Fula - მე ვირჩევ სიტყვას

როგორ დავიჯერო რომ ამდენი ხანი ვცდებოდი და ჩემს წარმოსახვით სამყაროებს ვეჭიდებოდი ისევ საქართველო, მეგონა რომ შევრიგდებოდით მაგრამ შენ ამიკრძალე რომ ოცნება გავაგრძელო (ე)

თქვენთვის წერილია, სტივენ კინგ! (კონკურს გარეშე)

რა თქმა უნდა ხალხო, ეს კონკურს გარეშე სიახლეა. მართალია, კონკურსის კატეგორიაში, მაგრამ მე ვიცი რომ აქ მონაწილეობის უფლება არ მაქვს. არ მინდა ამის შეხსენება. და ამიტომაც, სპეციალურად დაველოდე პირველი ტურის დასრულებას და ახლა ვდებ მხოლოდ. ეს წერილი

მზე ანათებს, გულში ისე ცხელა - 31 ივლისი

მზე ანათებს გულში ისე ცხელა კოცნები კი დამაცხუნებს ყელამდე გუგუნს იწყებს ფაიტონი მწველად მახსოვს ნაცნობ ქუჩას, გული მე დავდე. შეჩვეული ამ ბნელ ქუჩას, მახსოვს ჩაივლი სადაც ყოველთვის დარბოდი ნაღველს ვტევ შავ ყუთში, თავიც მართობს სიხარული მოდის

ვნება

მიიწევენ სიხარულით ფერიების შტო მაღლა, ჩემი გოგოც აღარ ტირის, შინ შემოსულს მომახტა ვერაფერმა გამინელა სიყვარული მის მიმართ ყველგან მიმყავს და წავიყვან, სად ვაპირებ, მივდივარ. სურვილებს გადავაბიჯე, მოვქრივარ ფისუნია ამ ოთახში შენი სუნთქვის და

შიშველი სილამაზე

ნიუ იორკიდან შეკითხვას მაძლევენ, -ჰეი, სადაური ხარ? როგორ ბრძანდებით? -გენიალურიად - ვპასუხობ მე. - სავსებით საქართველოდან, სამოთხიდან, თქვენ რას შვრებით?

ბედისწერა (მგონი დასასრული!)

ბარში ისხდნენ, მაგრამ მხოლოდ რატი სვამდა, ლომია კი მავედრებლის როლში უხსნიდა, როგორი მავნებელი იყო სასმელი, როგორ ვნებს ადამიანის ორგანიზმს და ტვინს. ისე ყვებოდა ამ ყველაფერს, თითქოს წვეთი არ ჰქონოდა სიცოცხლის განმავლობაში დალეული და თავად

კონსტიტუცია!

ჩემთვის ღრმად მნიშვნელოვანი ლექსი და ნამუშევარია, ამიტომ გთხოვთ გაგებით მოეკიდოთ მას. აზრი დააფიქსირეთ ნორმის ფარგლებში. მესმის ლექსი არ არის ნორმის ფარგლებში, მაგრამ თემა ისეთია, რომ არ შემეძლო სხვაგვარად ნოუ! მითუმეტეს როცა ახლოს შემეხო... და

მძიმე წასაკითხი

სხვების ცხოვრებას მივხედე ნათლად, ჩემს სიყვარულს ვერ ვუპოვე კარი, გრძნობით აღვსილმა, დავიწყე ათვლა მაგრამ ჩამკივის ყურშიაც ზარი.

ბედისწერა (თავი 10) - ნამდვილ სიყვარულს აქვს დასასრული?

მეორე დღეს ლომია მთელი დღით განადგურებული იყო. რატიმ რა აღარ სცადა, რა არ მოიმოქმედა, თავის საქმეებზეც დარბოდა, ეძებდა მთელი დღით თეას, მაგრამ ცალკე მას არაფერი, არც ლომიას გამხიარულება გამოსვლია კარგად. 29 დეკემბერი საოცრებებით არ დაწყებულა, ეს დღე

ბედისწერა (თავი 9)

ანთეოზმა ქუჩის კუთხეში შეუხვია და იქვე ჩაიკეცა. ღრმად ამოისუნთქა და თან სიცივისგან გათოშილს მთელი სხეული უკანკალებდა. სუსტად მიესვენა დახეულ ზეწარზე, რომელიც ამას წინათ ვიღაც ქალბატონმა ნაგავში გადაუძახა და ტკივილისგან გაუნძრევლად ყველაფერს