ესმერალდა [7]

დღე 1 გლდანის N8 საპყრობილე ყოველთვის მჯეროდა, რომ ადამიანს, როცა ყოველმხრივ მოინდომებს რაიმეს გაკეთებას, სამყარო აუცილებლად დაეხმარებოდა და აუსრულებდა ყველა ნატვრას, ოცნებას, რაც მის გულს უნდოდა და რაც სამყაროს მიზნებშიც უნდა ასახულიყო, მაგრამ

ქალი კაცის თანასწორია (სრულად)

"კაცი ერთხელ მაინც გაიგულავებს...მას ეპატიება იმიტომ,რომ კაცია"-ტიპიური ქართველი გოგონა. -------- ისიც საქართველოში დაიბადა.მანაც ქართულ მიწაზე დადგა პირველად ფეხი,მანაც პირველად ქართულ ენაზე თქვა დედა..ისიც ქართველი ქალის ძუძუს წოვდა და მასაც

ცრემლიანი ღამეები (თავი 2)

-დარწმუნებული ხარ,ქრისტ?-მკითხა ლეილამ და დაძაბულად მომიჯდა გვერდით. -კი...მე მიყვარს ეს სამოსი,მისი სურნელი ასდის,მას ვგრძნობ ხოლმე,როცა ამ ბალიშს გულში ვიკრავ...-ისევ ავიღე ბალიში და გულში ცოცხალი არსებასავით ჩავიკარი. -არა..ეს წარსულთან

უსაზღვრო (სრულად)

ლოგინზე ვიჯექი და ჩუმად ვტიროდი, თან გაბერილ მუცელზე ხელს ნაზად დავატარებდი. არმინდოდა შაკა გამეღვიძებინა. ვერც ფეხზე ვდგებოდი, ბოლოსდაბოლოს პირველად ვიყავი ამ სახლში და ისიც ვარაუდად ვიცოდი აბაზანა სად იყო, ნელა დავწექი ისევ და თავი ბალიშში ჩავრგე,

მკურნალი ცრემლები 3 თავი

- მეშინოდა, მეშინოდა, რომ ყველაფერი სხვაგვარად დამხვდებოდა, მეშინოდა, რომ აქაურობა შეცვლილი იქნებოდა. - ხელი არაფრისთვის მიხლია, ბაბუ. ის ოთახიც ისევ ისეა. ყველა ნივთი, როგორც დატოვეთ ისევ იმ მდგომარეობაშია. - ცრემლებმა დაუნამა ღაწვი მოხუცს და მეც

გაყიდული სხეული “7“

მას აქამდე არასოდეს მოუნდომებია მზგავსი რამის გაკეთება,ყველაზე მეტად ელენეს რეაქცია აინტერესებს,რას ეტყვის სამზარეულში რომ ნახავს.და სწორედ ახლა დადგა აღიარების თუ არ აღიარების დრო,სამზარეულოში მშვიდი ნაბიჯებით შემოვიდა ელენე და გაკვირვებით

Chocolate 16თავი

-ბავშვი აღარ დაიბადება-განაჩენივით ისმის მისი სიტყვები და გული მეკუმშება-ის,ის...ექიმმა თქვა რომ განუვითარებელი იქნებოდა,რომ...

უფერული ცხოვრება

უცნაურია ცხოვრება მართლა, ძლიერს უჭირს და ძლიერი კვდება. სიყვარულია უცნობი სევდა, თვალდახუჭული ბავშვივით ციდა. წინ გაიხედავ,ბნელეთი მოჩანს, უკან დაიხევ ზღვა არის ვრცელი.

მკურნალი ცრემლები 2თავი

გოგო გახსენი წარბი,ხომ ხედავ დაიწვა ბიჭი, გზას აღარ უყურებს, მეშინია სადმე არ გადაგვჩეხოს. - ჩუმად კისკისებდა ნუცა. მე კი არც ნუცა მახსოვდა იმ წამს, არც ბექა მით უფრო კახა. თავი მინაზე მქონდა მიდებული და ოთხი წლის წინანდელ ზაფხულს ვიხსენებდი,

ცრემლიანი ღამეები (თავი 1)

იმ წამს ისეთი მუხტები მომაწვა,რომ მეგონა ავფეთქდებოდი,მეგონა,სამუდამოდ გადავიწვებოდი და მიწაში სჩავინთქმებოდი..დიახ,მან მასწავლა წიგნების რამდენიმეჯერ წაკითხვა,მან მასწავლა,რომ ცხოვრებას რამდენჯერმე უნდა შევხედო..ის ჩემი სიყვარული