კომუნისტი (მეორე თავი)

მეორე თავი ძალიან მინდოდა ერთი საღამო მარტოს გამეტარებინა. თანმხლები პირების გარეშე უბრალოდ მებოდიალა და მეღო ფოტოები. ზედმეტი, არაფრისმომცემი, ფასადური დიალოგებისა და კითხვების გარეშე. დამესვენა მომაბეზრებელი თარჯიმნისა და კუთხე-კუთხე ვითომ

კომუნისტი (1 თავი)

ალბათ, წარმოგიდგენიათ რედაქციაში ჟურნალისტად მუშაობა რამხელა ძალისხმევას მოითხოვდა, განსაკუთრებით თუ იტალიელი იყავი, გიყვარდა შენი ქვეყანა და 70-იანი წლების პოლიტიკური მოვლენები ვითარდებოდა. თავს არ შეგაწყენთ ისტორიაზე საუბრით, მითუმეტეს არც

მზის აღმოსავლეთით (სრულად)

სახელოსნოდან გამოსულ ნაიას სიბრაზისგან მთელი სახე გასწითლებოდა. ლამის მიბრუნდა და პირში მიახალა, რომ ასეთი დაყვედრებული სამსახური არ უნდოდა და როგორმე თავადაც მოძებნიდა სხვა რამეს, მაგრამ რამდენიმე იმედგაცრუების შემდეგ უაზრო ოპტიმიზმის იმედად ყოფნაც

ხიზანი (სრულად)

კოპიტის გამხმარი შეშის ფარდულში ქურდულად შეპარულმა ხიზანმა დროულად დამლანდა გაშმაგებული და საკუთარი ეზოდან მომიპარა.. ვერცერთი სიტყვა მიჯრით ვერ ახსნიდა გრძნობას,მისი ხილვისას რომ ჩამომესხა მთლიან კანზე..

" ცარუხა"

- რა დამჭკნარი და პატარა კონებია?- უკმაყოფილოდ შეათამაშა ხელში და პატარა დახლზე დააბრუნა. - რას ამბობ,შვილო,უთენია გამოვკრიფე,გადარჩეულია და კონაც საკმაოა,- შავი თავსაფრიდან ძლივს უჩანდა სახე დედაკაცს.

" ადამიანად დაბადებული"

ერთ საფლავთან დაბალ, ბეტონის ღობეზე იჯდა და საკურთხად დატოვებულ პურს შეექცეოდა. იქვე ბოთლით ღვინოც ედგა..

" ზირა "

თბილისელი იეზიდი იყო ზირა.თექვსმეტი წლისა მშობლების ჩუმად გაჰყვა ქართველ სერგოს. ერთი დანახვით ჩაუვარდა გულში სტუდენტ სერგოს პატარა გოგო..

" ორმო " ( სრულად)

- პატრონი არა ჰყავს ჩვენს სოფელსა,არა!- დანანებით გაიქნია თავი ელიამ და უზარმაზარ ორმოს ჩახედა,რომელიც გზის პირიდან რამოდენიმე მეტრში იყო. არავინ იცის,როდის ჩავარდა ის ადგილი ..

"ვეფხვისფერთვალება" (სრულად)

შემთხვევით შევხვდი. აუარება ხალხში მაინც და მაინც ჩემზე შეაჩერა ვეფხვისფერი თვალები, მიზანში ამომიღო და ჩემსკენ წამოვიდა.შევცბი..

ერკე მიდასი - პარიკმახერი

საპარიკმახერო ერთობ მოუწესრიგებელი დახვდა, როდესაც დილით ადრე მისულმა პირველმა გააღო პეტრემ და გული შეეკუმშა. დილის რვის ნახევარი იყო, მზე ახლად ამოწვერილიყო და მის ღაჟღაჟა გაპარსულ ბაკენბარდებს ნაზად ეფინებოდა. იხსენებდა თუ ვინ იყო ბოლოს მორიგე.