კეკე (სულ. ეღირსა როგორც იქნა)))

_ვერ წავა! განა მზისგან მიდიან?! და თუ წავა, ესეიგი ტვინი არ ჰქონია და არც დარდად ღირს მაშინ!_ ყურსასმენი მოირგო. დილის საყვარელი სიმღერა ჩართო და სახლისკენ გაიქცა, იმაზე სწრაფად, ვიდრე მანამდე სჩვეოდა ხოლმე.

შეიყვარებ ... (სულ)

ზოგჯერ ისე ხდება, რომ ვინც ყველაზე ნაკლებად გგავს, სწორედ მას შეიყვარებ....

კეკე (მეხუთე)

სამყაროში, სადაც ქალებს არც სილამაზეს, არც ჭკუას, არც სიძლიერეს არ პატიობენ და სადაც მათ მხოლოდ ტირილი ეპატიებათ, ტირილი სწორედ ის იყო რის უფლებასაც კეკე საკუთარ თავს არასდროს აძლევდა და არც არასდროს პატიობდა.

მისი ქალიშვილი (მეთერთმეტე)

ვინ თქვა, რომ მშობლების ცოდვები შვილებს არ მოეკითხებათ?! მოეკითხებათ და თანაც იმაზე მეტადაც, ვიდრე ჩვენ წარმოგვიდგენია.

კეკე (მესამე)

სახლის კარი გააღო და ნოხდაფენილ დერეფანში შეაბიჯა. ქუსლიანები იქვე გაიხადა და აცაბაცა მიყრილი მიატოვა ნოხზე. არც კი უფიქრია, რომ თაროზე თავის ადგილას დაეწყო.

კეკე (მეოთხე)

_ ნინას სიცხე ჰქონდა დილით! _ უხასიათოდ იყო მარიამი. ხშირად რეკავდა ძიძასთან. და მიუხედავად იმისა, რომ ქალის პასუხი ამშვიდებდა. ბოლომდე მაინც ვერ ახერხებდა მოდუნებას. სხვანაირ პასუხისმგებლობას გრძნობდა შვილის მიმართ.

კეკე ( მეორე)

_იმედია საწამლავს არ ჩამიყრი ყავაში! გაეხუმრა ონო ქალს _ საწამლავს?_ გაეღიმა ქალს. _ საწამლავს არა მხოლოდ ჯადოს, რომ თავდავიწყებით შემიყვარო და ასე მაინც გადმოგიბირო!_ საერთოდ არ ჰგავდა მისი სიტყვები იმ წამს ხუმრობას....

მისი ქალიშვილი (მეათე)

_დარწმუნებული ხარ?_ მკითხა უნდობლად. _ ღმერთო მიშველე! _ ამოვიოხრე მე. _ თუ არ გჯერა წადი მასთან და ჩემზე უკეთ თავად დაგარწმუნებს ამაში! ავუქნიე ხელი გაღიზიანებულმა. _ფუუ!_ სახე დაეღრიჯა იასეს.

კეკე (პირველი თავი)

რავ, უბრალოდ ამბავია, არაფერი ისეთი განსაკუთრებული )))))

შენ

ჩვენ რომ ერთმანეთს ვუძლებთ, სიყვარულია მგონი...