გულდა

ყოველთვის ადრეულ გაზაფხულზე ტყის პირზე ჩნდებოდა ხოლმე. შავ ნაბად მოცმული გიჟივით დააგელვებდა თეთრ ცხენს.

დედა

- მოხვედი, რამაზ? -აჩიკო ვარ, დედა. -აჩიკო? - ხო, დედა.. -რამაზი სად არის ? -მამა შარშან გარდაიცვალა,დედა..- ძლივს ამოვთქვი.

გაორება

როგორ მეგონა, რომ ჩემი მებაღე იქნებოდა და ამ სულში გადამხმარ ყვავილებს გამიხარებდა.. განა რა იყო , ის ერთი პეშვი წყალი? მწყურვალი რომ დამახრჩო და მომკლა..

აზარია

მეტეხის ხიდზე იჯდა. გაცრეცილი შავი ჯინსი,ნაცრისფერი მაისური და ამავე ფერის კედები ეცვა.ხელები მუხლებზე ჩამოეკიდა და თვალდახუჭული მძიმედ სუნთქავდა..

ნარეკალა

ლამაზი იყო მაისო,საშუალო სიმაღლისა.თეთრი პირსახითა და ფოსოებში ღრმად ჩამჯდარი დიდი შავი თვალებით. თმაც მუქი,მუდამ უკან გადაწეული და ცხენის კუდივით კოხტად,ზურგზე მოთამაშე..

" ცარუხა"

- რა დამჭკნარი და პატარა კონებია?- უკმაყოფილოდ შეათამაშა ხელში და პატარა დახლზე დააბრუნა. - რას ამბობ,შვილო,უთენია გამოვკრიფე,გადარჩეულია და კონაც საკმაოა,- შავი თავსაფრიდან ძლივს უჩანდა სახე დედაკაცს.

" ადამიანად დაბადებული"

ერთ საფლავთან დაბალ, ბეტონის ღობეზე იჯდა და საკურთხად დატოვებულ პურს შეექცეოდა. იქვე ბოთლით ღვინოც ედგა..

" ზირა "

თბილისელი იეზიდი იყო ზირა.თექვსმეტი წლისა მშობლების ჩუმად გაჰყვა ქართველ სერგოს. ერთი დანახვით ჩაუვარდა გულში სტუდენტ სერგოს პატარა გოგო..

" ორმო " ( სრულად)

- პატრონი არა ჰყავს ჩვენს სოფელსა,არა!- დანანებით გაიქნია თავი ელიამ და უზარმაზარ ორმოს ჩახედა,რომელიც გზის პირიდან რამოდენიმე მეტრში იყო. არავინ იცის,როდის ჩავარდა ის ადგილი ..

"ვეფხვისფერთვალება" (სრულად)

შემთხვევით შევხვდი. აუარება ხალხში მაინც და მაინც ჩემზე შეაჩერა ვეფხვისფერი თვალები, მიზანში ამომიღო და ჩემსკენ წამოვიდა.შევცბი..