' გრავიტაცია ' (15) დასასრული

მთვრალი თენგო ნენეს ეხუტებოდა,უკვე აღარ ერიდებოდა არავისი.საბა მათ გვერდით იჯდა,ვისკით სავსე ჭიქით ხელში და ცოტ-ცოტას სვამდა. ალექსანდრე რაღაცებს ეჩურჩულებოდა თებეს ყურში და ორივე ისეთ ხმაზე იცინოდა,ხან საბა ხტებოდა დივნიდან ,ხან თენგო.

' გრავიტაცია ' (14)

-სულელო,უკვე მასთან ვარ და მის აცახცახებულ სხეულს ვეხვევი.შენ მიყვარხარ! -ეგონა მოესმა,თვალები ფართოდ გაახილა და ეცადა თენგოს ჩამოშორებოდა,თუმცა ამის ღონე აღარ ჰქონდა,ვერც სათქმელს უყრიდა თავს. -შეუძლებელია,ჩემნაირი გოგო როგორ შეგიყვარდებოდა.

შეუმჩნეველი [4]

-ჯანმრთელობა,კარგად დაიფარე,აკი გითხარი გავცივდებით მეთქი! ჯიუტო,იჯექი ახლა კატროფილის ტომარაში გახვეულივით და აცემინე. -ერთ დაცემინებას გადამაყოლე ახლა,მიდი ჩაი მოადუღე და მერე დამიჯექი აქ და მიკითხე ლექციები,რომ ხროხინებ ბებერი ძაღლივით.

' გრავიტაცია ' (13)

მთელი საღამო უხმოდ გაატარეს.ფილმი დასრულდა და თებე პირველი წამოდგა სავარძლიდან.ალექსანდრემ თვალები მოიფშვნიტა,თითქოს ახლა გაიღვიძა,ადგა და მხრებში გაიმართა.

შეუმჩნეველი [3]

კესანეს დაუწყო თვალიერება,ღმერთმანი,როგორი რთულია მისთვის ამ თემაზე საუბარი,ჯერაც რომ ვერ დაულაგებია გონებაში აზრები,რა მოიმოქმედოს,როგორ გადააფიქრებინოს გეგისთან ურთიერთობის გაბმა.

მარტოობაც გაგირბის

ჩვენს დალეულ ღვინის ბოთლს საუკუნით ინახავ, საახალწლოდ წრუპავ და გარდუვალს ბედს უჩივი, თითქოს ყველამ გიმტყუნა, აგარიდა საფარი, მარტოობას ერტფი და... მაგრამ ეგეც სად არი ?!

აბლაბუდა თავი პირველი

თბილი და მზიანი შემოდგომა იდგა თბილისში, აი ისეთი ცხოვრებას რომ მოგანდომებდა ადამიანს. ქუჩა-ქუჩა ხეტიალს, ყვითელ ფოთლებში ხელის არევას და ჭრელ ფერებში დაკარგვას. სამარშუტო ტაქსში მჯდომმა იმდენად რეალურად წარმოვიდგინე ეს ყველაფერი, რომ უნებურად

ორი სხვადასხვა თვალი [ თავი 1 ]

ისტორია გოგოზე, რომელსაც მშობლები ავტოკატასტროფაში დაეღუპა და ბიჭზე, რომელმაც ყველაფერი დაკარგა. ისტორია, რომელიც შეცვლის მათ ცხოვრებას. პატარა სიყვარულის ამბავი. ელ რაიანი & დილან სტიუარტი.

ასოციაცია (სრულად)

-ასოციაცია ვითამაშოთ რა,აი ანბანის მიხედვით.–ანანო მოულოდნელად ფეხზე დგება და,აღტაცებული გვიყურებს. ისეთი მთვრალია,ბარბაცებს და ისევ სავარძელს უბრუნდება. 7 იანვარია,შობა შემოგვათენდა და, დაყინულები ყველა ერთმანეთს ვეკვრით.

ერკე მიდასი - გზები მომავლისა

ისევ დამეწვეთა გზები მომავლისა და წარსულის ბუღში ფეხი შევაბიჯე თითქოს მთვარის ნისლი დროში გაისრისა მისი არსებობაც სივრცეებს აბიჯებს.