როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “8“

-რატომ?-წამოიყვირა ჩახრეწილი ხმით და სკამიდან წამოვარდა,ცხელი ცრემლები კი უნებურად ჩამოუგორდა ღაწვებზე და ყელისკენ იწყეს სვლა,-სულ რატომ დამზდევ,-საყელოში ჩაავლო ხელი,უკვე წამომდგარ მამაკაცს და ძლიერად მოქაჩა თავისკენ.

ჩანახატი (27 თავი)

ოცდამეშვიდე თავი სასიამოვნოდ დაღლილები შეცვივდნენ სახლში, ერთმანეთს ასწრებდნენ ბუხართან დაჯდომას, ვინც პუფებსა და სავარძლებში ვერ მოთავსდნენ, იქვე სქელ ხალიჩაზე ჩამოსხდნენ. - უნდა ვაღიარო, ბოლოს ალბათ თვრამეტი წლის ასაკში ვიგუნდავე, თავი ისევ

ლურჯი მთვარე 2 თავი

- დადუნაა? - ლოყაზე ფრთხილად შემეხო. საშინლად შემცივდა, თან საშინლად მესიამოვნა. - ირაკლი... - ამოვილუღლუღე მის ყელთან და გზა გავაგრძელე, არ გაუპროტესტებია, არც მე. მაშინ ეს, ასეც უნდა ყოფილიყო. არეული ვიყავი, ის ასე ახლოს ჩემთან და აბა სხვანაირად

ვნებებზე ეჭვიანი (თავი 1)

-წავალ,ინტერნეტში ვინმეს ავაგდებ-მივდივარ ენთუზიაზმით,ამ საღამოს მარტო გატარება არ მინდა.საკუთარი წარმატება უნდა ავღნიშნო ლოგინში! ინტერნეტში ბიჭებს ვამატებდი...საერთო მეგობრებიდან ვირჩევდი ყველას.მსგავსი რამ არასდროს გამიკეთებია.

ბავშვობის სიყვარული თუ სექსუალური მოცეკვავე ? (დასასრული)

ლამაზად მიილია დრო..ძველმა წელმაც მიხურა კარი..ამაში კი გაბრიელისა და ევას ცეკვა დაეხმარა.წყვილმა ევროპის ჩემპიონატზე პირველი ადგილი დაიკავა.არმენიაში იყვნენ და ძალიან კარგად გაატარეს დრო. ცხოვრება მიდიოდა საოცრად და ნაზად...

უბრალოდ მენდე!

მარჯანიშვილის ქუჩას მივუყვებოდით,უკვე ახლოს ვიყავით კიდეც ლუკა პოლარეს სანაყინესთან,გვერდით რომ მივიხედე და თვალები ზედ დამრჩა,გული ამიფანცქვალდა,ჩემი ერთ-ერთი სისუსტე მოქცეულიყო ხედვის არეალში.

ლურჯი მთვარე 1 თავი

ბურანში ვცხოვრობდი სამი წელი,მხოლოდ მასზე ვფიქრობდი,მისი ცხოვრებით ვცხოვრობდი,კუდში დავყვებოდი.სკოლა და ირაკლი წარმოადგენდა ჩემი ინტერესის სფეროს,სკოლაშიც არ ვივლიდი,მაგრამ ვიცოდი ამის გარეშე უნივერსიტეტში სწავლას ვერ გავაგრძელებდი,მე კი მინდიოდა

ჩანახატი (26 თავი)

ოცდამეექვსე თავი იმ საღამოს თითქოს ასაკობრივი ზღვარი გაქრა მშობლებსა და შვილებს შორის. როგორც უკვე ავღნიშნე ალა თავიდან თითქოს დაძაბული იყო, გულდაწყვეტილი უმზერდა ეკას და მირიანს, იმ დღეს კიდევ ერთხელ დარწმუნდა, რამხელა სიამოვნება აკლდა ცხოვრებაში.

სკოლის მერხიდან ერთად (სრულად)

მინდა ვთქვა,რომ ერთი ადამიანი მუდამ ჩემს ფიქრებში ბუქსავატობდა,მაგრამ თავს არ ვაძლევდი მასზე ფიქრის ძალას.რაც მაღალ კლასში გადავდოდით,მით უფრო,ვანებებდი მასზე ფიქრს თავს..საქმე ის იყო,რომ ის ცუდად სწავლობდა,მერე კი სულ მიანება სკოლას თავი-სახეებს

სევდიანი გიჟი (მარიამი)

სევდა დაგვყვება კაცობრიობას, მთვრალად ყოფნა კი შენი ნებაა, სახლში გაკითხავ, მაგრამ არ მხვდები, შენი ჰობი ჰო ცაში ფრენაა, თუ გსურს გაფრენა, ერთად გავფრინდეთ, ეს წუთისოფლის საიდუმლოა მთვარიან ღამით, შენში შეყუჟულს, რაც არ ილევა - შენი სითბოა.