წყეული ღამეები[2]

-ორსულად ვარ!-ასლუკუნდა ქალი და დის რეაქციას დაელოდა.ნანის ჯერ გაერიმა,იფიქრა,რა შტერია ეს ჩემი დაო,მაგრამ მალევე გაუქრა კმაყოფილების მომგვრელი განწყობა და გაახსენდა ბაჩო,რომელიც მასთან ერთად ათი წლის მანძილზე ცდილობდა ბავშვის ყოლას.გაახსენდა როგორი

მკრთალი ნათელი წერტილები! "1"

-ვგრძნობ,რომ ის ჩემი ნაწილია.“ჩემი მკრთალის ნათელი წერტილია“ -არა შენ სულ გაგიჟდი,წამოდი ადამიანო სახლში ხომ იცი ყველა გელოდება,რატომ ხარ ასეთი ჯიუტი,რატომ ცდილობ ყველაფრის არევას,როცა სიმშვიდეა.

Blue Jeans (დასასრული)

ზოგადად ესაა არანორმალურების განუყოფელი ნაწილი. შეუძლიათ შენი ცხოვრება ყირაზე დააყენონ, მასში დაუკითხავად შემოვიდნენ და უმაღლესი ადგილი დაიკავონ და თავი ისე შეგაყვარონ, რომ არც კი გკითხონ, მზად ხარ თუ არა შენ ამისთვის.

წყეული ღამეები[1]

რატომ იქცევა ასე,ალბათ,დაგებადებათ კითხვა? რატომ და ცოლმა გაუმხილა,რომ ორსულადაა,ხოლო ეს „სცენები“ მისი რეაქციის გაგრძელებაა.დიდი ხანია სარეცელი არ გაგვიზიარებია და რაღაცას ჩმახავ,დედაკაცო,მიღალატეო,ცილი დასწამა ქალს და მერე თმებითაც კი ითრია

ბედნიერება გაზიარებით (25)

თამაში გაჩაღდა. მგლის ამპლუაში თორნიკე იყო. მგლის პირველი მსხვერპლი კი გვანცა გახდა. მთელი ძალით გარბოდა შენგელია, მაგრამ აბა, სად გაექცეოდა? მამაკაცმა ხელში სწვდა გოგონას და თავისკენ მიიზიდა.

ზაფხულის ერთი ლამაზი დრე იყო დ ა ს ა ს რ უ ლ ი (13)

ამ ამბიდან 4 თვე იყო გასული, ვიცოდი სალო და რატი იმ ბინაში რომ ცხოვრიდნენ მე რომ რატიმ მიმიყვანა. დედაჩემი და შეძლებისდაგვარად ვცდილობდით ნაკლებად შევხვედროდით რატის თუმცა რამოდენიმე შეხვედრა ვერ ავიცილე, ხან ლიკას აკითხავდა სკოლაში ხან კიდევ

Blue Jeans (VI ნაწილი)

-ხომ გახსოვს, გითხარი, რაც მინდა იმას იმიტომ ვაკეთებ რომ ვიცი შენც გინდა-თქო. - თქვა ბიჭმა და სახე უფრო მოუახლოვა. ცისფერთმიანი მის სუნთქვას სახეზე გრძნობდა. -ჰო და არაფერს არ გავაკეთებდი, რომ არ მცოდნოდა რომ შენ არ გინდოდა.

დახურდავებული ბედნიერება

ნამდვილი მამაკაცი ვარ და სახლში ვერ დამაბამო,მეუბნებოდა და მიდიოდა.ამას არც კი მიმალავდა.ვითმინე ვითმინე და ვეღარ მოვითმინე.ვეღარ მოვითმინე,რომ ჩემს ზეწარში შემოწვებოდა ხოლმე და სხვა ქალის სუნსაც კი არ იცილებდა,რომელსაც მთელი სხეული მძაფრად მოეცვა.

Blue Jeans (V)

"მიჭირს." "რა გიჭირს?" "ამ ამინდში სიარული შენს გარეშე და სუნთქვა. მომენატრე." ემას ტანში ჟრუანტელმა დაუარა. ტირილამდე ცოტაღა აკლდა. ვერ ხვდებოდა რა უნდა მიეწერა.

ბედნიერება გაზიარებით (24)

დრო და დრო, ავალიანი სარკიდან ათვალიერებდა გვანცას. გული სიამით უტოკდებოდა, როდესაც მათი თვალები ერთმანეთს გადაეყრებოდნენ