იდეალურად მიმზიდველი (დასასრული)

-სპეციალურად მოვძებნე განმარტოებული ადგილი..-ჩამჩურჩულა და ხელები კისრიდან დაბლა ჩამოასრიალა. -რა? ძველ დროში სიძვის დიაცს დამიძახებდნენ...-უკან წავიწიე და წარბები მაღლა ავსწიე. -კარგი,თუ არ გინდა..შეგვიძლია მოვიცადოთ..-მითხრა და გულში ჩამიკრა.

Chocolate 13თავი

თვალებს ვახელ და ვხვდები რომ შიშველი ვარ,კმაყოფილი სახით ვუღიმი ჭერში დატანებული სარკმლიდან მომზირალ ცისფერ ზეცას და ზეწარს სხეულზე ვიხვევ,დაბლა ჩავდივარ. გეგა არც იქაა,გულში უსიამოვნო გრძნობა მეპარება,მაგრამ არ ვიმჩნევ.გეგას პერანგს ვიღებ და

მომიახლოვდი! ხელს მოგხვევ!

ყოველმხრივ კარგია შენი სურნელი, ყოველთვის იცოდე, მე შენ სულ გელი, ცხოვრება მიძრწოლავს სიცოცხლის აკვანში, შენით ვარ აღვსილი, შენა ხარ აქ თავში.

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (18 თავი)

მეთვრამეტე თავი ვუმზერდი კარებს საიდანაც სულ რამდენიმე წუთის წინ მიშა გავიდა. იმდენად მოულოდნელი იყო მოვლენების ასეთი შემობრუნება, რომ ემოციებს ვერ ვიოკებდი. ვცდილობდი სალომესთან შესვლამდე გრძნობები მომეთოკა, თუმცა პალატაში ისევ სულელივით გაღიმებული

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (17 თავი)

მეჩვიდმეტე თავი - მე და ბორია ბავშვობიდან ვმეგობრობთ. ჯერ საბავშვო ბაღი, შემდეგ სკოლა. საერთო ბევრი გვქონდა, სპორტი, გოგოები, გართობა. მოკლედ ჩვეულებრივი მოზარდები ვიყავით. არც პოპულარობა გვაკლდა და არც მშობლებისგან ხელშეწყობა. ვიზრდებოდით და ჩვენი

იდეალურად მიმზიდველი (თავი 2)

„ჰეი,მომენატრე...“ „ჰეიიიი..“-მივწერე და ბოლოს ასო გამიგრძელდა. „შენს სადარაზოში ვარ..ჩამო..“ აკანკალებულმა ტელეფონი ვისროლე და კარებისკენ წავედი.მაინტერესებდა მართლა იყო თუ არა ქვემოთ,მაგრამ უფრო მეტად მისი ნახვა მინდოდა,თავს არ ვუტყდებოდი

შენ ჩემთვის დაიბადე (სრულად)

აი ამას ჰქვა,ცხოვრება მოულოდნელობებითაა სავსეო.ყველაფერს მოველოდი,მაგრამ შენ თუ აქ დამხვდებოდი ნამდვილად არა-უცებ მოუბრუნდა ბაქარი კესანეს. -მეც ეგრე-ორივეს გაეცინათ. -გამიხარდი-უთხრა ბაქარმა შეპარვით გოგოს,თითქმის ჩურჩულით.კესანემ მხოლოდ ღიმილით

ესმერალდა [3]

სრული დუმილი. საავადმყოფოს დერეფანში სიჩუმე ივანებდა, მხოლოდ ექთნების და ექიმების ფეხსაცმლის კაკუნი, რამდენიმე ბიჭის ანერვიულებული ბოლთის ცემა და მათი ხშირი სუნთქვა არღვევდა ამ გახმაურებულ დუმილს. ყველაზე საშინელ დუმილს, რომელიც სჯობდა დუმილი არ

სულ ეს ვართ?! ადამიანები (სრულად)

ერთი ამბავი მინდა მოგითხროთ. ამბავი ბიჭზე, რომელმაც არ იცის რა არის ცხოვრება. ბიჭზე, რომელიც ყველაფრის მიუხედავად ცოცხალია და ცხოვრობს ჩვენს შორის. ან შეიძლება აღარც ცხოვრობს არ ვიცი. რამდენიმე თვის წინ უნივერსიტეტის გზას ვედექი.

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (16 თავი)

მეორე დღეს რაფოსგან მესიჯი მივიღე. მეთაური ოდესაში იმყოფებოდა და სასწრაფოდ დაკავშირებას მთხოვდა, როგორც წესი შემოვლითი გზებით არასოდეს მიკავშირდებოდა. ცოტა არ იყოს მეხამუშა მისი ქცევა. დიმკას შევატყობინე და ორივენი მესიჯში მითითებულ