ცრემლიანი ღამეები (თავი 1)

იმ წამს ისეთი მუხტები მომაწვა,რომ მეგონა ავფეთქდებოდი,მეგონა,სამუდამოდ გადავიწვებოდი და მიწაში სჩავინთქმებოდი..დიახ,მან მასწავლა წიგნების რამდენიმეჯერ წაკითხვა,მან მასწავლა,რომ ცხოვრებას რამდენჯერმე უნდა შევხედო..ის ჩემი სიყვარული

მეხთამბრძოლი (აინშტაინი)

ცა გაიხსნა და გრუხუნმა დააარღვია წყნარი, კოსმოსური სიჩუმე. საშინელი ხმა ჰქონდა და მისი ექო მთელ სანაპიროზე გავრცელდა. გიორგის ნანახი ჰქონდა, როგორ ეცემოდა მეხი ხეს, ახსოვდა მისი ძალა, მთლიანი მუხის ხე შუაზე რომ გადატეხა და ლამის ზედ დაეცა, შემდეგ კი

გაყიდული სხეული “6“

ელენე ერთიანად გაშრა.გაოგნებული მიაჩერდა დამიანეს და შემდეგ ირგვლივ მყოფთ.რომლებიც სიამოვნებას იღებდნენ დამიანეს დაკრულით.მხოლოდ ელენე იყო დაძაბული და გაკვირვებული.იმით რომ დამიანეს ნამდვილად შესძლებია გიტარაზე დაკვრა უფრო მეტიც იგი ისე ფლობს როგორ

ესმერალდა [6]

ამ ქვეყნად სიყვარულს ვერაფერი დაუდგება წინ. მისგან წარმოთქმული სიტყვები, ისეთი ტკბილი და ნაზია, შეხებაც კი გესიამოვნებათ მათი და რატომღაც, ყოველთვის არსებობს მხოლოდ ორი ადამიანი, რომლებიც ერთმანეთს სრულიად ავსებენ. ერთმანეთის ცქერით იმორცხვებიან,

ახალი წელი ახალი გრძნობებით (დასასრული)

-არავისთვის გიკოცნია?-იცოდა,რომ პასუხი დადებითი იყო,მაგრამ რატომ მკითხა..არაფერი მიპასუხია,მხოლოდ კოცნაში ავყევი,ეს იყო და ეს...არანაირი მძაფრი შეგრძნება,არანირი ემოცია,არც გრძნობა...საერთოდ არაფერი...ეს უბრალოდ რაღაც სიშტერე იყო...ეს არ იყო

Chocolate 15 თავი

-სარა,სად წახვედი?რატომ გამეპარე-მესმის გეგას აღელვებული ხმა და გულში სითბო მეპარება. -მიზეზი მქონდა გეგა. -ვიცი სარა,ვიცი და გთხოვ უფლება მომეცი აგიხსნა,არასწორად გაიგე სარა.. -აარ აქვს აზრი ახლა მაგაზე ლაპარაკს გეგა. -აქვს სარა,აქვს,ჩემთვის ეს

თუკი ოცნება ახდენილია...

მე ამ ცხოვრებას პირისპირ შევხდი და დავინახე,რომ იყო ფლიდი. სულ მატყუარა გაშიშვლებული, მე ვერ ვხედავდი იდუმალს მასში. მას მერე ვფიქრობ,რომ რასაც ვხედავ, უფერულია,სრულად უგვანო.

გაყიდული სხეული “5“

*** დამიანეს ქცევებით გაკვირვებული ჩაჯდა მის მანქანაში და ღვედი გადაიჭირა.არ ელოდა თუ დასთანხმდებოდა მეგობრებთან წაყვანაზე,მაგრამ ახლა ამაზე ფიქრის დრო არ ჰქონდა,იმაზე უნდა ეფიქრა ამდენი ხნის უნახავ მეგობრებს როცა ნახავდა რა მოეყოლა,როგორი დრო

მკურნალი ცრემლები 1თავი

ყელში გაჩხერილი ბურთი გადავყლაპე და ფეხისკანკალით შევაბიჯე კაბინეტში, თავჩაღუნული მივდიოდი და გაჩენის დღეს ვწყევლიდი. მცხვენოდა, რა სისულელეს ვფიქრობდი, მკერდზე კიბო მქონდა მოდებული, ვკვდებოდი და მე ექიმის მცხვენოდა. - დაჯექი. - მომესმა გვერდიდან და

ახალა წელი ახალი გრძნობებით (თავი 1)

„მიკვირს,რომ გაგახსენდი..“ „ჩემთვის ძვირფასს ადამიანებს არასდროს ვივიწყებ“-წავიკითხე და გამეღიმა. ჩვენ ხომ თითქმის ერთი წელია დავშორდით,უბრალოდ და უსიტყვოდ,მას შემდეგ არც კი მოუწერია,ახლა კი მწერს..