-რა ბანალურია! (სრულად)

იოსების სახლი აქვე აღმოჩნდა და სულაც არ გამიკვირდა არავინ რომ არ მიპასუხა კაკუნზე, ბრახუნზე და ზარზე.ბოლო გამოსავალი ისევ ის ვიღაც მეგობარი მრჩებოდა.ზარი რომ გავიდა თითქოს ამოვისუნთქე-გისმენთ-გაისმა ბოხი და ნამძინარები ხმა ტელეფონში

დრო მიდის

აწი ვეღარავის ვეტყვი, რომ აღარ მინდა იმ ადამიანად ყოფნა, რომლადაც ვიქეცი, აწი ვერავის გადავუშლი გულს ბოლომდე, ვერ ვუწილადებ სევდასა თუ სიხარულს, ბედნიერებას თუ უბედურებას.

გულისცემა (სრულად)

ჩვენი კავშირი ყოველგვარ წესებს რომ არღვევდა,ჩვენც ვიცოდით.. რომ გავგრძელდით და ხალხში ერთად გამოვჩნდით,ჯვარს გვაცვეს ლამის.

ჩემთვის გაჩენილი (სრულად)

-სამყაროში ყველაზე გულწრფელი,დაუვიწყარი,შეგრძნებადი სიყვარულია. ქალაქგარეთ,პატარა,უმყუდროვესი სახლის ეზოში ვიდექი გასვიანთან ერთად და ვეწეოდით

ყველაფრად ან არაფრად

ყველაფრად ყოფნა ან არაფერად- მე ამ სიტყვებმა ისევ დამბადეს, გარდაიქეცი ახლებურ აზრად და ცხოვრებისკენ გეზიც შევცვალე. აზრების სკდომა და ფერთა ცვეთა,

მავნე ჩვევები (სრულად)

სუსტად განათებულ პატარა,მყუდრო ბინაში ორ სხეულს ოთახის კუთხეები დაეკავებინათ და ერთმანეთს თითქმის არ უყურებდნენ. გარემო ნეგატივისგან დამუხტულიყო და სუნთქვა ჭირდა.

პატიება(სრულად)

კარეზე გაბმულმა კაკუნმა გამოაფხიზლა, საძინებლში, ემბრიონის ფორმაში მოკუნტულს ტანსაცმლით ეძინა.

აბლაბუდა (მეთორმეტე თავი)

ჩემი პალაპატაში შესვლა დიდად არც ახლედიანს შეუმჩნევია. თვალებგაშტერებული თეთრად შეღებილ კედლებს ისე უმზერდა, წამწამების ხამხამიც კი დავიწყნოდა. მისი სისუსტის მიმანიშნებელი, ლოყაზე ჩამოგორებული ობოლი ცრემლი, ქალმა უხეში მოძრაობით მაშინვე მოიწმინდა.

რის გარეშეც ყველაფერი აზრს კარგავს

ორ კვირაში უკვე სამყაროს ვხედავდი შენს თვალებში, სადაც დატოტვილ ხეთა მსგავსად მოსჩანდა ჩვენი მომავალი.. მომავალი, რომლის წაკითხვასაც დიდ ხანს ვცდილობდი, ვცდილობდი და დღითიდღე საკუთარ თავში უცნობ მხარეებს ვპოულობდი.

ძლიერ სიხარულს ძლიერი მწუხარებაც მოსდევს

ასე ხდება ხოლმე... ძლიერ სიხარულს ძლიერი მწუხარებაც მოსდევს.. შემდეგ კი ძლიერ მწუხარებას ძლიერი სიხარულიც... -მესმის ! მესმის ! მაგრამ სადამდე ! -გული კიდეებს ასკდება. -არ ვიცი ! -გონება ეჭვობს..