ღმერთი თუ ბედისწერა?

იქნებ არსებობს ბედისწერა..და ან იქნებ თვითონ ღმერთი წერს ჩვენს ცხოვრებას ისე,როგორც ჩვენ ჩვენი პერონაჟებისას...ნუთუ, ყველაფერი გარდაუვალია და,ნუთუ,ეს ცხოვრბეაც ამაოებაა?

ჩვენ გადავცურავთ ზღვას!! 6

იმ ღამეს რული არცერთს მიკარებია.(გიოს და ქეთოს) უკვე მზე ამოწვერილი იყო ქეთომ რომ წამოდგომა ცადა-სად მიდიხარ?-გაკვირვებულმა ჰკითხა გიომ-ოთახში ჩემი ტელეფონი დაჯდა და თორნიკეს უნდა დავურეკო-ჩაიდუდუნა ჩუმათ და კვლავ სცადა წამოდგომა-არ მომწონს მაგ

თვალები (სრულად)

სექტემბრის ღრუბულიანი დილა მშვენივრად იზიარებდა მის ხასიათს. ღრუბლების მთელი გროვა მოგროვილიყო თბილისის თავზე და ნებართვას ელოდებოდა საშინელი წვიმის დასაწყებად. გქონიათ შეგრძნება, როცა ცხოვრება გეზარებათ? თუ კი, მაშინ მშვენივრად შეძლებთ მის

ჩვენ გადავცურავთ ზღვას!! 5

-აბა ეხლა რასაკეთებ შე იდიოტო ადამიანო? მოკეტე და დაწექი საწოლში. ხვალ გავარკვიოთ ყველაფერი.-გადაჩურჩულა ანამ და ქეთოს ჩაეხუტა. ორივეს ტკბილად დაეძინა. ან რატომ არ დაეძინებოდათ. სუფთა ჰაერზე თბილ სახლში თბილისისგან შორს. მოგეხსენებათ ქეთოს ფხიზელი

შეუცვლელი მხოლოდ ამინომჟავებია?

მე ვინ ვარ?-ამ კითხვას საკუთარ თავს იმდენჯერ ვუსვამ,რომ უკვე სათვალავიც კი ამერია.პირველ რიგში ვარ ადამიანი.ამ პასუხს საპირისპიროს ვერც ვერავინ მოვუძებნით.დაიხ,ადამიანი ვარ,არც მამა ზეციერი ვარ,არც რომელიმე ანგელოზი და არც ეშმაკი.

ჩვენ გადავცურავთ ზღვას!! 4

-მოკლედ ეს დემეტრეა. ეს გიო. ეს კიდევ ჩემი პატარა ძმაა სანდრიკა. ეს ანაა და ეს მისი რომეოა ქეთი. გასაგებია? ქეთი და ანა ერთ ოთახში არიან. კიდევ ორი ოთახია. მე და გიო ერთად დავწვებით და დემეტრე და სანდრიკა ერთად. აქ მე ვარ უფროსი ყველა ჩემს

ჩვენ გადავცურავთ ზღვას!! 3

-დე თქვენ არწამოხვალთ? -ვკითხე მოწყენილმა და დედას ჩავეხუტე -არა დე იქ რაგვინდა? სიცივე იქნება ჩვენ აგვისტოში ჩამოვალთ აქ რო ძაან დაცხება. თან თომასთან ერთად მიდიხარ წყნარად ვიქნები.-მითხრა დედამ და მაგრად ჩამეხუტა ბაბი გემრიელად ჩავკოცნე რადვან

ჩვენ გადავცურავთ ზღვას!! 2

-აბა როგორ მოგეწონა ახალი მასწავლებელი?-მკითხა დედამ როდესაც მათემატიკიდან დავბრუნდი -კარგი ქალია მაგრამ რუსულზე მეჩქარება-ვუთხარი ლოყაზე ვაკოცე მათემატიკის წიგნი და რვეული სახლში დავტოვე და სწრაფად ლიფტში შევედი. 1 ღილაკს თითი მივაჭირე და მალევე

ჩვენ გადავცურავთ ზღვას!!

-რამე მოხდა პატარავ?- გავიგონე სასაცილო ხმა და მოულოდნელობისგან შევხტი-უკაცრავად?-გაკვირვებული გავხედე ჩემს გვერდზე მჯდომ ბიჭს რომელიც იცინოდა სიმპატიური იყო დიდი წითელი ტუჩები და სწორი ცხვირი. შოკოლადისფერი თვალები და ოდნავ წამოზრდილი წვერი -ხო

ვერეს მსხვერპლი(დასასრული)

-საავადმყოფოში უნდა გადაგიყვანოთ. -ნატალია მოძებდნეთ..ვიცი,რომ ის ცოცხალია-იმეორებდა და არავის უსმენდა. -წაიყვანეთ-გადაიყვანეს მანქანით და მოათავსეთ თეთრკედლებიან პალატაში,ის კი კვლავ იგივეს იმეორებდა.