ბედნიერების რეცეპტი (მეოცე თავი)

ადამიანი თითქოს ყველაფერს ეჩვევა, უბრალოდ მიჰყვება ცხოვრების დინებას და მექანიკურად მოქმედებს. ახალი ცხოვრების წესი უკვე ტრადიციად ექცათ ქართველიშვილებს. ყოველ კვირას ჯერ ბავშვთა კოლონიას სტუმრობდნენ, იქ ნახულობდნენ შვილობილს. შემდეგ ვაჟის

ბედნიერების რეცეპტი (მეცხრამეტე თავი)

ნათება შეპარვოდა თბილისს, ეკლესიაში ზარები რეკდა და ახალი დღის დადგომას გვამცნობდა. ვიღაცისთვის ერთი ჩვეულებრივი დღე იწყებოდა. აი, თორნიკე ქართველიშვილისთვის კი.... სულ ერთი ღამე აღმოჩნდა საკმარისი, ერთმა საბედისწერო, ავბედითმა ღამემ წალეკა და

ბედნიერების რეცეპტი (მეთვრამეტე თავი)

-თორნიკე ხომ არ დაგინახავთ?! - ეზოში მეგობრებთან ერთად მყოფი შვილობილი რომ ვერ შენიშნა ხმაში შეშფოთება შეეტყო თეკლეს. - ჩვენ შენთან გვეგონა... - ყოყმანით უპასუხა გიორგიმ. - ჩემთან?! ჩემთან არ შემოსულა, თორნიკე, თორნიკე!.. - რამდენიმეჯერ ხმამაღლა

ბედნიერების რეცეპტი (მეჩვიდმეტე თავი)

ქალაქის პროკურორს გვერდით ეჯდა ყოფილი ეჭვმიტანილი. ავტომობილს თავად ფარნავაზი მართავდა. ისევ ვერ ბედავდა თორნიკე ზედმეტი კითხვების დასმას. არც პროკურორი იწუხებდა თავს ახსნა - განმარტებით. ალბათ, გულის სირღმეში მაინც სჯეროდა ქართველიშვილს, რომ მისი

ბედნიერების რეცეპტი (მეთექვსმეტე თავი)

შუბლშეკრული, ჩაფიქრებული საკუთარ კაბინეტში იჯდა მოლოდინაშვილი. ალბათ, კმაყოფილი უნდა ყოფილიყო, ამდენ ხანს ერთ წერტილზე გაყინული საქმე, რომელსაც „მოწამლული სუბოტექსის საქმეს“ უწოდებდნენ თითქოს დაიძრა. ცხელ კვალს მიჰყვებოდნენ და იქნებ საბოლოოდ

ბედნიერების რეცეპტი (მეთექვსმეტე თავი)

შუბლშეკრული, ჩაფიქრებული საკუთარ კაბინეტში იჯდა მოლოდინაშვილი. ალბათ, კმაყოფილი უნდა ყოფილიყო, ამდენ ხანს ერთ წერტილზე გაყინული საქმე, რომელსაც „მოწამლული სუბოტექსის საქმეს“ უწოდებდნენ თითქოს დაიძრა. ცხელ კვალს მიჰყვებოდნენ და იქნებ საბოლოოდ

ბედნიერების რეცეპტი (მეთხუთმეტე თავი)

იქნებ ასეც იყო? იქნებ არც ჰქონდა დანაშაული ჩადენილი? მაგრამ ფაქტები საწინააღმდეგოს მეტყველებდნენ. ზედმეტად კარგად იცოდნენ პატრულის თანამშრომლებმა, რომელ ჯიბეში ჰქონდა შენახული კვანტალიანისგან შეძენილი ტაბლეტები, ზედმეტი წვალებისა და ძებნის გარეშე,

ბედნიერების რეცეპტი (მეთოთხმეტე თავი)

ბარში შევარდნილმა თორნიკემ მოციმციმე ნათების ფონზე უცებ ვერ აღიქვა მოვლენები. ვიღაც ისევ ცეკვავდა, ვიღაც - იგინებოდა, სადღაც შორიდან ძლივს მოსწვდა სმენას დათას ხმა: - დედას მო... შე ახვარო! - გამეტებით ურტყამდა ვიღაცას ვაჟი.

ბედნიერების რეცეპტი (მეცამეტე თავი)

- სად ხართ, შე ჩემა?... - დათა რეკავდა. - მოვდივართ უკვე, ნახევარ საათში მანდ ვართ! - ხმამაღლა ორ ხმაში ჩასძახეს მიკროფონში. - ფული გაჩითეთ? - თეკლემ ასი ლარი დაგვიმატა. მგონი გვეყოფა... - კვანტო უცხო ხომ არაა? თუ რამე მერეც გავისტუმრებთ!-

ბედნიერების რეცეპტი (მეთორმეტე თავი)

დრო იმაზე სწრაფად გადიოდა ვიდრე თქვენ წარმოგიდგენიათ. თვრამეტი-ჩვიდმეტი წლის თორნიკე, დათა და ირაკლი მის თანატოლებისგან ფიზიკურად საკმაოდ გამორჩეულები სკოლაში ყველაზე პოპულარულ სამეულად ითვლებოდა, როგორც რალის სამყაროში ჩახედულები