მუზამ მიწყინა - ერკე მიდასი

მუზამ მიწყინა ლექსის წერისას გეკადრებაო? მსგავსი ტაეპი უნდა ილტვოდე აღმაფრენისას უძირო სიზმრის ქვაბში დაეშვა.

მავნე (სულ)

_მორჩი ოცნებას დადუნა?_ ვკითხე და თვალებში ჩავხედე. გაეღიმა. _ სინამდვილეში ახლაღა ვიწყებ ოცნებას! _ რაზე ოცნებობ დადუ? _ შენზე, მხოლოდღა შენზე!.... _სინამდვილეში შენ ხარ ჩემი თავისუფლება!_ კოცნასა და კოცნას შორის, თითქოს ჩემს ფიქრებს უპასუხა მან....

ცოდვის ქალაქი (სრულად)

ტყვიას შაითანი ასხამს და სახედაღრეცილი აწერს მასზე დამპალ სახელებს.. საჩვენო ლულა ჯერკიდევ მაშინ გამოჩარხა,ამ დამპალი ცხოვრების ფერხულში რო ჩავებით. წყნარად,მხართეძოზე წამოწოლილი მხოლოდ იმას ელოდება ჩვენგან,როდის შევუხვევთ ცოდვით სავსე ქალაქის ერთ

მესამე ნაპირი (სრულად)

თოფურიების სახლის ჭიშკარი უცნაურმა ხმამ შეარყია. სოფელში დაძრული ჭორების მიზეზი კარგა ხანია აღარ ყოფილან მათ მეზობლად მცხოვრები ბენდელიანები, თუმცა ახლა რაღაც ნამდვილად შეცვლილიყო. მთელს ქვეყანას გაუგია, როგორ გაუთავისუფლებიათ ბენდელიანი უტა ათ

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 16) დასასრული

და როდესაც თითქმის დევების ხელა გამხდარიყო მამა-შვილის დასაცავად მათ წინ გაიჭრა და ერთ ნახტომში მუშტის ძლიერი მოქნევით ქვის კაცუნას მის ფონზე სახის უმეტესი ნაწილი მოუნგრია. უზარმაზარმა არსებამ ყმაზე მოისვა ხელი, გაოგნებით გადმოხედა გოლიათს და ცალ

ცივი თვალები (მეცხრე თავი)

ერთმანეთის სხეულის ყოველი უჯრედი გვიყვარდა. ჩემში მყოფს ვაღმერთებდი. ალბათ სიცოცხლის განმავლობაში, პირველად, ფეხებზე მეკიდა ყველა მეზობელი, გამვლელი, გამგონი. სიგიჟემდე ვკიოდი. ყველა გრძნობას ვათავისუფლებდი. საკუთარ თავს უფლებას ვაძლევდი, ჩემივე

ერკე მიდასი - ქრისტე აღსდგა!

ქრისტე აღსდგა ბობოქარი წვიმა ტუჩებს ილოკავს ჭეშმარიტად! არ ვდრკებით და გულით ყველას გილოცავთ.

ცრურწმენა (სულ)

ამბავი მათთვის, ვისაც უყვარს რეალობისგან ჯადოსნურ სამყაროში გაქცევა. ამბავი სიყვარულზე, მეგობრობაზე და ჯადოქრობაზე, რომელსაც დღეს ცრურწმენას ვეძახით )))))) p.S ჩამქვრალმა გელასნაირმა კუდიანებმა არ წაიკითხოთ P))))))) პუფ!

განთიადები (სრულად)

ბნელდებოდა. მარჯნისფერი რიდით შემოსილიყვნენ ჭაღარა მყინვარები და გარემოსაც სილურჯე ქურდივით ეპარებოდა, ხის კორომებში ღრმად ჩასახლებულ სოფლის გზაზე ფარებანთებული შავი მანქანა რომ შემოხრიგინდა. ერთადერთი მგზავრი პირველივე მოსახლის ჭიშკართან ჩამოსვა

ცივი თვალები (მერვე თავი)

- ორი წამით გავედი ლიდია და ცოცხალ-მკვდარი დამხვდი. - ვიღაც გოგოსთან გახვედი! - მაინც წამომცდა. არადა, ადამიანში, ყველაზე მეტად უსაფუძვლო ეჭვიანობა მეჯავრებოდა. იმ გოგოს მხრიდან კი მქონდა ეჭვის საფუძველი, თუმცა ეგ მხოლოდ იმიტომ ვიცოდი, რომ სხვათა