ბედნიერება გაზიარებით (38)

კიბეებზე ნარბენმა, ძლივს ჩაიწყნარა გული და სუნთქვა მეოთხე სართულზე, შენგელიების ბინის კარებთან. მკაცრად დააკაკუნა კარებზე. გამომეტყველებაც მკაცრი ჰქონდა. მზერა მრისხანე. უცებ რომ დაგენახათ, შიში დაგივლიდათ ტანში.

ბედნიერება გაზიარებით (37)

_მეგობართან ვიყავი მაგ დროს. - თავის მართლების ტონით თქვა კაცმა და ოთახიდან გასვლა დააპირა. _ის მეგობარი ქალი ხომ არ არის შემთხვევით? შეკითხვამ კაცს თავზარი დასცა, თუმცა არაფერი შეიმჩნია. _არა. - გასცა მოკლედ პასუხი და ოთახიდან გავიდა.

მწერლის ღამეები(თავი6)

სახლში რომ მივიდა შეშლილს ჰგავდა,მაგრამ დასვენებასმაინც არ აპირებდა.აწეწილი თმისთვისაც კი არ მიუქცევია ყურადრება,ისე შეხტა მანქანაში და თათიას სახლისკენ აიღო გეზი. -ვინ არის? ასე გვიან?-კარებისკენ გაემართა თათია

სრულყოფილებას ერთი ნაკლი აქვს (3)

-თავს როგორ გრძნობ? - აბანოდან გამოსულმა და ნინოს სილამაზით განცვიფრებულმა ძლივს ამოიდგა ენა. -ბედნიერი. ეს შეუდარებელი იყო. მადლობა საყვარელო. - მიუტრიალდა და საკოცნელად გაიწია. გუგამ მკლავებში მოიქცია, მაგრამ ნინომ სწრაფადვე გაითავისუფლა თავი.

მწერლის ღამეები(თავი5)

-რა? რა თქვი ახლა? გაიმეორე-ბრაზი გაერია ხმაში.უნდოდა თავი მოეთოკა,მაგრამ არ შეეძლო და ამას მთელი სხეულითა გრძნობდა,გრძნობდა,რომ არ შეეძლო ტყუილი.იცოდა,რომ გაურკვევლობას ვერ იტანდა. -მე...უბრალოდ ჩვენ ადრე..მას ვიცნობდი..

სრულყოფილებას ერთი ნაკლი აქვს (2)

სისხლი... სისხლი ზეწარზე მცირე ნაკადად, მაგრამ ჩანჩქერივით გადმოდინდა ნინოს და თეთრ ზეწარზე დაიღვარა. იმ წამს ეს არ ადარდება, სისხლის დენასაც კი ვერ გრძნობდა ისეთი ბედნიერი და სიყვარულით სავსე იყო. მისი გული ერთ ადამიანს ეკავა მხოლოდ და ერთი სურვილი

სრულყოფილებას ერთი ნაკლი აქვს (1)

-აბა, დავიწყოთ სიხარულო? - ნინოზე ზემოდან დაწოლილმა გუგამ ღიმილით იკითხა. შეეძლო ეს არც ეკითხა, რადგან მის გოგოში უბრალოდ დიდ და შთამბეჭდავ სურვილს გრძნობდა, რომ ეს ყველაფერი უნდა მომხდარიყო, მაგრამ მაინც სწორად ჩათვალა. მისთვის პირველი იყო, რა თქმა

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეექვსე“

გაბრაზებული შევარდა სახლში და დემეტრეს კაბინეტისკენ აიღო გეზი.კარი ფეხით გააღო და ძმას თავს დააცხრა გაშმაგებით. -რა მოგივიდა,ამის დედაც-აღრიალდა დემეტრე,როდესაც ძმამ საქაღალდეები დაასველა

სამოთხე - ეს შენ ხარ!

ვდგავარ ქვიშაში, შენს სახებას დავყურებ ოდნავ ზევიდან, ცრემლებს სახიდან გწმენდ და თვალებზე გკოცნი, შენი ცრემლების გემოს ვგრძნობ ტუჩებზე და ეს იმ სიყვარულის და სიტკბოს ფერია, რაც მუდამ მატკბობს ჩემო ფერია. შემდეგ გეხუტები, გულში გიკრავ, გეფერები და

მწერლის ღამეები(თავი4)

ის-ის იყო უკან აპირებდა სებრუნებას,როცა რაღაც უცნაური ხმა მოესმა.“აქ ვინ უნდა იყოს?“-უკან დააპირა შებრუნება,მაგრამ ხმა ისევ განმეორდა. -თადარიგი დაგიჭერია..