ნაკვალევი (13-14 თავები)

არის საქმე. რომელსაც მხოლოდ მოვალეობის გამო ასრულებ, და არის როცა გულით გიყვარს და მტელი შენი არსებით იცლები. საბედნიეროდ ჩვენ სწორედ მეორე კატეგორიას ვეკუთვნოდით. დილით ერთად მივდიოდით, საღამოს გვიან

ბოლო ამოსუნთქვა!

- ცოტახნით - აგრძელებდა იგი - შემოდგომის ჰაერი მჭირდება, გემუდარები, ნუ გეშინია არაფერი მოხდება, მე კარგად ვარ - მიუახლოვდა დედამისს და ხელები მოხვია წელზე - დამრთე ნება, სულ ცოტახნით, ისედაც მოვწყდი სამყაროს - უთხრა თვალებამღვრეულმა.

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 13

-დამშვიდდი,ხო ხედავ უჩემოდ ვერაფერს აგვარებ,-გაეცინა. -ზედმეტი არ მოგივიდეს,-მივუგე მე. -გახსოვს რომ მთხოვე კიდევ ჩამიხუტეო,აი კიდევ ჩაგიხუტე.სულელო!

Chocolate 5თავი

ხო უნდა გატკინო,საშინლად,მწარედ,მინდა დაგეუფლო,მინდა გაგაწვალო,მინდა ჩემი იყო,მინდა შეგშალო-მკლავებს მხვევს და თმაში თავჩარგული ვნებისგან ათრთოლებული მეჩურჩულება. -რატომ?რატომ?-მეც ვნება მერევა, ჩურჩულზე გადავდივარ. -იმიტომ რომ ჩემი ბედისწერა

ერკე მიდასი... ბედისწერის გზაჯვარედინი ანუ გზა სიყვარულისკენ (10)

მადლიერი ვარ, იმით რომ კითხულობთ და მეც სიხარულით ვივსები, რომ მოგწონთ. არ ვიცი ეს თავი რამდენად მოგეწონათ, ან არ მოგეწონათ, მაგრამ ყველანაირად ვეცადე კარგი გამოსულიყო და ინტერესი არ ჩამეგდო. ერთი თავიღა დარჩა, ან ორი, რომელთაც მალე დავდებ. ვისაც

ნაკვალევი (11-12 თავები)

- მენდე არ ინანებ! - სველი თმები ალერსიანად ამიჩეჩა. გული ეჭვით ამევსო ვიდრე ავტომობილს მართავდა. კოცნით თუ ვიმსჯელებდი, გამოუცდელ ქალს არ გავდა. უცნაური არსებაა ადამიანი. დილით მის ნახვას ვნატრობდი. ეხლა კი თავში ათასი სისულელე მომდიოდა თავში. რა

ნაკვალევი (9-10 თავები)

თბილისში ჩემი დაბრუნების შესახებ მალევე გაიგეს. შინაურები თუ გარეულები სანახავად მოდიოდნენ. რამდენიმე დღე ჩემს ოჯახში სუფრა იყო გაშლილი. უკვე მაღიზიანებდა ამდენი ხელოვნური სახის დანახვა. ჩემთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანები არ ჩანდნენ. აღარ მყავდა

Chocolate 4თავი

ბატონო კი არა,წესიერად ჩაიცვი,აქ მარტო არ ცხოვრობ-ხაზგასმით ამბობს და ჩემს პერანგს აშტერდება. -მერე რაა?-არაფერს ვიმჩნევ და შოკოლადს ვკბეჩ. -ნუ თამაშობ-ცინიკურად მეუბნება და შოკოლადს მართმევს-გაგასუქებს. -და შენ რა გადარდებს?-ვბრაზდები და შოკოლადს

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 12

-იმიტომ ვიცავ რომ დედაჩემია,ყველაფრის და მიუხედავად და შეიგნე,-ხელი მიშვა და წამოდგა,-ჩვენ არ ვიცით რა მიზეზით მიგვატოვა და არ უნდა განვსაჯოთ,-მისი საუბარი მიდიოდა იმ დასკვნამდე რომ არ უნდა ვყოფილიყავი დედის მიმართ უარყოფითად განწყობილი,მაგრამ ეს

ერკე მიდასი... ექსკალიბური (9)

-მხოლოდ შავია, როგორც სიბნელე, რა უნდა ვუქნათ ამას? ჩემი ხმალიც კი წამართვა. - ბოროტების ხმაური რომ გადაეფარა, ყვიროდა მეფე. მანგუსი საშინლად გამოიყურებოდა. მუხლებზე იდგა და თითქოს ლოცულობდა, ხელები მაღლა აღეპყრო. ლარბუსი მწარედ მოთქვამდა, ყველაფერი