პომარანჯე - ფორთოხლის დღიურები /დასასრული/

- მეტყვი ახლა სინამდვილეში რა მოხდა? - გამომცდელად შევხედე. ქვემოდან ამომხედა. - საბა, მშვენივრად გიცნობ, მხოლოდ იმიტომ არ გაკაპასდებოდი ასე, რომ დანელიამ რაღაც იბჟუტურა. რა მოხდა? - კაცი ვერაფერს გამოგაპარებს! - ნერწყვი ხმაურით ჩაყლაპა და ამღვრეული

პომარანჯე - ფორთოხლის დღიურები XIV

- უნდა წავიდე. - რა მოხდა? - ტორუნსკას თავს დაესხნენ... - რაო? - თვალები ვჭყიტე. წამში ისე გამოვფხიზლდი, თითქოს მწარე სილა გაეწნას. - რა მოხდა?

პომარანჯე - ფორთოხლის დღიურები XIII

- მოკლედ, ეგ მარია... ანუ ცოტა იმნაირია, რა და ფრთხილად იყავი. ჩემი თვალით რომ არ მქონდეს ნანახი ამას არც გეტყოდი. - მოიცადე, - ახლა მე გამეცინა - ვერ გავიგე, რას მეუბნები, ლესბოსელია? - არის თუ არა, ფაქტია, რომ ქალებს ეტორღიალება. სტოპას ცოლთან,

პომარანჯე - ფორთოხლის დღიურები XII

- ანაბელ, როზა ოთახშია და ტირის. მთელი დღეა თვალები დაისივა. არავის გველაპარაკება, მარტო შენ მოგისმენს, იქნებ დაელაპარაკო? - რა მოხდა? - უკვე კიბეებზე ავრბოდი. - თემომ უყვირა. აბაზანაში შესვლა დაასწრო და ხომ იცი მისი ხასიათი, როგორ იცის ხოლმე,

პომარანჯე - ფორთოხლის დღიურები XI

სანამ მისი ფიცრიდან ავწაპნი საყვარელ სალათს იქამდე აჩოჩებს ჩემკენ თან თვალებს მიბრიალებს - ფოთოლი არ დავინახო დარჩენილი ჯამშიო. მეცინება და ჩემს მწარე წიწაკას თევზის კუდზე ჩუმად ვუდებ. ახლა ნახე ღადავი! - ცხარე საჭმელი არ უყვარს, თვალებიდან

პომარანჯე - ფორთოხლის დღიურები X

მე ჩემს თავზე ტლიკინში გავერთე, ის ჩემს დაცინვაში, მერე გემბანზე მოხუცი კაცი ამღერდა გიტარით ხელში და საერთოდ ირეალურ სამყაროში ამოვყავით თავი. შეშლილმა პოლონელმა ხელი წამავლო, წამო გინდა თუ არა ვიცეკვოთო. კიბეები ჩამარბენინა და მომღერლის წინ

პომარანჯე - ჰელოუინი IX

- რას აკეთებ, შეშლილო? - შენს ადგილას, ცოტა პატივისცემით ვისაუბრებდი, - წარბი ამეპრიხა საშინლად თვითკმაყოფილს - ხომ არ გავიწყდება ვისთან ერთად ხარ სახლში? თან სულ მარტო! - ოოო... - ტუჩები მოპრუწა და თვალები გაუფართოვდა - სულ დამავიწყდა, პატარა,

პომარანჯე - ფორთოხლის დღიურები VIII

მეორე დღეს სამსახურში მისულს უცნაური აურა დამხვდა ოთახში. ყველა ისე მომაშტერდა ტანზე დავიხედე რამის ჩაცმა ხომ არ დამავიწყდა-თქო. ცოტა დაბნეული კოლეგებს მივესალმე და ცივ სალამზე კიდევ უფრო ავირიე - რომელიმეს კატა მოვუკალი, ძაღლი, თუ მევალის თვალებით

პომარანჯე - ფორთოხლის დღიურები VII

- მაღაზია გაძარცვე? - კიბეებზე სიცილით ამოირბინა და პარკები გამომართვა. - არავის დავუნახივარ, ჩემი სიმაღლე რაღაცაში მაინც მადგება სულ თუ არაფერი. ენა გამოვუყე. ახითხითდა და პირველმა ააჭრა მეორე სართულისკენ. არ იცის გზა, თუ? კარი გავაღე და

პომარანჯე - ფორთოხლის დღიურები VI

- რატომ? - რა რატომ? - წარბშეკრულმა მორიგი ნაფაზი ამოსწოვა ფილტრს. - ამას რატომ აკეთებ? რატომ ეხმარები? - შვილო... - ჩემკენ ოდნავ გადმოიხარა. მუხლებს იდაყვები დააყრდნო და ქვემოდან ამომხედა მკაცრი მზერით - ისინი ქართველები არიან, ის ბავშვი ჩემი