შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 15

დილა ყავით დავიწყე,სანამ სამსახურში წასვლის დრო მომივიდა სახლში ყოფნით ტკბობა გადავწყვიტე.თბილად მოვკალათდი ფუმფულა სავარძელში და ფინჯანი მოვიდგი,ხელში წიგნი დავიკავე და ყდას დავაკვირდი,შემდეგ ინტერესით გადავშალე მომდევნო გვერდზე და დავიწყე პირველი

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (2 თავი)

როგორც იქნა ტატიანა დაშოშმინდა. ვახომაც რომ დაინახა, ჩვენი ურთიერთობა ნელ-ნელა კალაპოტში დგებოდა, უკვე ჩვევაში გადასული ბღვერა და მუდმივი „ღრენა“ დაასრულა. ერთი შეხედვით თითქოს იდილიამ დაისადგურა. რადგან სახლში მდედრობითი სქესის მუდმივ მაცხოვრებლად

ბედნიერება გაზიარებით (46)

ავალიანი მისაღებ ოთახში ტახტზე იჯდა და ტელეფონის ეკრანს ჩასჩერებოდა. - თორნიკე, - დაუძახა კიდევ ერთხელ შენგელიამ. ავალიანმა ისეთი სახით გამოხედა ცოლს, რომ გვანცა მიხვდა, სერიოზულად იყო გაბრაზებული.

ცვლილებები დადგა!

ცხოვრება, რომ შეიცვალა აღარ უნდა თქმა მე მგონი, ყველაფერმა შეიძინა, უჩვეულოდ მუქი ტონი რომც გინდოდეს, მთელი სიბრძნით ვეღარაფერს ვერ აწონი ფეისბუქმა, სულ შეცვალა დღეს ფუნქცია თანატოლის.

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (1 თავი)

მოგესალმებით მეგობრებო. ვიწყებ „ნაკვალევის“ მეორე ნაწილის დადებას. ისტორიას პირველი ნაწილისგან განსხვავებით რამდენიმე მთხრობელი ყავს: სალომე, როგორც ანასტასია კოვალიოვა, ვახო და უკვე კარგად ნაცნობი თემო. იმედია არ მოიწყენთ და სასიამოვნოდ გავერთობით.

Chocolate 7 თავი

''ერთ საათში ბარათაშვილის ხიდის ქვეშ,გვირაბში გელოდები''-ფეხები მეკვეთება,ტანში ჟრუანტელი მივლის.ვნახავ,ვნახავ,სიხარულით არ ვიცი რა ვქნა.მერე გეგას ვამჩნევ და მისკენ მივდივარ,არ ვიცი სიხარულით ვარ მთვრალი თუ სასმელმა დამათრო მაგრამ,უკვე მერევა

ნაკვალევი პირველი ნაწილის დასასრული (21-22 თავები)

დიმკას სახლი ციხე-სიმაგრეს უფრო გავდა ვიდრე საცხოვრებელ ბინას. ოჯახი კავკასიურ ოჯახის ტიპთან შედარებით არ იყო მრავალრიცხოვანი, დედა, ცოლი და სამი მცირე წლოვანი შვილი: ორი ვაჟკაცი და ერთი გოგონა. ქალები აღმოსავლური წესით იყვნენ შემოსილნი. თავზე

Chocolate 6თავი

არ მოიძრო და ხელი არ შემიშალო.-მკაცრად მაფრთხილებს და ვგრძნობ როგორ დამყურებს ზევიდან,არ მეხება,მაგრამ მისი სუნთქვა ისე მეფრქვევა სხეულზე,რომ სასიამოვნოდ მეხორკლება კანი.მისი ხელები ტუჩებზე მეფერება და ნელ-ნელა ყელისკენ ინაცვლებს,იქიდან

ნაკვალევი (19-20 თავი)

დავიჩოქე, მუხლებზე დავეცი. ნერვიულობისგნ აცახცახებულ ხელებს ვუკოცნიდი, მუხლებზე ვეხვეოდი. თვალებიდან ცრემლები ღაპა-ღუპით სცვიოდა. ძნელია იმის თქმა, თუ რამდენხანს ვიყავით ასეთ მდგომარეობაში. ნახევარი საათი, ან იქნებ მეტიც. დროის აღქმა დაკარკგული

ერკე მიდასი... გამარჯვება (დასასრული)

ვერავინ ბედავდა მასთან მიახლოვებას. თავად აირაც და მისი ლეაც, რომელიც სინამდვილეში უკვე თავისად აღარ მიაჩნდა. ერთი ამოიქშინა, საწყალობლად აიტაცა ხელში თავისი საყვარელი სხეული და სასახლისაკენ გასწია. თავის ოთახში, სისხლიანი საწოლზე დააწვინა და