როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “3“

-რა მნიშვნელობა აქვს,ვინც გინდა იყოს მთავარია მე ვიქნები შენი მეჯვარე,მხოლოდ მე,-კმაყოფილს გაეღიმა,-ვაჩე არ მაინტერესებს,ქორწილამდე აქ რჩები -არა,დღეს დავრჩები,ხვალ ვაჩე ჩამომაკითხავს და წამიყვანს -სად შეგვიძლია,-ხელები აღმართა

ჩანახატი (18 თავი)

მეთვრამეტე თავი უკვე შეარჩიეს ბინა, სადაც დაქორწინების შემდეგ იცხოვრებდნენ. იპოთეკური სესხი გააფორმა ნიკამ და ნელ-ნელა იხდიდა ღირებულებას.

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “2“

-ვალდებული არ ვარ,-ზურგი აქცია მარიტამ,ამით კოსტამ ისარგებლა და რეზინი მოხსნა. სასიამოვნოდ დაუარა ბზინვარე თმამ ტანი რომ დაფარა.მარიტა გაბრაზებული შემობრუნდა და პატარა ბავშვივით დაუწყო სამაგრის წართმევა,-ნუ ბავშვობ,მომეცი,არ მიყვარს გაშლილი

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს!

-მიცნობდეთ,კოსტა,-პირდაპირ უთხრა მამაკაცმა და დასერიოზულდა -სხვის ეზოში რატომ დაძვრებით,ბატონო კოსტა -დაგინახე,როგორ ერთობოდი და ხელის შეშლა გადავწყვიტე -გამოგივიდა,-მიუგო გაბრაზებულმა -აქ ცხოვრობ?-ჰკითხა კოსტამ -როგორც მხედავ,კი,-უპასუხა მარიტამაც

შემოწვიმება...

პირველად დაშლილი ნაწნავი,ლიმონის სურნელით სავსე თმა და  შეცვლილი,შეშინებული ხელები... ნატკენი...

ჩანახატი (17 თავი)

ოცი წლის იყო ნიკა როცა დედა გარდაიცვალა, მიუხედავად იმისა, რომ ძმებს მანანასთან ხშირი კონტაქტი არ ჰქონდათ, მაინც უზომოდ სტკიოდათ და ენატრებოდათ.

ესმერალდა - ბავშვობიდან გამორჩეული, ერკე მიდასი - პასუხი ესმერალდას

დავიწყებ, იმით რომ, ლექსი, რომელსაც ახლა წარმოგიდგენთ, სრულიად მოულოდნელი იყო ჩემთვის, სრულიად განსხვავებული გრძნობის მომტანი და აქამდე უცნობი გრძნობა, მეც რომ გამომაცდევინა. როგორ დავიწყო და რა ვთქვა არ ვიცი. ხშირად დამიწერია სხვისთვის ლექსი, ეს

ჩანახატი (16 თავი)

სასიამოვო ემოციებით დატვირთულნი თბილისში მეორე დღეს დაბრუნდნენ. გოგონები ისევ სწავლას აგრძელებდნენ, დეკემბრის შუა რიცხვებიდან გამოცდებიც ეწყებოდათ,

მკურნალი ცრემლები 11თავი

იცოდე, თუ არ მომეწონა დაგსჯი-თითი დამიქნია და კრეპს დასწვდა,თვალები გამიფართოვდა,პირღია ვიჯექი და განაჩენს ველოდი. -ჰაა,როგორია?-ბოლო ლუკმის ჩაყლაპისთანავე ვკითხე. -საშინელება,ასეთი საშინელი რამე არასოდეს გამისინჯავს-სასწრაფოდ მოსვა წვენი. -რაა?არ

სხვისი მეუღლე (თავი 3)

პარასკევ საღამოს სიუპრიზი გამიკეთა...ისეთი აღელვებული ვიყავი,რომ თავი თინეიჯერი გოგონა მეგონა...ჩემს ეზოში სიყვარულის ცეცხლი დამინთო...“მიყვარხარ“ იწვოდა,გამეღიმა...და თითქოს გულიც ჩამწყდა...მგონი,ეს იმის ნიშანი იყო,რომ ძველი გრძნობები უნდა