ჩვენ გადავცურავთ ზღვას!! 2

-აბა როგორ მოგეწონა ახალი მასწავლებელი?-მკითხა დედამ როდესაც მათემატიკიდან დავბრუნდი -კარგი ქალია მაგრამ რუსულზე მეჩქარება-ვუთხარი ლოყაზე ვაკოცე მათემატიკის წიგნი და რვეული სახლში დავტოვე და სწრაფად ლიფტში შევედი. 1 ღილაკს თითი მივაჭირე და მალევე

ჩვენ გადავცურავთ ზღვას!!

-რამე მოხდა პატარავ?- გავიგონე სასაცილო ხმა და მოულოდნელობისგან შევხტი-უკაცრავად?-გაკვირვებული გავხედე ჩემს გვერდზე მჯდომ ბიჭს რომელიც იცინოდა სიმპატიური იყო დიდი წითელი ტუჩები და სწორი ცხვირი. შოკოლადისფერი თვალები და ოდნავ წამოზრდილი წვერი -ხო

ვერეს მსხვერპლი(დასასრული)

-საავადმყოფოში უნდა გადაგიყვანოთ. -ნატალია მოძებდნეთ..ვიცი,რომ ის ცოცხალია-იმეორებდა და არავის უსმენდა. -წაიყვანეთ-გადაიყვანეს მანქანით და მოათავსეთ თეთრკედლებიან პალატაში,ის კი კვლავ იგივეს იმეორებდა.

ვერეს მსხვერპლი(თავი9)

-ნატალია,მიყვარხარ..ძალიან მიყვარხარ-ლუკას ხმა უკან გამოედევნა.. გოგონამ გადაიხარხარა და მისკენ მიბრუნდა. -შენი ძმის ბრალია. -მოიცადე. -უნდა წავიდე-ნატალიას უკან აღარ მოუხედავს ისე დატოვა კაფე. ამას მანანა ისმენდა და ლუკასკენ სწრაფი ნაბიჯით გაემართა.

ვერეს მსხვერპლი(თავი8)

ისტორია,რომელიც სხვებისგან განსხვავდება...რითი? იმით,რომ აქ არსებული ზოგიერთი პერსონაჟი,ვინც მთავარ ფიგურას წარმოადგენს,რეალური ადამიანების განსახიერებაა... მანანა,ირაკლი,ლუკა და ნატალია....

ვერეს მსხვერპლი(თავი7)

-მართლა? შემოდი,გაგამხიარულებ. -დავიღალე.დასვენება მჭირდება. ქალს გაუკვირდა,მაგრამ არ შეწინაღმდეგებია ირაკლის: -კარგი,ჯერ გაკოცებ. -არ ვარ ხასიათზე-სწრაფად გააღო კარი და გარეთ გავიდა.

ვერეს მსხვერპლი(თავი6)

თამარი პირდაპირი და გამბედავი იყო და მაშინვე მივიდა ლაშასთან. -ლაშა,ჩამოხვედი?-მიაშტერდა ბიჭს,რომელიც ცოტა ხნით სოფელში იყო წასული იმ მიზეზით,რომ ახლობელი გარდაეცვალა. ბიჭი დაიბნა.თამარი მას კარგად იცნობდა...დარწმუნებული იყო მის სიყვარულში,მაგრამ

ვერეს მსხვერპლი(თავი5)

„ფეისბუქზე“ შეიხედა და თვალში მოხვდა ლექსი;“ჩემო ლუკა“... „ჩემი სახელი“-დააინტერესა და კითხვა დაიწყო.მერე ავტორი იცნო.ეს ხომ ის იყო მაშინ,რომ „დაულაიქა“ გვერდი. -მარტოსული მწერალი-ხმამაღლა წარმოქვა. შემდეგ მის გვერდზე გადავიდა და ლექსებს

ვერეს მსხვერპლი(თავი4)

ცხოვრბეა მოულოდნელობითაა სავსე...ბედნიერება და უბედურება ჩანაცვლებადია...თითქოს მზე გიღიმის..აიხედავ ზემოთ,უყურებ მოლივლივე ვარსკვლავბს,რომლებიც პატარა,იალქნებიანი გემებივით დაცურავენ ცაზე და ფიქრობ,რომ ცხოვრბეა მშვენიერია მანამ,სანამ ღრუბლები არ

ვერეს მსხვერპლი(თავი3)

-რამ სიმაღლლეზეა.. -ალბათ,ბიჭებმა აჩუქეს სიმაღლე-გაიხუმრა გოგონამ და ცალი ფეხი კინის საფეხურზე დადგა. -ჯერ იქნებ სხვა ვინმე ასილიყო.. -პირველი მე უნდა ვნახო-ნატალია შუაში იდგა.