ჩანახატი (17 თავი)

ოცი წლის იყო ნიკა როცა დედა გარდაიცვალა, მიუხედავად იმისა, რომ ძმებს მანანასთან ხშირი კონტაქტი არ ჰქონდათ, მაინც უზომოდ სტკიოდათ და ენატრებოდათ.

ჩანახატი (16 თავი)

სასიამოვო ემოციებით დატვირთულნი თბილისში მეორე დღეს დაბრუნდნენ. გოგონები ისევ სწავლას აგრძელებდნენ, დეკემბრის შუა რიცხვებიდან გამოცდებიც ეწყებოდათ,

ჩანახატი (15 თავი)

არის შეგრძნება, როცა ფიქრობ რომ ამაზე მეტი ბედნიერება აღარ არსებობს. ყველაფერი გაქვს რასაც ინატრებდი. გული მღერის მის დანახვაზე, თრთის, სუნთქვა გეკეტება და გინდა ხმამაღლა იყვირო, რომ გიყვარს.წყნეთში ბუხართან პუფებზე

ჩანახატი (14 თავი)

წინ მიმავალ ძმას არ უსწრებდა. ავტომობილს მშვიდად მართავდა ქალი. ჩუმად აკვირდებოდა გვერდით მჯდომი აკა და ფიქრობდა, უნებურად ისევ ვიკას ადარებდა. სულ ცოტა ხნის წინ ეგონა თავდავიწყებით უყვარდა ბავშვობის მეგობარი, მისვის

ჩანახატი (13 თავი)

აჟიტირებულები ელოდნენ კვირის მოსვლას. ბიჭები დილიდანვე გაყვნენ თეკლეს ახალი ვატომობილით წასულ გოგას რუსთავში. თორმეტის ნახევრისთვის შესასვლელში დაელოდებოდნენ.

ჩანახატი (12 თავი)

მეთორმეტე თავი თვალებს არ უჯერებდა თეკლე. მისი ოცნების მანქანა უკვე მისი იყო. „ტესტ- დრაივის“ ჩატარების სურვილით იწვოდა, ერთი სული ჰქონდა როდის შეძლებდა ავტომობილის მართვას. - ეს რას ნიშნავს? - ერთ-ერთ ღილაკს უტრიალებდა თათია. - მოიცადე ზედ რაღაც

ჩანახატი (11 თავი)

მეთერთმეტე თავი აკამ მართალია ერთხელ სახლამდე მიაცილა თეკლე, მაგრამ გოგონასთან საუბარში გართულს, არც კი შეუმჩნევია, რამდენად ლამაზი გალავანი ამშვენებდა. ალაყაფის კარები ღია იყო. ორსართულიანი, მანსარდიანი, განათებული კერძო სახლი თავმომწონედ იდგა

ჩანახატი (10 თავი)

თბილისში ბინის შოვნა არც ისეთი იოლი გამოდგა, როგორც აკას წარმოედგინა. ელექტრონულ განცხადებებეს ათვალიერებდა, გაზეთებს ყიდულობდა, ქუჩა-ქუჩა, კარ და კარ დადიოდა და გამვლელებსაც კი ეკითხებოდა, სადმე გასაქირავებელი ბინა ხომ არ ეგულებოდათ.

ჩანახატი (9 თავი)

მეცხრე თავი თვალებით გაზომა მოწინაღმდეგე გიორგიმ. გულის სიღრმეში აღიარებდა, რომ გუშინდელი „გმირობის“ ავტორები, იგივე მარკოზაშვილი და ადამია დიდად არც არასოდეს ხიბლავდნენ, მაგრამ ამ სიტუაციაში მათთვის მხარი უნდა გაემაგრებინა, არასწორი იქნებოდა

ჩანახატი (8 თავი)

მერვე თავი აშკარად ატყობდა ფარნა, ხასიათზე რომ ვერ იყვნენ. რემდენიმეჯერ ტატომაც იკითხა: - რამე სერიოზული ხომ არ მიქარეს, ან ხომ არ გაწყენინესო. თუმცა გოგონები ჯიუტად დუმდნენ. ერთი რამ დანამდვილებით იცოდა თეკლემ, რომ უცნობებს შეურაწყოფას ასე იოლად