სხეულს თუ წამართმევენ,სული მაინც დამრჩება[12]

არა,ეს რიტორიკული კითხვეbი არასდროს მიყვარდა.თან ის რომ მეკითხება,როგორ მაბნევს.მგონი,ქრისტინე არ მოჰყვას რაჭაში,რაც ძალიან მიკვირს.შეყვარებული გყავდეს,გიჟდებოდე მასზე და მთაში არ წაიყვანო.არა,არ მესმის.“იქნებ იმ გოგო სუფთა ჰაერზე ალერგია

ზაფხულის ერთი ლამაზი დღე იყო 3

-წავედი მე შევხვდები ლიკას და ლევანს მერე ანდროს და მოვალ მალე არმოიწყინოო-გარედან სიცილით მივაძახე და გავიგონე როგორ დააბრახუნა კარზე. კიბეები ჩავირბინე და კაფისკენ წავედი. შესულს მაშინვე მომხვდა თვალში ლიკა და მისკენ წავედი-შენ რა მართლა წიგნები

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[11]

-ანა ფიფია-ჩემი სახელი რომ გავიგონე ვიფიქრე,მომესმაო.აშკარად,,რომელიმე „მეა-მეთქი და თვაალები დავძაბე,მაგრამ გვირგვინი და მე დამადგეს რაღაც ჩამომკიდეს..ყველა მე მეხვეოდა,მინდოდა მეკითხა,რატომ-მეთქი,მაგრამ ჯერ კიდევ ვერ გავრვეულიყავი მდგომარეობაში.

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[10]

-მაგ ტუჩებს,როგორც ჩანს,ყველაზე მეტად ალკოჰოლი სიამოვნებთ-გამომწვევად წარმოთქვა და უკან მოიხედა. -სჯობს წინ იხედო-გამიკვირდა ჩემს მხრიდან ასეთი სითამამე და ფანჯრიდან ამაყად გავიხედე.

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[9]

-არ უნდა აღვნიშნოთ?-აქეთკენ გამოიხედა ირაკლიმ და პირდაპირ თვალები მატაკა ისე,რომ ლამის იყო უკან გავმხტარიყავი,როგორც მსხვერპლი. -როგორ არა.ანიც წამოვა-ხატიამ შემომხედა და ჩვეულად გამიღიმა. -მე არა მგონია..-არ დამასრულებინა და ხელი

ყველა ბედნიერი ვერ იქნება.. (სრულად)

გაკვირვებული იხედებოდა და კართან დატოვებული ვარდები სულ არ აინტერესებდა. არა როგორ არ აინტერესებდა! ძალიან უყვარდა ვარდები. განსაკუთრებით თეთრი. უბრალოდ აინტერესებდა ვინ დატოვა. ეგონა ალბათ ვინმეს კარი შეეშალაო მაგრამ იმდენად მოიხიბლა მაინც შეიტანა

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[8]

თვალებს კვლავ ვერ ვუჯერებდი.ორი ნაცნობი სილუეტი მიახლოვდებოდა,ქალი და მამაკაცი.ისინი ნათიას მშობლები იყვნენ.უკან გავიხედე და მეგობარს დავუწყე ძებნა,მაგრამ არ ჩანდა,შევშფოთდი.

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[7]

-ის აღარაა...-მხოლოდ ეს ვთქვი,მაგრამ მეტი არც იყო საჭირო...დედა აღარ იყო..მეტი სიტყვა უბრალოდ კოშმარს რად აქცევდა,არ ვიცი... -გინდა ნახო?-ოდნავრ,როცა დავმშვიდდი შემომთავაზა და მადუღარა გამორთო..თავი დავუქნიე.ისიც დამშვიდდა და მადუღარა აიღო

ზაფხულის ერთი ლამაზი დღე იყო 2

-წამოდი სახლში ავიდეთ თორემ გაცივდები-მითრა რატიმ და მანიშნა ადექიო. -ბოდიში მომიხადე.-გავჯიუტდი მეც არადა რაში მჭირდებოდა ეხლა ამის ბოდიში? -ადექითქო რომ ვამბობ ესეიგი ეგრე უნდა გააკეთო-გაბრაზებულმა მითხრა მკლავზე ხელი წამავლო და ფეხზე ძალით

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[6]

ეს მამის მზრუნველობა იყო,თუ შუა ხნის კაცის გატაცება?რას ნიშნავდა ეს ყოველივე..ან იქნებ ისე მითხრა...მეორე „მე“ ისევ მებრძოდა...ან იქნებ წარმოსახვა ისე ჩამკეტოდა,რომ ვაკუუმი თანდათან მღრნიდა.