არასდოს აწუხებდა მსგავსი ამონდი,პირიქით,ნისლიანი და ცივი გარემო უყვარდა. თითქოს ამინდის იდუმალება მის სულშიც გადადიოდა და ღრუბლებს ამოფარებული ყვითელი სხივები აღარ ანათებდნენ

მე ანუ შენ (1-ლი ნაწილი)

-დიახ,მას!-წამოდგა და დარცხვენილი მიაჩერდა მასწავლებელს. -სადაც არ უნდა დაფრინავდე,ჩამოეშვი. მამიდაშენი მოვიდა,სასწრაფოდ უნდა წავიყვანოო.-კლასში დამრიგებელი,ანა შემოსულიყო. -მამიდა? -პირი დააღო,რადგან მამიდა საერთოდ არ ჰყავდა.

ხახვი და ლუდი (ნაწილი 2 სრულად)

ხვალ გამოგივლი. ან რაღა ხვალ,ახლავე წამოვალ. -ჩაარაკრაკა და გამითიშა. ბედნიერი მივწექი დივანზე და ღმერთს მადლობა გადავუხადე ასეთი გადარეული დაქალის გამოგზავნისთვის. ოთხშაბათ საღამოს მცირე ბარგის ჩალაგება უკვე დასრულებული მქონდა,როდესაც ანა ორი დიდი

შეშლილი ჰელოუინი (დასასრული)

-კიდევ ერთი ვამპირის მოხრუკვა ხომ არ გინდა? დეა მხრუკავი-ჩაიცინა და ფანჯარაში გაიხედა. მეც მივუცუცქდი და გადავიხედე. დაახლოებით მესამე სართულზე ვიმყოფებოდით. აშკარად ქალაქგარეთ,რადგან ირგვლივ მწვანე მინდვრისა და ხეების მეტი არაფერი იყო.

შეშლილი ჰელოუინი (მე-2 ნაწილი)

მოახლოებულები უფრო კარგად შევათვალიერე-"წვეულების სულსა და გულს", როგორც მივხვდი,დრაკულას კოსტიუმი აერჩია,რადგანაც მისი შემხედვარე სხვა ვერაფერი მომაფიქრდა. კაცი დინჯად მოდიოდა,სახეზე ღიმილი არც კი ბედავდა გამონათებას,შავი ტანისამოსი კიდევ უფრო

შეშლილი ჰელოუინი (1-ლი ნაწილი)

ვაკვირდებოდი ქუჩას და გულის სიღრმეში ვიცოდი,გამოჩნდებოდა რაღაც,რასაც დიდი ხანია,ველოდი.სამწუხაროდ,არანაირ მკვდარ სულს არ შევუშინებივარ,ამიტომაც ლეგიტიმური მიზეზი არ მქონია,რომ მეცხრე სართულს ვსტუმრებოდი. სხვანაირად კი ვერ გავბედავდი მასთან

საშინელი წყვილი (სრულად)

-ხომ თქვი,რომ აქაურობა არ მოგწონს. შეგიძლია წახვიდე. -მაგრამ სად? არ ვიცი ადგილი,სადაც ყოფნა მომეწონებოდა. -ყველას აქვს ისეთი ადგილი,სადაც ბედნიერი იქნება. უფრო სწორად,სადაც შეძლებს საკუთარი თავის შეცნობასა და შეყვარებას.