აბლაბუდა (მეთხუთმეტე თავი)

მახსოვს მიუხედავად ნოემბრის თვისა, ნაადრევად დაზამთრდა თბილისში. ცხელ ყავას მეუღლესთან ერთად სამზარეულოში მივირთმევდი და ფანჯრიდან ვუმზერდი გარეთ მოფარფატე მსხვილ ფანტელებს. - წელს ცივი ზამთარი გველოდება. - იმ წუთას ადუღებული ჩაიდნიდან ქაფქაფა

განქორწინებულის დღიური (თავი 2)

ქართველ მამაკაცთა უმრავლესობას ხომ მხოლოდ ორი რამ უნდა : ან უბრალოდ სექსი, ან უბრალოდ ცოლის მოყვანა, რათა ამ უკანასკნელით მშობლებისა და გარშემომყოფთა კმაყოფილება მოიპოვოს. დღეს ძალიან ცოტა ცხოვრობს საკუთარი ცხოვრებისთვის.

უბრალოდ მე

მეუბნებოდი, საკუთარი თავის გარდა არავინ გიყვარსო და მგონი, ასეა... შენი ხვედრი გრძნობები საკუთარ თავს ვუწილადე და დღეს, აი, სწორედ დღეს დედამიწაზე ვეღარ ვატევ ამ უშველებელ გრძნობას.

განქორწინებულის დღიური (თავი 1)

შემდეგ პირველ ღამეზე მეფიქრება. მახო, ჩემი მეუღლე. ისიც მახსოვს არც ისე დიდი ხნის შემდეგ როგორ შეაფასა მომხდარი, გოგო იმას უნდა გაყვეს ცოლად, ვისთანაც პირველად იწვაო და მეცინება. აი, თურმე „კოზირი“...

ისარი

ისარი ვსტყორცნე ჰაერში, თითქოს ჩაეფლო მიწაში და ისე სწრაფად გაქრა, რომ თვალიც ვერ მისწვდა ზეცაში. მე ვჩურჩულებდი სიმღერას, თითქოს დედამიწაზე და...

დამსხვრეული "ჩვენ"

გითხარი, როგორც დამსხვრეული ჭიქა, დამსხვრეული „ჩვენ“ ვერ აღდგება - მეთქი.. შენ კი უბრალოდ არ გესმოდა, ან არ გინდოდა რეალობისთვის თვალის გასწორება. დამცინოდი, როცა გეუბნებოდი, ერთსა და იმავე მდინარეში მერამდენჯერ უნდა ვიცუროთ - მეთქი...

სხვა ბედნიერება

შენი ნაჩუქარი სუნამოს ფლაკონივით დაიშრიტა ჩვენი საერთო ბედნიერება... მაგრამ ცხოვრება გრძელდება და ბედნიერებაც აგრძელებს გზას, ოღონდ ამჯერად ცალკე, უფრო ლაღად და მეტი სიცოცხლით...

აბლაბუდა (მეთოთხმეტე თავი)

- გამოდის ასე უსიტყვოდ, ყოველგვარი გაპროტესტების გარეშე გაუშვით თქვენი ცხოვრებიდან?! - ფიქრებში რამდენიმე წუთში დაბრუნებისა და ურთიერთობის გაგრძელების თხოვნის შესახებ ათასნაირი ხვეწნისა და მუდარის სცენა დავსახე, მაგრამ მომკალით და არც ერთი

ჩამჭიდე ხელი (სრულად)

-ნუ გაიტლიკე ენა შენ-დაბღვერილმა გავხედე პატარა მაიმუნს და პიჟამოს ზედა გადავაცვი -რატო გავიტლიკე? აბა ეს 9 საათზე დაძინება აღარ მინდა, დიდი ვარ უკვე-გამომიცხადა პატარა დამ და ხელები გულზე გადაიჯვარედინა -ადრე უნდა ავდგეთ, მეც ვიძინებ, რატომ ხარ

შენ და ღამე

მხოლოდ ორი რამის მჯერა ქვეყნად, ერთი შენ ხარ და მეორე ღამე, ქვეყნის ფიქრებს რომ მოუყრის ერთად, მესახება შეუვალი კიდედ. ათასფერი და ყველასთვის მნათი, ცისარტყელა, წვიმის მერე რომ ჩანს,