ნაკვალევი მეორე ნაწილი (17 თავი)

მეჩვიდმეტე თავი - მე და ბორია ბავშვობიდან ვმეგობრობთ. ჯერ საბავშვო ბაღი, შემდეგ სკოლა. საერთო ბევრი გვქონდა, სპორტი, გოგოები, გართობა. მოკლედ ჩვეულებრივი მოზარდები ვიყავით. არც პოპულარობა გვაკლდა და არც მშობლებისგან ხელშეწყობა. ვიზრდებოდით და ჩვენი

იდეალურად მიმზიდველი (თავი 2)

„ჰეი,მომენატრე...“ „ჰეიიიი..“-მივწერე და ბოლოს ასო გამიგრძელდა. „შენს სადარაზოში ვარ..ჩამო..“ აკანკალებულმა ტელეფონი ვისროლე და კარებისკენ წავედი.მაინტერესებდა მართლა იყო თუ არა ქვემოთ,მაგრამ უფრო მეტად მისი ნახვა მინდოდა,თავს არ ვუტყდებოდი

შენ ჩემთვის დაიბადე (სრულად)

აი ამას ჰქვა,ცხოვრება მოულოდნელობებითაა სავსეო.ყველაფერს მოველოდი,მაგრამ შენ თუ აქ დამხვდებოდი ნამდვილად არა-უცებ მოუბრუნდა ბაქარი კესანეს. -მეც ეგრე-ორივეს გაეცინათ. -გამიხარდი-უთხრა ბაქარმა შეპარვით გოგოს,თითქმის ჩურჩულით.კესანემ მხოლოდ ღიმილით

ესმერალდა [3]

სრული დუმილი. საავადმყოფოს დერეფანში სიჩუმე ივანებდა, მხოლოდ ექთნების და ექიმების ფეხსაცმლის კაკუნი, რამდენიმე ბიჭის ანერვიულებული ბოლთის ცემა და მათი ხშირი სუნთქვა არღვევდა ამ გახმაურებულ დუმილს. ყველაზე საშინელ დუმილს, რომელიც სჯობდა დუმილი არ

სულ ეს ვართ?! ადამიანები (სრულად)

ერთი ამბავი მინდა მოგითხროთ. ამბავი ბიჭზე, რომელმაც არ იცის რა არის ცხოვრება. ბიჭზე, რომელიც ყველაფრის მიუხედავად ცოცხალია და ცხოვრობს ჩვენს შორის. ან შეიძლება აღარც ცხოვრობს არ ვიცი. რამდენიმე თვის წინ უნივერსიტეტის გზას ვედექი.

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (16 თავი)

მეორე დღეს რაფოსგან მესიჯი მივიღე. მეთაური ოდესაში იმყოფებოდა და სასწრაფოდ დაკავშირებას მთხოვდა, როგორც წესი შემოვლითი გზებით არასოდეს მიკავშირდებოდა. ცოტა არ იყოს მეხამუშა მისი ქცევა. დიმკას შევატყობინე და ორივენი მესიჯში მითითებულ

ესმერალდა [2]

-აუ ჩემი... შენ რა გულუბრყვილო ტიპი ხარ ტო. - გაეცინა ლომიას. - არ იცი მე და ქორწინება ანტონიმები რომ ვართ? - სიცილში სხვებიც აჰყვნენ. - ასე ვერ იცხოვრებ, ძმაო. ყველა მოგატყუებს, დაგაჯერებს ისეთ რამეს და ამით მერე ისეთ შედეგს მიიღებ, შენც

Chocolate 12 თავი

-რა თქმა უნდა-ნერწყვს ძლივს ვყლაპავ.გეგას გვერდითა მაგიდიდან სკამი მოაქვს და ჩემსა და ნოეს შუა ჯდება.ლევანი ელენეს უჯდება.გეგა ლიკას და გიგას ეცნობა,ნოეს უკვე იცნობს.დაძაბულობისგან მთელი სხეული მტკივა,გვერდით მიბრუნებას ვერ ვბედავ,გეგა დაჟინებით

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (15 თავი)

დილით გვიან გამეღვიძა. თავი მტკიოდა. ყავა არ იქნებოდა ცუდი. ტუმბოზე დიმკას წერილი შევნიშნე: - ვახოს ვესაუბრე, სასაუზმოდ რესტორანში ჩავედით. იმედია შემოგვიერთდები. შხაპი სწრაფად მივიღე და მეც მათთან ჩავედი. სალომე არ ჩანდა. თემურიკო როგორც

იდეალურად მიმზიდველი (თავი 1)

გოგო,ზოგი ბიჭი რა ნაგავია არა? სოფლიდან ჩამოეთრნენ და რომელი გოგო ააგდონ არ იციან. -ჰო-თავის მცირედი მოძრაობით დავეთანხმე. -ერთი ჩემს დაკერვასაც ცდილობდა,ბიზნესზე სწავლობს მგონი. -მერე? -თავი დავაღწიე. -როგორ?