ჩამოფრენილო ციდან!

ჩემი ცხოვრება მთლიანად შეცვალე, შენ ერთი ციდამ ადამიანსაც დაემსგავსე, ჩამოფრენილო ციდან აწ შთაგონების წყარო ხარ, და შენთან მე ყოფნა მინდა, იქნება დამრთო ნება შენ, ჩემთვისვე ნათლით წმინდა.

ცრემლიანი ღამეები (თავი 3)

-ნამდვილად-წარმოვთქვი და კარებისკენ წავედი. -ქორწილზე შენც მოხვალ..-სიხარული ეტყობოდა ხმაში. -რა თქმა უნდა..-გავუღიმე და ავხედე ჩემზე მხრებზე გაცილებით მაღალ მყოფ თავს. -მას ნანა ჰქვია..

დაბადების დღეს გილოცავ, მარიამ!

MariamG-ს, ბუტიას და ტკბილ გოგონას. თან ბრაზიანს. ამ ყველაფერს ერთად როგორ ათავსებს არ ვიცი, მაგრამ ულამაზესად რომ გამოსდის წერა ეს ვიცი... თან მისი საოცარი სტილი... მისი გემოვნება, უხეშ ბიჭებზე, რომ გიჟდება და ჩემი ლომიაც მოეწონა...

“აღიარება“ (სრულად)

ცდილობდა არ დამჩნეოდა ის ზიზღი რასაც მის მიმართ გრძნობდა და ეს საკმაოდ კარგად გამოზდიოდა ამ ცხოვრებაში ხომ ყველა ადამიანი ნიჭიერი მსახიობია ზოგიც სცენის ზოგიც ცხოვრების

ჩანახატი (2 თავი)

თავი მეორე მისაღებ ოთახში ხმაურით შელაგდნენ დათუნა და ალეკო. მისალმების ნიშნად აკას ხელი აუწია და სამზარეულოში თათიასთან შექანდა ვიკაც. - ცივი ყავა რომ არ დავლიო მოვკვდები!. - უცერემონიოდ გამოხსნა მაცივარი, ნაყინი და ყინულები გამოალაგა და ყავის

გვანცა შენგელია

ბოლო რომანზე ("ბედნიერება გაზიარებით" ) ფიქრი რომ დავიწყე და გადავწყვიტე, პერსონაჟი რეალური უნდა ყოფილიყო მაშინვე გვანცა შენგელია გამახსენდა. ის ჩემი ბავშვობის მეგობარი იყო. რომ შევეხმიანე და გავანდე ჩემი ჩანაფიქრი საოცრად გაეხარდა.

გაყიდული სხეული “8“

კაფეს შესასვლელში ნოხი ეგო,რომელიც მტვრით იყო სავსე და ,როდესაც ფეხი დადგეს,მტვერი ჰაერში აიზიდა,გარშემო ყველაფერი მტვრისფრად ქცეულიყო,მაგიდებზე ალაგებული სკამები,ბართან მიტოვებული ჭიქები,თეფშები,ყველა ნივთი,რაც კი საჭიროა კაფესთვის, გარშემო

ქალ-ვაჟს შორის არსებული სიყვარული ყველაზე სუსტი ყოფილა (სრულად)

-ახლა მაინც აღიარე! -არა-მეთქი. -გაკოცებ. -ვერ მაკოცებ. -ვნახოთ. -ვნხავთ..-მეორე მხარეს გაიწია გოგონა.. -არა.ვიცი,რომ შენც იგივეს გრძნობ...

ბედნიერება გაზიარებით (დასასრული)

_ახლა გიყურებ და ვფიქრობ, ასეთი დიდი ჯილდო რით დავიმსახურე ღმერთისგან, რომ შენი თავი მე მარგუნა? - საოცრად გულწფელი იყო ამ დროს ავალიანი. შენგელიას მორცხვად გაეღიმა და თავი დახარა.

ჩანახატი თავი პირველი

]უჩვეულოდ ცხელი ზაფხული იდგა თბილისში. ქალაქი თითქმის დაცლილიყო მაცხოვრებლებისგან. ქუჩაში კანტი-კუნტად თუ შენიშნავდით მოძრაობას. სიცხისგან შეწუხებული ჩვიდმეტი - თვრამეტი წლის მაღალი, ოდნავ ბეჭებში მოხრილი, ქერა ყმაწვილი ჯიბეებში ჩაწყობილი ხელებით