მკურნალი ცრემლები 7თავი

არ მცალია,ლანა უნდა ვნახო-თითქოს თავში ურო ჩამარტყეს,ვიგრძენი როგორ ამეწვა თავი და გული მომეწურა,გავბრაზდი,როგორ შეეძლო იმ ყველაფრის შემდეგ რაც წუხელ მოხდა,ასე მშვიდად ეთქვა,რომ ლანა უნდა ენახა. -კარგი,მომიკითხე ლანა-ძლივს მოვუყარე სიტყვებს თავი და

გაყიდული სხეული “16“

-ექთანო,-შეშინებული კივილით მირბის პალატიდან და ცრემლები სცვივა თვალებიდან,-ვინმე დამეხმარეთ,-ძალა ეცლება და დერეფანში მუხლებზე ეცემა,მის დანახვაზე ნინელი ფეხზე ვარდება და საშველად გარბის,-დედა,-ტირილით უძახის ელენე ნინელის,-თვალები დახუჭა,-ტკივილით

ტფილისური სიყვარული (დასასრული)

დილის სასიამოვნო სიჩუმე, რომელიც ისეთ სიმყუდროვეს იწვევდა, შეგეძლო ტკბილად დაგეძინა და ხელი არავის შეეშალა შენთვის, უეცრად კარის ჟღარუნა ხმამ დაარღვია. სახლში ექოდ გაისმა მისი კაკუნა ხმა და ილიას ძილის საშუალებას არ აძლევდა. იგრძნო როგორ შეულაწუნეს

შეპყრობილი

საშინლად ცივი იყო,ცივი და მაგარი,მაგრამ მაინც არანორმალურად მსიამოვნებდა,ამყვა,მკოცნიდა და მეფერებოდა.საშინელი სისწრაფით იცვლებოდა ჩემი სხეულის ტემპერატურა,ჯერ ვიწვოდი,ვხურდი,მეორე წამს სიცივის ტალღა მყინავდა,მაკანკალებდა...

ვნების თეორია (სრულად)

-თამო....რა ლამაზი ხარ!-წამეთამაშა თმებზე. -რამე გინდა?-ვკითხე ღიმილით. -კი..მაკოცე... -რომ არა...-დავეჯღანე.. -დაგახრჩობ და მერე შენს სურნელში თავადაც დავიხრჩობი.. -მოდი აქ!

გაყიდული სხეული “15“

დაბლა იყურება,ისევ ქუსლ მოტეხილი აცვია და სიმწრის სიცილი უვარდება. -შენი ბრალია,-ამბობს და სიცილს არ წყვეტს,დამიანეც გაბადრული სახით უცქერს,გონებას კარგავს და მარჯვენა თვალზე ცრემლის წვეთი უბრწყინდება.

ესმერალდა [დასასრული]

„სიცოცხლე მოგბეზრდა? ყველაფერი გინდა ასე მარტივად დაასრულო? მიდი, რას ელოდები... გადახტი და დაისვენებ, ხომ გსურს რომ ეს ნაბიჯი გადადგა. ყველაზე მეტად გინდა, მაგრამ იმას არ აცნობიერებ, რა მოჰყვება ამას. ჩქარი ვარდნა, ჰაერში გაჩერებული გული... არა,

სხვისი გრძნობები (თავი 1)

-შენ აჩის ხვდები?-მოუთმენალად ვკითხე. -რაო?-გოგონას სიცილი აუტყდა. -ჰო...აჩი,შენ იცი,რასაც ვგულისმხობ..-ხმას ავუწიე და ფეხზე წამოვდექი,სახე მიხურდა და მეტხან არ შემეძლო იმ დახუთულ ოთახში გაჩერება.

მე და ის- Happy we

მინდოდა მეტირა,მაგრამ არ მეტირებოდა...მტკიოდა,მაგრამ ვერ ვტიროდი... ვიგრძენი,როგორ გადატრიალდა საკეტი კარში,თავი არ ამიწევია,არც შემშინებია,მაგრამ რაღაცის მოლოდინში გული ამიჩქარდა... ვიღაც ფეხაკრეფით შემოიპარა,თავზე დამადგა და მისმა სხეულმა ჰააერი

ტკბილად დამიბერდი! (სრულად)

-ტკბილად დამიბერდი!-გოზინაყით სავსე თეფშს მაწვდის და მიღიმის.მას სულ ასე ჩვევია,ასე იქცევა უკვე 57-ე წელია...ის ასეთია,ასეთი მზრუნველი,თბილი და მოსიყვარულე.. -შენც,ჩემო ავთანდილ..-ვიღებ ერთ ცალს და ძალით ვკბეჩ...არ მინდა,მაგრამ არ მინდ ავაწყენინო.