მაშინ აპრილი იყო და ნუში ყვაოდა...

მაშინ სიცოცხლეზე მღეროდნენ რაღაცას..მე ეს მახსოვს.. მაშინ აპრილი იყო...ის წყეული აპრილი,როცა ვიღაცამ ნუში ააყვავა... დიახ,ააყვავა! და ვიღაცამ მე მშობა... რისთვის?

ახალი წლის ღამის კოშმარი (სრულად)

-აუ 20 ლარი მჭირდება..იქ ქალი რომაა არ მიკლებს...არადა მაგრად დამევასა..-გიორგი შევიდა ოთახში და დას ზიზღით ახედა. -კარგი ჰო..-საფულე გაუწოდა გოგიმ შვილს. -შენ კი,გოგონა..წახვალ სადგურში და დედაშენს ინდაურს მოატნინებ..

ჩვენ!

ყველას გავასულელებთ,ეგონებათ რომ სიყვარულმა დაგვღუპა,მაგრამ მხოლოდ ჩვენ გვეცოდინება,რომ დამნაშავე მხოლოდ სიკვდილი იყო. და ვინ თქვა რომ გრძნობების სიკვდილთან ერთად კვდებიან?არაფერიც,უფრო ღრმავდებიან,ჩვენს არარსებულ სისხლსძარღვებში ფესვებს იდგამენ და

ესმერალდა [10]

ლომია მისკენ მიტრიალებულ, თავის ესმერალდასთან ახლოს მყოფ მამაკაცთან მიიჭრა. მაშინვე გამოსტაცა ხელიდან, მკლავში მაგრად ჩაავლო და გარეთ უნდა გაეყვანა, როცა უკმაყოფილო მზერა იგრძნო, მერე კი მხარზე ხელი, რომელიც კარგს არაფერს უქადდა. -ჰეი, ძმაო...

ცრემლიანი ღამეები (დასასრული)

-როგორ ხარ?-მომიკითხეს თანამშრომლებმა. -შესანიშნავად.კახა სად არის?-თვალში რომ არ მომხვდა მაშინვე ვიკითხე. -შვებულება აიღო. -რა?-გამიფართოვდა თვალები. -ჰო,განსატვირთავად წავიდა ერთი თვით სამოგზაუროდ.

გაყიდული სხეული “13“

-როცა დაიწყებ, უნდა დაასრულ კიდეც,-ცივად მიუგო და ხელები გადააჯვარედინა,თავი დახარა და თოვლს დააცქერდა -სახლში ხომ არ წავიდეთ?-ჰკითხა დამიანემ და თავადაც წამოდგა,-დემნას შესცივდება

ტფილისური სიყვარული

ძველი თბილისი, მდინარის რაკრაკი ყოველთვის სასიამოვნო და მუსიკალურია, სადაც თითოეული ბგერა, რაღაც არომატულს და საოცარს გამოანათებს. მტკვრის ერთ დაჩუხჩუხებას, იქვე პატარა დუქანთან მჯდარ მეარღნის მიერ სასიამოვნო და ტკბილ ხმებად აჟღერებული არღნის უამესი

მე გაპატიებ

დამცირებული, ნამტირალევი ჩამუხლული ვარ კედელთან დუნედ, ვფიქრობ მომხდარზე, ვიხსენებ წარსულს, რომელსაც უკვე ვერ მოვაბრუნებ ერთი რამე მაქვს, სულ საფიქრელი, აქ რატომ გავჩნდი, დამცირებისთვის? ყველამ ქეჩოში, რომ მირტყას ხელი ან დამიძახოს სადმე ცემისთვის.

გაყიდული სხეული “12“

-კარგი მე დავლევ,-მიუგო და ჭიქა გადმოიღო,წყლით შეავსო და რომ უნდა დაელია დემნამ ხელი აუკრა და ჭიქა იატაკზე ნამსხვრევებად იქცა,-ატა,-ისე მიმართა თითქოს დემნა კიარა ატა რქმეოდა

ცრემლიანი ღამეები (თავი 5)

-რატომ? ყველას ასე კოცნი? -აღიარე,რომ მოგეწონა..უბრალოდ აღიარე.. -არა!-კარებისკენ ვანიშნე. -რა ლამაზად გამოიყურები..ეს შენთვის არ მითქვამს? უნდა წავიდეთ..ვიცი,რომ მელოდებოდი..